Bloodborne dagboek dag 4 - Bos des doods

Tijdens ons avontuur in Bloodborne kwamen we een dagboek tegen dat de avonturen van monsterjager Kwibus in kaart brengt. Volg ons vijf dagen lang terwijl we te weten komen wat deze onverschrokken jager meemaakte tijdens zijn avonturen in Yharnam met dit Bloodborne dagboek.

Het is weer een tijdje terug dat ik dit dagboek gebruikt heb. Hoog tijd dus voor een nodige update. De stad Yharnam heb ik inmiddels achter me gelaten. Het is nu de beurt aan een bos dat zich uitstrekt zover het oog rijkt.

Dikke takken versperren de weg, van dode bomen die er al decennia lijken te staan. Op het eerste gezicht is het een verdacht rustige plek, afgesloten van de waanzinnige jacht die zich in de rest van deze wereld afspeelt.

Wie goed kijkt ziet echter het struikgewas, dat echt overal uit de grond naar boven komt, bewegen op een onnatuurlijke manier. Dit is niet de wind, maar een bundel van slangen, die als een eenheid beweegt. Enorm giftig, en als hij je eenmaal in zijn greep heeft, is het knap lastig om er weer uit te komen.

Afstand bewaren speelt hierbij dus een rol, gebruik dus een wapen waarmee je op grote afstand toe kunt slaan. De bijl bijvoorbeeld, die door uitgeklapt te worden ineens de perfecte slangenkiller is. Die reusachtige cobra's blijven gewoon vreselijk moeilijk overigens, ongeacht het wapen dat je in handen neemt.

Wat doe ik in godsnaam in deze plek, vraag je je wellicht terecht af. Ik moet eerlijk toegeven dat ik als een marionet van het kastje naar de muur gestuurd word. Sinds ik uit het rare visioen van die bloedtransfusie ontwaakt ben, voel ik me niet mezelf meer.

Ik drink bloedbuisjes om mijn gezondheid te herstellen, en het kan me niets schelen dat ik na een gevecht vuurrood kleur door al het bloed dat zich over mijn kleding en gezicht heeft verspreid. De healing church zou hier meer van weten, zo is mij verteld.

Zij ontfermen zich over een leerwijze genaamd Blood Healing, ofwel de mogelijkheid om je wonden te genezen door bloed tot je te nemen. Daar zijn flink wat experimenten voor uitgevoerd, die lang niet altijd goed afliepen.

Ik heb aan de lijve mogen ondervinden wat er kan gebeuren, en vind het verhaal dat achter dit bos schuilt dan ook helemaal niet merkwaardig. De Healing Church zou dit bos namelijk van de buitenwereld afgesloten hebben, omdat er zich een oud onderzoekscentrum bevindt waar belangrijke dingen op het gebied van Blood Healing uitgevonden zijn.

Dit grote gebouw zit alleen diep in dit doolhof van takken en bladeren verstopt, en de bewoners van de kleine nederzetting hebben het bos uitgerust met tal van boobytraps die door het dichte struikgewas haast niet te zien zijn.

Een medehunter kwam dit op een pijnlijke manier te weten toen hij op een knop stond die onder een berg met stokken verborgen zat. Vanuit het niets zwaaide een ketting naar beneden, met daaraan een boomstam die met scherpe stekels snel en einde maakte aan het leven van deze nietsvermoedende jager.

Kijk dus goed uit als je ook van plan bent in mijn voetstappen te treden, en mocht je achter de mysterieuze plannen van die Healing Church komen, laat het met dan vooral weten.

Onze Bloodborne recensie staat inmiddels online. Andere dagboeken gemist? Ook dag 1, dag 2 en dag 3 zijn nog steeds te lezen.