Yono and the Celestial Elephants Review - Leuke puzzelgame

Stel, je bent een klein olifantje en je moet de wereld redden? Hoe doe je dat? Het overkomt je in de indietitel Yono and the Cesestial Elephants, waarmee je keer op keer voor een nieuwe uitdaging staat. Een verrassend leuke titel.

Yoni ziet er op het eerste oog uit als een wat kinderachtig stijl. Een olifantje en baby blauwe kleuren in combinatie met een 7+ markering op de hoes doen vermoeden dat dit een spel is voor kinderen. Fout gedacht. Eigenlijk is dit een indietitel voor volwassen gamers die houden van een kort avontuur met een degelijk verhaal en die niet vies zijn om de hersenen te activeren.

Het is een puzzelgame die in het begin makkelijk lijkt, maar op het einde een paar leuke dungeons in petto heeft die je niet in drie seconden zult oplossen. Hebben we je aandacht? Goed zo. Want Yono and the Ceslestial Elpehants is een verrassend leuke game, als je tenminste een beetje geduld hebt. De game komt moeizaam op gang. Het verhaal lijkt niet zo boeiend om te volgen en dit komt alles door een wat simpele aanpak.

De stijl springt er niet echt uit en met je olifantje ergens heenlopen, voelt wat stroef aan en dan vele tekstwolkjes die voorbij vliegen zijn ook niet al te uitnodigend. Dit is een typisch voorbeeld van een game waar je een compleet verkeerde indruk van kunt krijgen als je een uurtje aan het spelen bent. Zonde, want als je doorspeelt en weet wat je in huis hebt, doorloop je de ene na de andere dungeon en heb je al gauw hele leuke puzzels om te spelen.

De game is overigens alleen in het Engels te spelen en daarmee sowieso al niet echt geschikt voor de gemiddelde kinderen van Nederland. Plus dat het verhaal eigenlijk al snel vrij behoorlijk wat diepgang biedt, als je tenminste het geduld hebt om alle poppetjes die je tegenkomt aan te spelen en alle tekstbalkjes volgt. Wat je eigenlijk wel moet doen, anders raak je verdwaald.

De game is opgebouwd uit diverse werelden en aan jou de taak om per omgeving uit te zoeken wat je moet doen, welke kant je op moet om vervolgens in een of ander krocht de weg te vinden, door puzzels op te lossen. Een plattegrond was absoluut welkom geweest, maar die is er niet. Dit betekent dat je ontzettend alert moet zijn op de gesprekken die je voert én oog voor detail moet hebben.

Sommige omgevingen hebben diverse gangetjes waar je in kunt en taak is om ze toch echt te onthouden, anders ga je niet vinden waar je heen moet. Kortom, een dosis geduld en een goed geheugen is nodig. Daarmee is de game niet voor iedereen weggelegd. Als je eenmaal weet wat de game van je verwacht, zie je wel heel veel charme. De puzzels per kerker worden namelijk steeds uitdagender. Zo is er een stuk waarbij je drie blokken op de grond moet activeren, wat alleen kan met ijsblokken.

Die ijsblokken glijden alleen in één rechte lijn vooruit en je enige hulpmiddel is een houten kistje. Dat houten kistje krijg je vervolgens niet van de muur vandaan. Kortom, iets oog het eerste oog ontzettend makkelijk eruit ziet, is behoorlijk pittig. Wat de game goed doet, is dat je een ruimte uit kunt lopen om de puzzel te resetten. Dat zul je behoorlijk vaak nodig hebben, want de puzzels kunnen vaak maar op één manier opgelost worden.

Er zitten verrassende stukken tussen. Yono kan namelijk gaandeweg steeds meer doen met zijn slurfje. Zo kan hij vuur, pinda’s en water opzuigen. Met vuur kan hij objecten warm maken, die nodig zijn om ijs te laten smelten. Met pinda’s kan hij ‘schieten’ om bepaalde plateaus te activeren. En met water kan hij niet alleen vuur blussen, maar ook diverse andere items laten draaien.

De game, die zo eenvoudig oogt, heeft behoorlijk veel creatiefs in petto. Iets wat je alleen zal zien als je doorspeelt. De reden om te spelen zijn de puzzels en wellicht ook wel het verhaal. Al moet je van dat laatste houden en vooral de manier waarop het gebracht wordt. Het is niet heel uitnodigend. Kwalijker is de simpele manier waarop vijanden in het spel zijn gebracht.

Ze staan in dungeons en Yono schakelt ze uit door er meerdere malen tegenaan te botsen. Niet heel spannend allemaal. Terwijl als je even niet oplet (omdat je bijvoorbeeld even op je telefoon kijkt), doodgaat en een heel stuk teruggezet wordt in de game. De save points zijn niet altijd even ideaal. Al is er gelukkig een treinstation waarmee je tussen diverse locaties kunt reizen.

Ook de besturing is wat stroef. Soms kun je een puzzel net niet oplossen door een logge aanpak. Je moet precies op een manier staan. Dan merk je dat je niet een AAA-product in handen hebt dat tot in de details goed is uitgevoerd. Net zoals we op het einde van de game een freeze te pakken hadden, waardoor het spel opnieuw opgestart moest worden. Het zijn dingen die niet nodig waren geweest als er net wat meer aandacht was besteed aan de afronding van het product.

Toch als je hier doorheen weet te gamen en doorspeelt, zie je de charme van het spel. Voor puzzelliefhebbers is dit namelijk stiekem best een aanrader op de Switch. Maar zodra je niets hebt met games met een sloom tempo en puzzels, dan is dit een game die je vooral links moeten laten liggen. Maar ben jij puzzelfan en houd je van kerkers uitzoeken? Laat je vooral niet misleiden door de artstijl van deze game. Die is op een negatieve manier misleidend. Het is namelijk hartstikke leuk om Yono onder de knoppen te nemen en samen de aftiteling te bereiken.