Assassin's Creed Retrospective - Leesvoer voor de echte fans!

Sinds de release van Assassin’s Creed in 2007 is er vrijwel elk jaar een nieuw deel verschenen. Alleen in 2008 en 2016 verscheen er geen Assassin’s Creed. Eind deze maand stappen we wederom de Animus in en keren we terug naar de roots van de sluipmoordenaarsgilde. Voor ons een reden om een Assassin's Creed retrospective (inclusief spoilers) te maken.

Ubisoft toonde Assassin’s Creed voor het eerst op de E3 van 2006. Journalisten waren totaal verbluft door de trailer. Nog nooit eerder was er een game waarin je vrij door een historische stad kon lopen en moordaanslagen kon uitvoeren op de manier zoals jij dat wilde. En toen was daar opeens Assassin’s Creed.

Een jaar na de verpletterende E3 trailer kwam Assassin’s Creed uit. Tot ieders verbazing dook je niet gelijk een historische stad in, maar was je ene Desmond Miles uit het heden, die was ontvoerd door een organisatie van Tempeliers. Zijn voorouders waren enorm bekende assassins die de wereldgeschiedenis flink veranderd hebben en doormiddel van het simuleren van Desmonds genetische geheugen proberen hedendaagse Tempeliers die geschiedenis te veranderen.

En die wereldgeschiedenis kan veranderd worden met de zogenaamde Pieces of Eden. Dit zijn een soort artefacten die zijn gecreëerd door een uitgestorven beschaving. Wie deze Pieces of Eden in bezit heeft, heeft daarmee automatisch ook de macht over de mensheid. En laat Abstergo, het bedrijf van de hedendaagse Tempeliers, daar nou net haar zinnen op hebben gezet.

En daar wordt in Assassin’s Creed de eerste stap in gezet. Door Desmond in een tijdmachineachtig apparaat te stoppen, wordt zijn genetische geheugen gesimuleerd. Dat brengt ons opeens naar 1191, waar je in de huid kruipt van Desmonds voorouder Altaïr; een meester assassin tijdens de derde kruistocht. Aan het begin van de game wordt hij uit zijn rank ontheven, omdat hij alle erecodes verbroken heeft.

Om zijn eer te herstellen, gaat Altaïr op jacht naar alle Tempelierleiders om die om te leggen. Dit brengt hem langs vele Arabische steden als Jeruzalem, Masyaf, Demascus en Akkra. Niet dat één van hen de Pieces of Eden had, want die blijkt in handen te zijn van de mentor van Altäir.

De eerste Assassin’s Creed werd in eerste instantie goed ontvangen, maar kreeg ook te maken met veel kritiek. Zo waren de moordmissies bijzonder eentonig en was er in de open wereld niet veel te doen. Ubisoft heeft zich blijkbaar veel aangetrokken van die commentatoren, want met Assassin’s Creed 2 leverde het Franse bedrijf in 2009 een veel completere game af.

Deze keer werd Desmond opnieuw ontvoerd, maar nu door de goede sluipmoordenaars. Zij zijn ook op jacht naar de Pieces of Eden, maar dan om die uit handen van Abstergo te houden. De zoektocht vind plaats in de Renaissance; in Italië dus. Je bent Ezio Auditore uit Firenze (Florence) en je familie wordt ten onrechte geëxecuteerd. Uit wraak jaagt Ezio op iedereen die verantwoordelijk is voor de dood van zijn familie.

Ezio wordt daarbij een sluipmoordenaar, een rol die hem door zijn vader al toebedeeld werd, en gaat stadje na stadje af om elke verantwoordelijke voor de dood van zijn familie om te brengen. Volgens fans is Assassins Creed 2 dan ook de beste game in de serie, vanwege de sterke band die je met Ezio krijgt en de hoeveelheid content die in de game zit. Niet alleen voer je moordmissies uit, maar je doet ook tal van zijmissies om je te vermaken.

Dat in 2009 het begin van een indrukwekkende trilogie gestart werd, wist op dat moment nog niemand. Toch kwam Ubisoft in 2010 en 2011 met Assassin’s Creed Brotherhood en Revelations. In die games is Ezio uitgegroeid tot een ervaren meester assassin en heeft hij zijn eigen tak van de sluipmoordenaarsbroederschap opgericht.

In Brotherhood is Ezio nog “onschuldig” op jacht naar de laatst levende verantwoordelijke voor de dood van zijn familie: paus Rodrigo Borgia. In Assassin’s Creed Revelations is zijn missie veel serieuzer. Hij is namelijk op zoek naar een geheime bibliotheek van Altaïr in Masyaf, maar moet om die te openen eerst de sleutels zien te bemachtingen in Constantinopel; de hoofdstad van het Ottomaanse Rijk.

Aangezien je vrijwel Ezio’s hele leven meemaakt in Assassin’s Creed 2, Brotherhood en Revelations, ontwikkel je een sterke band met de charmante Italiaan. Volgens velen is hij dan ook het beste personage van de hele serie tot dusver. Toen Assassin’s Creed 3 gereleased werd in 2012, verlangden fans terug naar Ezio.

Assassin’s Creed 3 bracht ons namelijk ook naar een totaal ander tijdperk: de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog van 1776. In de game speel je met de Indiaan Rathohnhaké:ton - of Connor Kenway - en wordt je geconfronteerd met een god uit de eerste beschaving die je naar een oude meestersluipmoordenaar genaamd Achilles Davenport brengt. Deze oude rot leidt Connor op tot een volwaardige assassin.

Assassin’s Creed 3 speelt zich af in Boston, New York en een bosrijk gebied genaamd The Frontier ten tijde van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog en dat is te merken ook. In de steden is het enorm onrustig en daar maken de Tempeliers maar graag gebruik van om zo hun duistere plannen in het geheim voort te zetten. Aan Connor de taak ze te stoppen.

Onbedoeld wordt hij betrokken in de oorlog wanneer blijkt dat sommige Tempelierleiders kopstukken uit de oorlog zijn. Samen met behulp van goede figuren als George Washington lukt het hem uiteindelijk toch om zijn taak te volbrengen, terwijl Washington Amerika naar de onafhankelijkheid leidt.

Voor Desmond gaan de zaken wat minder prettig. Hij zit de gehele game in de Animus om de herinneringen van Connor te herbeleven, maar wordt aan het einde van de game geconfronteerd met twee goden van de eerste beschaving. En wat blijkt? Om de wereld te redden moet Desmond zijn leven geven en dat doet hij dan ook.

Dat Ubisoft het verhaal na deel drie wat meer naar de achtergrond verschuift, blijkt wel in Assassin’s Creed Black Flag uit 2013. Je speelt nu als een anonieme medewerker van Abstergo en kunt wat rondlopen op het kantoor om wat meer over de achtergrondverhalen van de sluipmoordenaars te weten te komen. De focus ligt echter op het verhaal van het verleden.

Je speelt namelijk als Connors opa Edward, een piraat die rond 1715 de Caribische zeeën onveilig maakt. Per toeval wordt hij een assassin en voert hij enkele moorden uit voor de Caribische tak van de broederschap. De focus blijft liggen op het piratenleventje van Edward en alles wat daarbij komt kijken.

Je kunt je piratenschip upgraden, zeegevechten houden met andere piraten, op zoek gaan naar schatten en ga zo maar door. Dit maakte Assassin’s Creed Black Flag volgens fans een verfrissende ontwikkeling in de jaarlijks terugkerende franchise.

Assassin’s Creed Unity (2014) moest het dan worden: de ultieme Assassin’s Creed game, uitsluitend gemaakt voor de nieuwe consoles. De gameplay greep terug naar het concept van het allereerste deel waarin alleen het moorden centraal stond. Dit zou je dan moeten doen als Arno Dorian in het Parijs ten tijde van de Franse Revolutie aan het einde van de negentiende eeuw.

Alhoewel het concept van alleen moorden goed te noemen was, viel het geheel als een kaartenhuis in elkaar op de dag dat Assassin’s Creed Unity gelanceerd was. Door de enorme hoeveelheid bugs en glitches was de game nagenoeg onspeelbaar en kostte het Ubisoft maanden om Unity op een gewenst technisch niveau te krijgen. Niet dat fans de game toen nog speelden, want zij keerden de titel al na een paar weken massaal de rug toe.

Hé, dat is gek. Twee Assassin’s Creed games in hetzelfde jaar. Toch deed Ubisoft het in 2014 met Assassin’s Creed Rogue en dat leverde geen onaardige game op. Een klein dingetje: de game verscheen enkel op de PlayStation 3, Xbox 360 en PC.

Je kroop in dit deel in de rol van Shay Cormac, een Brit die de Assassin’s verraden heeft en Tempelier is geworden. In Assassin’s Rogue zijn de rollen omgedraaid: jij jaagt op de sluipmoordenaars om ze af te maken. Naast die interessante rolverwisseling zorgt Rogue ook voor een verbinding tussen Assassin’s Creed 3 en Black Flag.

Ubisoft wist dat het niet nog zo’n uitglijder kon maken als met Unity het geval was en focuste zich met de ontwikkeling van Assassin’s Creed Syndicate dan ook erg op het technische vlak. Met succes, want Assassin’s Creed Syndicate werd goed ontvangen. Mensen spraken dan ook over “de game die Unity had moeten zijn”. Geen gekke uitspraak, want Assassin’s Creed Syndicate lijkt op een Unity met andere textures en wat nieuwe gameplayelementen.

In Assassin’s Creed Syndicate werd het Parijs van 1891 vaarwel gezegd en maakten we een tijdsprong naar het Victoriaanse Londen van 1868. Je speelt als de tweeling Jacob en Evie Frye en probeert Londen terug te veroveren van de Tempeliers. Het leverde leuke gameplay op, maar leek erg op die van andere Ubisoft games en dat was meteen de meest gehoorde kritiek. Reden voor Ubisoft om een jaartje pauze te nemen.

Je vraagt je nu waarschijnlijk af wat er in al die games nou met de Pieces of Eden is gebeurd en wie ze in bezit heeft. Dat is een goede vraag, want dat vragen wij ons ook af. Nadat Desmond Miles aan het einde van Assassin’s Creed 3 stierf is het overkoepelende verhaal in het heden door Ubisoft beetje bij beetje steeds meer naar de achtergrond geschoven. Black Flag leek nog een nieuw verhaal in te leiden, maar daar werd in Unity en Syndicate bar weinig mee gedaan. Die games leken meer op zichzelf staand qua verhaal dan bijvoorbeeld de Ezio trilogie.

Met Assassin’s Creed Origins verwachten we dat er wat meer duidelijk wordt over het overkoepelende verhaal van de eerste delen. We keren immers terug naar de beginselen van de Assassin’s broederschap. Misschien komen we erop die manier wel achter wat er met de Pieces of Eden gebeurd is. Of onze verwachtingen daadwerkelijk gaan kloppen, daar komen we 27 oktober pas achter, wanneer Assassin’s Creed Origins verschijnt voor de PlayStation 4, Xbox One en PC.