Harvest Moon: One World Review - Het rondreizende boerenleven

Het lijkt een tegenspraak: het boerenleven en rondtrekken door een gevarieerde wereld. Toch is dat precies wat Harvest Moon: One World probeert te bieden. Hoe dan? Met een opblaasbare boerderij!

In de kern is Harvest Moon nog steeds de boerderij-game die we inmiddels goed kennen van eerdere delen in de serie, Farmville, Farming Simulator en Stardew Valley. Je hebt de beschikking over een boerderij en wat landerijen, die je kan bewerken. Per vierkantje landbouwgrond kan je de grond omspitten, een zaadje planten, eventueel compost erop doen en water geven.

Vervolgens is het een kwestie van wachten (of een volgend vierkantje grond omspitten) tot de gewassen opgegroeid zijn en je de oogst binnen kan halen. Sommige gewassen (zoals gras) hebben maar één opbrengst, anderen leveren diverse keren vruchten op, voordat de plant uitgegroeid is en gerooid moet worden, waarna de cyclus opnieuw begint.

Deze herhaling van zetten is al sinds de mensenheugenis de basis van boerderij-games en keert ook hier terug. Gaandeweg wordt het arsenaal van acties wel uitgebreid. Zo kan je een bijl kopen om bomen om te hakken, spruiten kopen van nieuwe bomen, koeien, kippen en schapen houden en meer.

Maar waar One World echt iets anders probeert te doen is bij het introduceren van een heuse verhaallijn en een min-of-meer open wereld om te ontdekken. Bij aanvang kan je kiezen of je als jongen of meisje wil spelen. Wij kozen voor Courtney. Courtney wil de wereld ontdekken en blijkt een speciale gave te hebben. Zij is de enige die zogenaamde Sprites en Whisps kan zien. Wat volgt is een klassiek RPG thema: er moeten zes medaillons verzameld worden om de Godin van de Oogst weer tot leven te wekken.

Vanaf dat moment wordt het balanceren tussen de dagelijkse werkzaamheden op de boerderij en het ontdekken van de wijde wereld. Vooral aan het begin van het spel ben je de helft van de dag bezig met land bewerken en water geven, voordat je op onderzoek uit kan gaan. Je bent dan zowaar blij als het regent, want dan hoef je tenminste geen water te geven! ‘s Middags kan je, na gedane arbeid, proberen nog wat van de wereld te zien en opdrachten voor medebewoners (side-quests!) uit te voeren. daarbij moet je wel de tijd en je conditie in de gaten houden, blijf je te lang ronddolen, dan val je flauw en raak je de volgende dag de helft van je tijd kwijt!

Later wordt dit wel wat makkelijker, je ontsluit dan fast-travel en kan je te paard sneller bewegen, maar de tijdsrestrictie blijft altijd wel wat knellen. Het boerenbedrijf lijkt net op werk!

Om je bewegingsvrijheid nog wat verder te vergroten heeft maker Natsume nog een innovatie bedacht: de opblaasbare boerderij! Jawel, je kan in One World je boeltje, inclusief koeien, schapen en paarden oppakken en ergens anders in de wereld (op geschikte plaatsen) weer neerzetten! Een wonder der techniek, zullen we maar zeggen.

Deze ‘innovatie’ pakt in de praktijk erg goed uit. One World is daardoor een stuk minder statisch en stelt je in staat een veel groter deel van de wereld te bereiken. zeker de combinatie van fast-travel, opblaas-boerderij en paardrijden is een -noodzakelijke- verademing.

De wereld zelf is enigszins simplistisch opgebouwd. De regio’s zijn duidelijk verschillend. je doorkruist groene weiden, stranden, sneeuwvlakten en zelfs een vulkanisch gebied, maar zien er verder vrij saai uit.. Elk gebied heeft zo zijn eigen begroeiing, specifieke opdrachten en -oh ja, we zouden het bijna vergeten- een Sprite met een medaillon die je dient te verzamelen. Ook herbergt elke regio zo zijn eigen whisps. Deze whisps verschijnen op willekeurige plekken en geven je nieuwe zaadjes om bij je boerderij te planten.

Die zaadjes hoef je dus niet meer te kopen. Nadeel is dat je geen invloed hebt over welke zaadjes je krijgt. Als je dus naar een specifiek zaadje zoekt voor een quest, moet je geluk hebben dat je het juiste zaadje krijgt. Dit werkt niet echt lekker, zeker niet omdat je niet kan beïnvloeden wanneer je bagage vol zit en je dus geen nieuwe zaadjes kan krijgen. De enige manier om weer ruimte te maken is door zaadje te poten, of om ze te verkopen in een winkel.

Tijdens je reis ontsluit je vooral aan het begin steeds weer nieuwe mogelijkheden. Dat gebeurt in een rustig tempo, waardoor je nooit echt overweldigd wordt. Eerst leer je planten te poten, daarna kan je dieren gaan houden, gras in de molen omzetten in diervoer, leren vissen, paardrijden en meer. Heb je geen zin in het verhaal, dan kan je je helemaal richten op het bijhouden van je boerderij, maar dan blijkt toch wel snel dat dat behoorlijk beperkt is.

Deze Harvest Moon editie doet veel goed. Het combineert het toch wat statische boerenleven via handige foefjes met exploratie en een ruime open wereld. Toch voelt de noodzaak om de dagelijkse activiteiten op het boerenbedrijf uit te voeren soms best beknellend. je bent veel kostbare tijd kwijt voordat je eindelijk weer op onderzoek uit kan gaan. Het zou handige geweest zijn als je bijvoorbeeld een hulp in had kunnen huren voor de standaard-acties op je boerenbedrijf.

Dat je geen zaadjes hoeft te kopen is prettig, daardoor zit je nooit zonder geld, maar het maakt het wel lastig om precies het zaadje te krijgen dat je soms nodig hebt. De game is vooral de eerste helft interessant, wanneer er steeds nieuwe technieken geïntroduceerd worden. Daarna komt er wel een beetje de sleet in.

Zo hinkt One World een beetje op twee gedachten: het boerenbedrijf is eigenlijk net niet gevarieerd genoeg, terwijl het exploreren en de bijbehorende verhaallijn te vaak onderbroken wordt om te blijven boeien. De opblaasbare boerderij is een uitstekende toevoeging, en met een wat interessanter uitgewerkte open wereld was dit echt een schot in de roos geweest. Nu blijft het toch wat in de middenmoot hangen. Toch zien we zeker wel brood in de gekozen richting en hopen dat Natsume dit verder uitwerkt in een volgende editie. Voor nu is het oordeel: Redelijk, maar niet meer dan dat.