Beste gamelevels ooit gemaakt – There’s Always a Bigger Fish uit Rayman Legends

Ronddwalen door een gigantische open wereld is leuk, maar een doel of objectief hebben is wat je als gamer vooruitduwt; een legendarische schat of een wapen dat essentieel is. Levels en missies zijn belangrijk en daarom duiken wij in de geschiedenis van de beste gamelevels ooit. Deze keer een vluchtlevel uit Rayman Legends.

Een kleine test. Denk eens aan Frankrijk. Wat zijn de eerste associaties die bij je binnenkomen? Waarschijnlijk zomervakantie, stokbrood, croissants, Parijs en misschien nog wat andere aspecten. Maar niet zo snel zal jij denken aan games van Franse bodem, want zo groot zal het toch niet zijn in de Franse republiek?

Daar zit je toch behoorlijk fout, want meerdere grote studio’s hebben hun oorsprong in Frankrijk liggen. Ontwikkelaar Arkane Studios, bekend van Dishonored en Prey, komt uit Lyon, terwijl Quantic Dream, van Heavy Rain en Detroit: Become Human, uit Parijs komt. Het meest recente voorbeeld is Dontnod Entertainment, de maker van de Life is Strange-titels.

Het meest prangende voorbeeld is natuurlijk Ubisoft, de Franse maker en uitgever die een wijd scala aan titels heeft; Assassin’s Creed, Far Cry en diverse Tom Clancy-titels. Het bedrijf is nu één van de grootste game-uitgevers op de wereld en brengt jaarlijks meerdere grote spellen uit voor de huidige generatie consoles.

Maar in de jaren 90 lag dat wat anders. Ubisoft zit op dat moment duidelijk in haar opstartfase en heeft nog niet echt een game waar zij op kan bouwen. Gamebedrijven hebben in die tijd titels met unieke personages die al snel een mascotte van het bedrijf worden; Nintendo heeft Mario, SEGA heeft Sonic en Sony heeft Crash Bandicoot.

Ubisoft ziet potentie in een jonge gameontwikkelaar genaamd Michel Ancel en geeft hem de kans om een game te creëren die alles en iedereen zou wegblazen. Dat spel komt in 1995 uit heet Rayman, een titel die hooggeprezen wordt door zijn 2D-animaties, atmosfeer en gameplay. De game krijgt meerdere vervolgen en Ancel wordt geroemd om zijn personage Rayman.

Toch wordt het na een tijdje stil. Pas in 2011, acht jaar na de laatste volwaardige Rayman-titel, verschijnt Rayman Origins. De game is een terugkeer voor Rayman en kreeg in onze review een 9.2. Twee jaar later volgt Rayman Legends en ook die titel wordt warm onthaald; een 9 in onze review. En van uit die game komt één van de beste gamelevels ooit gemaakt: There’s Always a Bigger Fish.

There’s Always a Bigger Fish is het een-na-laatste level uit de vierde wereld van Rayman Legends. Nadat je El Luchador in de derde wereld hebt verslagen, moet Rayman verder gaan en duikt hij vanaf een stuiterend eiland het water in om daar een tijdje te verblijven. Het decor verandert van frisse en vrolijke kleuren naar veel donkergroen en blauw en al snel heeft het level iets weg van een spionage-thriller.

Want in 20.000 Lums Under the Sea, de wereld waarin je rondzwemt, vecht je weinig tegen slechteriken, maar ben je constant op de vlucht voor gevaarlijke wezens en kijk je uit voor diverse zoeklampen. En dat is een verandering ten opzichte van de eerdere levels, waardoor 20.000 Lums Under the Sea verfrissend en tegelijkertijd spannend aanvoelt.

In There’s Always a Bigger Fish moet jij als Rayman als een razende door het level zwemmen om te ontsnappen aan de bijtgrage kaken van een gigantisch zeemonster. Dit is iets wat je al vaker hebt gedaan in Rayman Legends, maar dan is het altijd nog op het droge land geweest. De vluchtroute is leuk en hectisch en vereist vingervlugge reflexen van jou.

Maar de echte kracht van There’s Always a Bigger Fish is te vinden in de voorgaande levels. Vanaf het eerste level in de vierde wereld, The Mysterious Inflatable Island, introduceert Ubisoft de gameplayelementen. Elke wereld in Rayman Legends heeft namelijk haar eigen, unieke uitdaging. Zo eet je in de wereld van Fiesta de Los Muertos door enorme stukken cake heen en word je in Toad Story constant omhoog of omlaag geblazen door verschillende windvlagen.

In 20.000 Lums Under the Sea zijn die gameplayelementen zogenaamde Dark Sentries, die met een angstaanjagend groen licht de boel in de gaten houden. Als je erin zwemt, wordt het licht rood en moet jij als de wiederweerga naar een veilig gebied dobberen. In de volgende levels komen er nieuwe wezens bij, zoals kwallen en enorme alen die jou als een lekker hapje zien.

Het interessante aan There’s Always a Bigger Fish is dat Ubisoft die gameplayelementen doorvoert tot het een-na-laatste level en dat dit steeds lastiger wordt. Jij moet dus gaandeweg de hele wereld opletten en weten wat een beest doet en hoe jij er vervolgens schadeloos langs kunt glippen. Of zwemmen in dit geval.

En dat is niet iets wat voor de hand ligt. Nintendo introduceert vaak genoeg een nieuw gameplayprincipe, maakt het level wat moeilijker met dat principe en gooit het principe vervolgens uit het raam. In New Super Mario Bros. U is dit goed te zien door platformen die wijder en smaller worden. Het levert een uitdaging op in dat level, maar als je de finishlijn haalt, zal je dit principe niet meer terugzien in New Super Mario Bros. U.

Dat is niet erg, maar het is enerverend als een ontwikkelaar vertrouwen toont in een gamer, een klein tikje op de schouder geeft en zegt: heb je goed opgelet? Weet je nog wat hier moest doen? Als het dan goed is, weet jij dat en sprint jij binnen de kortste keren door het level heen. Want de obstakels die jij eerder hebt overwonnen, overwin je nu weer.

Daarnaast is de thema-wisseling in 20.000 Lums Under the Sea ook fantastisch. De wereld voelt bijna aan als een Splinter Cell-achtige titel en je verwacht iedere moment Sam Fisher. Met die sublieme atmosfeer en de gameplayelementen die constant terugkomen mag There’s Always a Bigger Fish uit Rayman Legends één van de beste gamelevels ooit genoemd worden.