Yoku's Island Express Review - Experiment dat niet de test haalt

Het klonk zo mooi: flipperkastelementen combineren met platform-elementen. Vooral op gamescom vorig jaar waren we al erg te spreken over Yoku’s Island Express, al was toen al wel duidelijk: of het wordt awesome, of het project flopt. Waarschijnlijk het laatste.

En dat is super, maar dan ook super zonde. Want het idee is ontzettend vernieuwend en tof! Al flipperend door levels op avontuur gaan. Bovendien kent Yoku’s Island Express een fantastische stijl met graphics waar je alleen maar je vingers bij af kan likken. Zelfs als je begint met spelen, lijkt er nog geen vuiltje aan de lucht...

Review" class="img-responsive" src="https://cdn.xgn.nl/upload/201805/t/yokus-island-express-review.jpg" />

Je bestuurt een klein ventje, een kever, dat een ronde bal vast heeft en op die manier post wegbrengt. Je kan even lopen met het balletje, maar al gauw wordt het een glijproces en begint het flipperspektakel. Die eerste indruk is goed, want een balletje door diverse omgevingen allerlei kanten opschieten werkt verslavend en ziet er bovendien adembenemend mooi uit.

Alleen slaat dan het probleem toe. De uitleg is veel, maar dan ook veel te summier. Een gebied is afgesloten en jij moet iets doen om verder te komen. Via de Y-knop (tenminste op de Xbox One) kun je een map openen om te zien waar jij je bevindt en waar zich het doel bevindt waar je heen moet.

Maar details ontbreken compleet. Met andere woorden: aan die map heb je niet zo heel veel. Hetzelfde geldt voor je inventaris. Met één druk op de knop zie je wat items die je hebt kunnen bemachtigen en komt daar een korte uitleg bij, wat wel iets toevoegt, maar vraagtekens kunnen geplaatst worden waarom dit op zo’n omslachtige manier gebeurt.

Het had Yoku’’s Island Express veel beter gedaan als er een fatoenslijke tutorial in had gezeten en er per moment dat belangrijk is een degelijke uitleg zou komen over hoe de speler concreet verder moet. Want enige vorm van hulp is ver te zoeken. Het is alsof je een Metroidvania-achtig spel onder de knoppen hebt, ontworpen door een gekke Japanner die denkt ‘zoek het lekker zelf uit’. Niets mis met zo'n genre, maar wél voor deze game. Want dat is absoluut niet wat je an te voren verwacht bij dit spel. En door zie uitzoek-ellende wordt het plezier in Yoku’s Island Express je compleet ontnomen.

Nu denk je misschien bij jezelf: hoezo tutorial, flipperen draait toch alleen maar om twee knoppen bedienen en schieten? Ja, maar nu dus niet. Want in de gehele game zit een verhaal en kleine missies/opdrachten die uitgevoerd moeten worden. Continu kom je op plekken waar je niet langs mag waarbij je terug moet reizen om iets te vinden, zodat je wel verder kan. De theorie is leuk, de praktijk rampzalig.

Al met je eerste opdrachten ga je gewoon maar terugreizen en wat flipperen: omhoog, naar beneden, naar links, naar rechts en op goed geluk vind je dan wat je nodig hebt (en soms ook nog willekeurig hele andere dingen). Alleen doet zich dan het volgende probleem voor. Hoe kom je weer terug bij de plek waar je eerder was? Je drukt op Y om wéér te ervaren dat je met die map niets kan.

Ergernissen volop. Het is een kwestie van de aanhouder wint en net zo lang flipperen tot je in de buurt bent. Geloof ons, het moment breekt vanzelf aan dat je opeens je doel gevonden hebt, en opeens bij de juiste bestemming bent en opeens vooruitgang biedt in de game.

Op die momenten dat je daadwerkelijk progressie boekt voel je de kracht van Yoku’s Island Express en ervaar je voor heel even hoe tof de game had kunnen zijn. Al is dat moment van glorie na tien minuten alweer verdwenen omdat je wéér aan het worstelen bent. Bij een game die zo makkelijk lijkt te zijn en zoveel zoetsappigheid uitstraalt, verwacht je niet een ‘zoek-het-uit-spel’ en het doet Yoku’s Island Express dus flink de das om.

Is het het proberen waard? Nou, nee, eigenlijk niet. Het idee blijft nog steeds geweldig, maar dit is een klassiek geval van: leuk bedacht, maar niet voldoende getest.

Want elke tester had kunnen opmerken dat er nog heel wat aanpassingen gedaan hadden moeten worden, alvorens dit spel op de markt gebracht zou moeten worden. Dus wat een magisch project had kunnen zijn, is niets anders dan een hele teleurstellende game geworden.