10 steengoede Zelda eindbazen

Om het 35-jarig bestaan van The Legend of Zelda te vieren, blikken we terug op alle games en welke bosses nou het meest bleven hangen, omdat ze zó goed of leuk waren.

De 35^e verjaardag van The Legend of Zelda is helaas niet compleet in de schijnwerpers gezet door Nintendo. Mario kreeg wél zijn eigen collectie aan games voor de Switch, maar The Legend of Zelda moet nog even wachten. Gelukkig mogen we wel Skyward Sword HD in de zomer verwachten! Tot die tijd moeten we het nog even doen zonder en daarom blikken we terug op 10 van de beste eindbazen in de franchise. Er zijn een enorm aantal aan eindbazen die super goed zijn en ook de 2D games hebben een scala aan memorabele momenten, voor deze lijst richten we ons op de 3D kant van de franchise

Gohma is de eerste baas van Wind Waker. Na de hele vulkaan ingeklommen te zijn om te komen bij Valoo vinden we dit afschuwelijke insectenmonster in een plas lava. Het is een leuke en verwelkomend gevecht doordat we gelijk aan de slag mogen met ons net gekregen item de Grappling Hook. Na het verbrijzelen van zijn pantser door aan de staart van Valoo te slingeren, mogen we dan helemaal los gaan tegen Gohma. Het is slaan alsof er niets mis kan gaan, dit helpt je niet alleen in het verhaal, maar je voelt je ook nog eens super sterk en cool terwijl je dit afschuwelijke beest helemaal bont en blauw slaat.

Dit gevecht begint met een van de belangrijkste schurken uit de titel, Zant, die een enorm skelet reanimeert met een magisch zwaard. In dit gevecht moeten we ons nieuwe item de Spinner niet alleen gebruiken om te navigeren door het drijfzand, we gebruiken het namelijk ook als wapen tegen de eindbaas. Na alle fases te overleven en de wervels uit zijn botterige rug te slaan, hebben we dan eindelijk gewonnen.

Als kers op de taart vliegt dan het magische zwaard dat Zant gebruikte in de lucht en explodeert in een Piece of Heart een geweldige beloning voor een fantastisch gevecht.

Skyward Sword forceerde je wellicht het meest om de bewegingsbesturing te gebruiken, maar daarbij bracht Nintendo wel een verbluffende eindbaas. Het zesarmige gouden idool met een intimiderende grootte en verfijnde mechanica bracht een onvergetelijk gevecht. De slimme geluidssignalen en zweepacties die gebruikt moeten worden zijn slechts een voorproefje. Het gevecht wordt pas echt waanzinnig wanneer je een van de zwaarden van Koloktos moet gebruiken om hem voorgoed neer te hakken.

Wind Waker heeft veel steengoede eindbazen. Een van de beste is Puppet Ganon. Dit is de laatste eindbaas voordat je tegenover Ganon zelf staat, en dat is te merken in het gevecht. Het geen je weinig kans en heeft verschillende fases waarin het verschillende vormen aanneemt op basis van het aantal snaren dat je hebt gesneden. Je moet dus de laatste touwtjes van het poppenspel doorknippen om bij de finale te komen.

Deze slechterik is fantastisch, het is een spiegelbeeld van de Hero of Time. Hij heeft niet een eigen verhaal en er is niet een duidelijke reden waarom Dark Link in de game zit, maar dat maakt hem juist zo uniek. Andere eindbazen hebben een grote motivatie en je weet waarom je ze tegen moet houden. Dark Link is er gewoon, puur bedoeld om het gevecht met Link en zichzelf uit te beelden, om de duisternis van binnenuit te wissen en alle twijfel weg te nemen.

Het unieke aan het gevecht zelf is dat je anders moet denken. Als je namelijk simpelweg aanvalt blokkeer je elkaar, hij doet je namelijk compleet na.

Het is een gepantserde draak, dat is op zichzelf al een 10 waard. Het gevecht draait om je nieuwe dubbele hookshot. Je moet je een weg banen door de lucht en opletten op de draak die om je oren vliegt. Door je door de lucht te bewegen en aan te vallen bij Argorok door zijn rug te grijpen, maken dit een van de meest epische scènes in het spel.

Met eerlijkheid kunnen we zeggen dat Majora’s Mask de engste game is uit de franchise. Het concept alleen al is verschrikkelijk. Je hebt maar 3 dagen de tijd om te voorkomen dat de maan op de aarde stort. Het laatste gevecht van de game tegen Majora is het meest bizarre dat we hebben gezien. Majora ziet er afschuwelijk uit met spinachtige ledematen en danst als een gek door de kamer. Omdat het zo’n bizarre en afschuwelijke ervaring is, hoort hij zeker op het lijstje thuis.

Niemand kan toppen aan de flare van Ghirahim. Zijn over-de-top persona samen met het verlangen naar het terugbrengen van zijn duistere meester zorgen voor een goede en griezelige vijand. Als je in de gevechten tegen hem niet weet wat je doet, is het enorm lastig om te winnen. Je moet dan ook écht gebruik maken van de MotionPlus speelstijl van de game om zijn zwakke punten te kunnen raken.

Zant heeft een heel interessant verhaal en hoe hij wordt gebruikt in Twilight Princess is als geen ander. Hij zorgt ervoor dat de hele Twilight Realm, Hyrule binnenvalt. Zant weet zelfs de troon over te nemen van Midna waarna hij de Usurper King wordt genoemd. Zijn gevecht met Link maakt het dan ook heel uniek door langs elke locatie te gaan waar je al eens bent geweest. Elke locatie vereist weer een andere denkwijze en manier van aanpak. Dit gevecht is er een om nooit te vergeten. Na de vreemde cutscene kan dat ook niet snel gebeuren.

De enige eindbaas op het lijstje die enkel te vinden is in DLC, Breath of the Wild is dan ook de eerste Zelda game met DLC erin. De weg naar het gevecht toe is al erg uniek. De locatie waar je het verhaal begonnen bent, wordt ineens omgetoverd in een hele nieuwe dungeon. Dit is een van de weinige unieke eindbaas gevechten in de hele game, maar dat biedt wel enorm veel mogelijkheid voor een uitdagend gevecht en dat was het zeker.

Als échte laatste test voor Link is dit gevecht er een om niet te vergeten. Het heeft toffe mechanics en geeft spelers een unieke beloning! Hopelijk zien we meer van dit soort gevechten in het vervolg op Breath of the Wild!

Wat zijn jouw favoriete Zelda bazen? Laat het ons weten in de reacties!