Xenoblade Chronicles 3 Review - De beste JRPG van de Switch?

Fans van JRPG's hebben het de laatste jaren goed. Tal van toffe titels binnen het genre volgen elkaar in rap tempo op en op 29 juli 2022 is Monolith Soft aan de beurt met haar nieuwste game. Het betreft Xenoblade Chronicles 3 en in onze review lees je alvast of het een pareltje is om van te genieten!

In Xenoblade Chronicles 3 sta je voor een gigantisch avontuur met tal van personages die je onderweg tegenkomt. Je speelt als Noah, een off-seer die samen met zijn twee jeugdvrienden op een gevaarlijke missie wordt gestuurd. Het drietal is onderdeel van het Keeves koninkrijk, één van de grote naties in de wereld van Aionios.

De Keeves zijn alleen wel in oorlog met het Agnus koninkrijk en dat komt voor Noah en companen slecht uit. Het drietal komt tijdens een noodlottige missie Agnus off-seer Mia en twee van haar medesoldaten tegen. De troepen vechten met elkaar, maar een winnaar komt er niet.

Een vreemde man die veel ouder is dan de gemiddelde soldaat van zowel de Keeves als Agnus duikt op en vertelt het zestal dat beide koninkrijken de verkeerde vijand voor ogen hebben. De kortstondige ontmoeting doet beide kampen weinig goeds. Bij terugkeer worden Noah en zijn vrienden verstoten en opgejaagd.

Hetzelfde geldt voor het team van Mia. Om te overleven gaan de zes gezamenlijk op pad, maar vrienden zijn het nog niet. Wel zijn ze alle zes benieuwd naar antwoorden op de vragen die de mysterieuze man voorlegde. En waarom kunnen alle soldaten van beide koninkrijken maar tien jaar oud worden?

Het zijn dit soort vragen die je constant geboeid houden tijdens het grandioze avontuur dat Xenoblade Chronicles 3 is. Het mysterie is de grote springplank die je door de eerste uren sleept in combinatie met een spektakel dat soms buitenproportioneel grandioos voelt. Waar sommige games hopen op één episch moment waar spelers over napraatten, legt Xenoblade er lachend twee voor je voeten in de eerste tien uur en dan ben je eigenlijk pas net begonnen.

Waar het verhaal van Xenoblade Chronicles 3 je vanaf het eerste moment bij de lurven grijpt, kan hetzelfde niet gezegd worden van de graphics. De Switch is inmiddels dik vijf jaar oud en dat begint in een drukbevolkte wereld als die van Xenoblade op te vallen. De game oogt simpelweg niet zo best, ondanks de gevarieerde landschappen, personages en vooral ook de unieke vijanden die constant opduiken.

Dit heeft vooral te maken met hoeveel beesten en monsters er constant rondlopen in de wereld. Doordat deze allemaal gelijktijdig ronddartelen kan Monolith Soft simpelweg niet zoveel detail in de omgevingen en monsters zelf stoppen. Vooral wanneer je in een woestijn-gebied loopt valt op dat de game grafisch doet denken aan een PS3-game.

Wel is duidelijk waarom de Japanse ontwikkelaar hiervoor gekozen heeft. De game draait constant vloeiend op de Switch, zowel Docked als in handheld-modus en dat is indrukwekkend. Wanneer je in gevecht bent, staat er namelijk onwijs veel te gebeuren en dat de Switch zelfs hier nauwelijks een framedrop toont is simpelweg een toverkunst van Monolith.

Over die gevechten gesproken, die zijn naar een compleet nieuw niveau getild. Het complexe vechtsysteem keer terug met flink wat nieuwe toevoegingen. De makers keren terug naar de basis van het vechtstysteem van het origineel. Dat wil zeggen dat het onwijs belangrijk is om te allen tijde je positie op het strijdveld in de gaten te houden.

Wie niet in de buurt van de vijand is, valt niet aan en afhankelijk van waar je staat doe je ook nog eens weinig schade. Doordat je constant je plek in de gaten moet houden worden normale aanvallen daarom automatisch voor je gedaan. Speciale aanvallen bouwen gaandeweg het gevecht op via een meter die je rechtsonderin het scherm in de gaten kunt houden. Eenmaal opgeladen is het tijd om deze op de vijand los te laten, mits je goed gepositioneerd staat natuurlijk.

Vanuit deze basis begint het tactische gevecht pas echt. Door je aanvallen goed te combineren met de rest van je party (maximaal zeven, waarvan één te gast is), kun je vijanden pas echt snel in mootjes hakken. Sommige speciale aanvallen kunnen vijanden bijvoorbeeld verwarren waarna je teamgenoot een vijand tijdelijk knock-out kan slaan.

Toegegeven, het vechten in Xenoblade is altijd een vreemde eend in de bijt geweest door de vele complexe systemen. Wie de tijd neemt om deze te leren, zal floreren en constant genieten. De vele tutorials die hiervoor nodig zijn halen in de eerste vijftien uur alleen wel een beetje het tempo uit de game. Gelukkig dat het verhaal zo interessant is en je erbij houdt.

Via dat verhaal krijg je ook redelijk rap een nieuwe kracht die het vechten nog een stukje toffer maakt. Het betreft het Interlink-systeem. Noah en zijn vrienden kunnen hierdoor een Ouroboros-gedaante aannemen. Het is alsof twee van je personages een Transformer worden, compleet met eigen aanvallen en een onwijs tot design.

Als Ouroboros kun je nog meer schade aanrichten en ook meer vijanden gelijktijdig pijnigen. Doordat je op ieder moment van personage kunt wisselen in je team, kun je in één gevecht zo drie gedaanten aannemen. Iedere Ouroboros-vorm in je team heeft alleen wel een andere kracht.

Zo heb je de Ouroboros van Noah en Mia die veel schade aanricht, terwijl een ander duo juist samenkomt om op efficiënte wijze weer wat HP te schenken aan het hele team. De toevoeging van het systeem in combinatie met alle andere systemen zorgt alleen wel voor heel veel drukte in het beeld. Bijna de helft van je scherm wordt tijdens gevechten gevuld met de HUD waardoor je soms niet meer weet waar je moet kijken.

De drie tactische vormen (aanvallend, verdedigend, helend) zijn ook belangrijk buiten de Ouroboros-vorm. Iedereen in het zeskoppige team heeft zijn eigen specialiteit en het is slim om hier een goede balans in te creëren. Te veel aanvallende vechters ten koste van helers zorgt er al snel voor dat je sterft, terwijl de verdedigende linie vijanden juist goed kan afleiden.

Qua tactische mogelijkheden is er dan ook genoeg om van te genieten, zowel binnen als buiten gevechten. Zo kun je ook in deze JRPG tal van skills, voorwerpen en speciale outfits instellen allemaal met het doel om je team sterker te maken. Al die spullen kun je in de talloze dorpjes kopen, maar ook craften is een optie. In de wereld kun je craftingmaterialen en gear vinden als je op ontdekkingstocht gaat.

De game nodigt je dan ook constant uit om dit te doen. Zo zijn er tal van personages die je kunt helpen, waarmee ook je affiniteit met een bepaald dorp omhoog kan schieten. Op die manier kun je weer nieuwe voorwerpen kopen (tegen een gereduceerde prijs).

De zijmissies variëren ook nog redelijk in wat je moet doen, al kan het soms wat overweldigend zijn als je alle zijmissies in een gebied accepteert. Ineens heb je een waslijst aan taken en dat terwijl je stiekem ook gewoon door wil met het verhaal om het mysteries van de wereld te ontrafelen. Al met al zal het dan ook een makkie zijn om 50 uur aan plezier uit de game te halen, al zien we uitgebreide ontdekkingsreizigers ook gemakkelijk de 100 uur overschrijven.

Hoewel Xenoblade Chronicles 3 absoluut niet moeders mooiste is, kan niet ontkent worden dat Monolith Soft één van de beste RPG’s op de Switch heeft afgeleverd. Met talloze uren aan missies en een sappig verhaal dat je constant smeekt om door te spelen, zit je aan je Switch gekluisterd. Wel is er wat klaagzang op basis van de eerste uren die maar tutorials en cutscenes voor blijven schotelen, maar die moeten we maar slikken.

Ergens zijn die tutorials ook wel nodig, omdat je anders verdwaald in een gecompliceerd, maar diepgaand vechtsysteem. Dat systeem maakt je scherm alleen wel overvol met metertjes om in de gaten te houden in de HUD.