You Were Never Really Here Review - Joaquin Phoenix in beeld

Nog even en dan stapt Joaquin Phoenix in de rol van de compleet gestoorde Batman Clown The Joker. Maar voordat de acteur deze rol op zich neemt, zagen wij hem al voorbijkomen tijdens de You Were Never Really Here review. Ook hier heeft zijn personage niet alles op een rijtje.

Met You Were Never Really Here krijgen we een drama thriller voorgeschoteld die een verpletterend optreden van Joaquin Phoenix laat zien. You Were Never Really Here wekt enige herinneringen op naar films als Taken: ook deze keer wordt er een meisje ontvoerd en is het de bedoeling dat met veel geweld en actie dit meisje uit de klauwen van een stelletje vieze pedofielen wordt gered. Oorlogsveteraan Joe wordt ingehuurd om haar te redden.

Joe krijgt het daarentegen maar zwaar tijdens zijn reddingsactie, omdat hij ook zijn eigen problemen de baas moet leren te zijn. Hij is getraumatiseerd geraakt door heel zijn oorlogsverleden en dit zorgt ervoor dat de film een heel psychologisch spelletje met hem speelt. Met enige regelmaat ziet hij waanbeelden en zoekt hij naar manieren om zichzelf van het leven te beroven. Hij probeert zichzelf te laten stikken met een plastic zak over zijn hoofd, doet een poging om zichzelf te laten verdrinken door zijn zakken vol met zware stenen te stoppen en staat zelfs bijna op het punt om een kogel door zijn hoofd te schieten.

Ondanks dat de film eigenlijk niet zo inzoomt op dat oorlogsverleden zelf, is het vanaf het begin al duidelijk dat Joe voor een heet vuur staat. Hierdoor begin je zelfs even te twijfelen of hij wel de meest geschikte persoon is om dit meisje te redden. Uiteindelijk lukt het hem al vrij snel om het meisje te redden, maar hierdoor maakt hij zijn eigen leven er niet bepaald makkelijker op. Zo ontstaat er al snel een heel spoor aan geweld en moordpartijen en ontstaat er pure ellende nadat de vader van het meisje ook dood blijkt te zijn.

Dit soort gebeurtenissen maken de film constant een zware rit waarbij jij je afvraagt waarom zulke dingen gebeuren. You Were Never Really Here gaat verder dan de typische Hollywood-films en durft risico's te nemen door je constant even in het duister te laten tasten. Er komt maar zelden dialoog aan te pas en veel context wordt pas door de loop van de film duidelijk. Gelukkig weet sterk acteerwerk constant onze aandacht te houden.

Om te beginnen mag er veel lof worden geuit naar kindacteur Ekaterina Samsonov, die het onschuldige 13-jarige meisje speelt dat wordt ontvoerd. Ze zet haar rol erg sterk en geloofwaardig neer en laat duidelijk zien dat ze als een actrice over een flinke dosis lef beschikt. Met een glazige blik slaat ze in één van de scenes Joe om de armen en kust ze hem op de wang, wanneer Joe haar redt van mannen die haar misbruiken. "Je hoeft dit niet te doen", antwoordt Joe voordat ze verder kan gaan, "ik ben hier om je te redden."

Joaquin Phoenix speelt een zware rol, maar kan deze op een erg toffe en aangrijpende manier toch geloofwaardig tot uiting brengen. Als oorlogsveteraan zet hij een gestoorde vent neer die duidelijk met heel veel problemen te kampen heeft. Door Phoenix zijn acteerprestaties in You Were Never Really Here krijg je ook een beetje een beeld waar hij toe in staat is als hij The Joker gaat spelen in zijn volgende project. Beide personages zijn mentaal niet helemaal in orde en dat weet Phoenix hier al goed neer te zetten.

Waar nog wel winst valt te behalen is de karakterontwikkeling. Joaquin Phoenix zijn oorlogsveteraan is in het begin van de film al in staat om zichzelf bijna om zeep te helpen en hierdoor begint de film eigenlijk al op zo'n zwaar punt dat er nog vrij weinig ruimte is om het nog harder te laten escaleren. Er vindt nog enigszins karakterontwikkeling plaats in scenes tussen zijn moeder en hem, maar als zijn moeder uit zicht verdwijnt, gebeurdt dit enkel nog aan de hand van flash backs die soms wat slordig zijn gemonteerd.

Toch blijft Joe een interessant personage, omdat hij heel anders is dan de personages in andere wraakfilms. Joe heeft heel de film een hamer bij hem die hij gebruikt om de schedels van menig crimineel in te slaan. Vijanden beschikken wel over vuurwapens, maar krijgen vaak niet eens de kans om deze in te zetten. Voor ze het weten komt er al bloed uit hun mond en kruipen ze over de grond. Sowieso gaan er tijdens de verloop van de film veel mensen dood.

Soms wordt dit op gruwelijke wijze in beeld gebracht, andere keren wordt er meer ge-experimenteerd met het cameraperspectief. Zo volgen we bepaalde delen van het verhaal vanuit beveiligingscamera's die in het huis hangen waar Joe binnensluipt om het meisje te kunnen vinden. Waar je verwacht dat het geweld expliciet in beeld wordt gebracht, kijk je in zulke gevallen van een afstandje toe waardoor het echte geweld aan het oog onttrokken wordt. De nadruk ligt meer op de gevolgen, waardoor het een echte thriller wordt.

Met You Were Never Really Here heb je een film voor je die je haat of echt tof vindt. De film neemt je niet aan het handje en confronteert met een hoop heftige thema's. Hierdoor is het geen simpel vermaak dat je gewoon eventjes opzet, maar eerder een film met een grote psychologische onderlaag. Veel wordt niet uitgelegd en sommige dingen worden ook aan de interpretatie en verbeelding van de filmkijker overgelaten.

De film moet het hebben van sterk acteerwerk en goed regiewerk. Wanneer je films als Taxi Driver kunt waarderen, dan weet deze film ook van begin tot einde je aandacht vast te houden. Als je liever een popcorn-actie-film wilt over een meisje dat moet worden gered van ontvoerders, dan kun je deze film beter links laten liggen en voor een film als Taken gaan.