De top 10 beste games van 2018 volgens Luuc ten Velde

Het jaar is alweer bijna voorbij en dat kan maar één ding betekenen: een lijstje met de tien beste games van 2018. Hier tref je mijn ongezouten mening over de grootste toppers van 2018. Het was dan ook moeilijk om het terug te brengen tot een lijst van maar tien, maar toch is het gelukt.

Nu ben ik iemand die van alle soorten redelijk thuis is en na meer dan vijftig games van dit jaar gespeeld te hebben, was het een flinke uitdaging om ze terug te brengen naar een top tien. Van games voor op je mobiel tot de grootste blockbusters op de consoles, alles kwam voorbij. Helaas kunnen er maar tien belanden in deze lijst met beste games in 2018.

Een goed verhaal weet al snel mijn aandacht te trekken en al helemaal wanneer er veel keuzes gemaakt kunnen worden, dus ik was erg blij met de release van Detroit: Become Human. Van begin tot eind heb ik genoten van de robotrevolutie en de vele keuzes die ik tijdens mijn tien uur-durende avontuur heb gemaakt.

Helaas wist de game me niet te motiveren om het allemaal nog een keer dunnetjes over te doen om een ander einde te krijgen en dat is precies de reden waarom de game niet hoger staat voor mij als één van de beste games in 2018. Er waren zoveel keuzes, maar ik had geen interesse om erachter te komen hoe het verhaal anders uit zou pakken. Dit was mijn verhaal en ik vond het wel prima zo.

Met een goed sprookje kun je al gauw mijn hart smelten en dat is precies wat Ni No Kuni II heeft gedaan. Met prachtige animaties en een stijltje dat zo uit een Studio Ghibli-film getrokken is, heb ik genoten van mijn veertig uur met Evan Pettiwhisker en zijn missie om een koninkrijk te creëren waarin iedereen in vrede samen kan leven.

Dankzij een vernieuwd vechtsysteem kon ik geen genoeg krijgen van de gameplay die af en toe ook nog eens leuk werd opgebroken door een simpele mechanic waarmee ik mijn eigen koninkrijk kon uitbreiden. Alleen de grootschalige tactische gevechten vielen niet in de smaak en zorgden ervoor dat het tempo vertraagde. Gelukkig was het verhaal een waar sprookje en dat maakte me als een kind zo blij. Voor mij is het dan ook zeker één van de beste games van 2018.

Normaal gesproken heb ik helemaal niets met gamen op je smartphone, maar voor Florence maakte ik een uitzondering. Dankzij een simpele stijl wist de game mijn aandacht te trekken en wat ben ik blij dat ik deze game gespeeld heb. De gameplay is niet uitdagend, maar een leuke manier om je door het verhaal heen te leiden.

Het spel gaat namelijk over een jonge vrouw die verliefd wordt en hoe die gebeurtenis een impact maakt op haar leven. Het is geen lang spel aangezien je binnen een uur het hele spel al uitgespeeld hebt, maar voor mij sloeg de game in als een bom. Vooral door de sublieme soundtrack die me met elke noot meer van deze game liet houden!

Misschien verbaast het je dat Red Dead Redemption 2 zo laag staat op mijn lijstje met beste games in 2018, maar goed ik ben misschien niet een gamer zoals jij. Ik heb genoten van het verhaal en de extreem gedetailleerde wereld van Red Dead, maar dat is ook wel waar het bij blijft. De game wist op een aantal andere vlakken namelijk niet zo’n beste indruk achter en dat heeft vooral te maken met de gameplay.

Deze voelt in vergelijking met vele games op mijn lijst met beste games in 2018 verouderd aan. Het is allemaal net niet helemaal soepel als ik terug kijk naar het schieten, paardrijden of simpelweg het lopen door m’n kamp. Het frustreerde me dat ik met Arthur niet kon rennen wanneer ik naar m’n tent liep bijvoorbeeld en breek me de bek niet open over de tergende menu’s die afstammen uit dezelfde tijdsperiode waarin dit spel zich afspeelt.

Met een dikke knipoog naar een ouder tijdperk wist Octopath Traveler me omver te blazen. Dankzij de prachtige HD-Pixelart werd de gameplay nog leuker doordat de camera alles onscherp maakte waar mijn groep avonturiers niet liepen en daardoor ervoor zorgde dat ik alles zelf moest ontdekken. Gelukkig was er dan ook meer dan genoeg om te ontdekken, want na veertig uur was ik de game nog niet beu.

Dat had ook te maken met het verhaal de verslavende gameplay die het vechtsysteem voorschotelde. Ook tijdens het vechten moest je ontdekken hoe je vijanden het beste uit kon schakelen waardoor je steeds weer trots was op wat je deed. Wanneer je dan een vijand uit wist te schakelen, voelde de overwinning des te zoeter. Het is zeker één van de beste 2018 games voor mij aangezien ik de game met liefde opnieuw speel nadat mijn Switch (met opslaggegevens en al) gestolen werd en ik geniet wederom van elk moment!

Al dat lof en dan heb ik de grootste kracht van Octopath Traveler nog niet eens benoemd. Die zit hem namelijk in de soundtrack die deze game naar het volgende niveau tilt, want de magische tonen weten heel goed diverse emoties over te brengen. Het is simpelweg één van de beste games voor de Switch van dit jaar en voor mij persoonlijk ook één van de beste games die je in 2018 kunt spelen.

Indiegames kunnen met gemak de grootste blockbustertitels overtreffen en Celeste bewijst dat dit jaar. De game kwam alweer bijna een jaar geleden uit (25 januari) en wist het jaar op geweldige wijze af te trappen. De game bevat verslavende gameplay die doet denken aan Mario, maar dan een stuk moeilijker. Gelukkig kun je de besturing snel leren en maakt het niet uit dat je dood gaat.

Sterker nog, het is de bedoeling dat je sterft aangezien je daar alleen maar van leert. Op die manier sluit de gameplay op fantastische wijze aan bij het verhaal dat gaat over het jonge Madeline. Ze zit met haarzelf in de knoop en besluit mysterieuze berg Celeste te beklimmen.

Het zorgt voor een avontuur om nooit te vergeten met een kleurrijke personages die je lang na het uitspelen van de game bij zullen blijven. Als je bang bent dat de game te moeilijk voor je is, kun je de moeilijkheidsgraad verlagen. De makers geven in de game alleen wel aan dat de game expres moeilijk is en dat je de game een stuk beter zal gaan vinden als je gewoon je angsten overwint en de moeilijkheidsgraad aanvaard en trotseert. Vertrouw op je kunnen en overwin de berg en ontdek één van de beste games in 2018.

Ik verbaas mezelf erover dat Super Smash Bros Ultimate op de vierde plaats strandt van mijn lijst met beste games van 2018. Het spel heeft alles waar ik van houd dankzij een combinatie van de meeste speelbare personages in Smash ooit en een flinke singleplayermodus in de vorm van World of Light. Met de verslavende gameplay was ook niets mis, want het slaan en schoppen met Mario en co voelt snel en precies.

Daarnaast spelen de nieuwe personages heerlijk en is het fantastisch dat Smash onderweg nu te spelen is. Natuurlijk was er al de 3DS-versie, maar met een iets groter scherm en betere graphics is dit toch wel de superieure versie. Ook in je eentje spelen is leuk en dat komt niet alleen door World of Light, maar juist het verborgen pareltje Classic Mode.

Hierin speel je met alle personages een mini-verhaal dat speciaal voor de strijders is ontworpen die alleen nog maar beter wordt ondersteund door een scala aan muziek. Overal is aan gedacht. Het is een waar Nintendo museum en een party game die je samen of alleen een lange tijd zoet zal houden en zeker één van de beste games in 2018.

Als groot liefhebber van alles wat met superhelden te maken heeft, is het geen wonder dat Marvel’s Spider-Man voor mij een droom was die uitkomt. Al helemaal omdat het slingeren zo goed voelt en ik nu eindelijk kan stoppen met het spelen van Spider-Man 2 op de PlayStation 2. Het werkt zo goed dat ik geen enkele keer gebruik wilde maken van het fast travel systeem aangezien ik er door te slingeren ook gewoon kon komen en dat met een grote grijns op mijn gezicht.

Ook was het vechten om van te genieten. Combo’s door klappen uit te delen, gadgets gebruiken die me meehielpen en met webben de vijand tegen de muur aanschieten, het is allemaal fantastisch. Wat het nog beter maakte waren de opmerkingen van Spider-Man die tijdens de gevechten gemaakt werden. Het is typisch voor het personage en dus werd ik er blij van om te zien dat het zo goed werd vertolkt in het spel.

Wat het helemaal afmaakte, is het verhaal dat me van begin tot einde wist beet te pakken. Al helemaal het einde, want daardoor moest ik een traantje weg pinken. Het smaakt naar meer en hoewel de DLC me voor nu zoet weet te houden wil ik eigenlijk gewoon al deel 2.

De makers van Beat Saber hebben goud in handen met deze fantastische VR-game die zonder al te veel moeite één van de beste games in 2018 is in mijn ogen. Het doel is simpel. Je hebt twee lightsabers en moet blokken op het goede ritme kapot slaan en dat zorgt voor een verslavende combinatie die maar zo je nieuwe workout kan worden. Het is alsof de game vloeibaar plezier weet voor te schotelen waarvan je maar geen genoeg krijgt.

Ondanks dat de game maar weinig nummers heeft zijn ze aanstekelijk en sta je na enkele minuten te zweten en een grote lach op je gezicht te spelen. Daarnaast is de game ook erg toegankelijk voor wie nog nooit in zijn leven een controller heeft aangeraakt. Iedereen weet wel hoe je een toverstokje moet zwaaien, dus de basis is daar. Swingen maar!

Geen enkele game wist zo’n grote indruk op me te maken dit jaar als God of War. Het heeft te maken met dat Kratos voor mij altijd een grote schreeuwlelijk was die op oorlogspad was en nooit een diepgaand personage was in mijn ogen. Daar kwam wel verandering in met de nieuwste titel van Santa Monica Studios.

Het verhaal was geen seconde saai en de personages blijven je meer dan bij. Sterker nog, Kratos is nu één van mijn favoriete personages ooit. Hetzelfde geldt voor de Leviathan Axe als het op geweldige wapens aankomt, want niets voelde dit jaar zo goed als het zwaaien van dat gevaarte. Het allerbeste aan de bijl is toch wel het gevoel dat de controller je geeft wanneer de bijl terugkeert naar je hand door de kleine trilling.

Het zijn dit soort details waardoor God of War mijn absolute favoriet is van dit jaar en dat gevoel wordt nog meer versterkt door de camera die geen enkele keer knipt. Hierdoor is het net één grote film die je aan het spelen bent terwijl er prachtige Noorse tonen op de achtergrond klinken. Noem me een Sony-pony. Het maakt me niets uit, want God of War is een absolute topper en de beste game van 2018 in mijn ogen.

Ondanks dat niet elke game bij de beste tien games van 2018 kan horen, zijn er toch een paar die een eervolle vermelding verdienen. Pokémon Let’s GO: Pikachu deed mij m’n kindertijd weer herleven, net als de Sypro Reignited Trilogy maar ook had ik veel plezier van de schietspellen dit jaar. Vooral van Far Cry 5 heb ik genoten. Als laatste wisten Warhammer 40K Inquisitor Martyr en Owlboy een plekje in mijn hart te veroveren, maar er kan er maar één de beste zijn.