Wonder Boy The Dragon's Trap Review - Terugkeer van een klassieker

Wonder Boy The Dragon's Trap is een van de meest unieke games die je dit jaar zult spelen. Het is een reis door de tijd en tegelijkertijd een moderne interpretatie van een ongenaakbare klassieker. Hoe dat precies zit, lees je in deze Wonder Boy The Dragon's Trap review.

Tegen het einde van de jaren tachtig sloeg Wonder Boy in als een bom. De actie-avonturengame ontpopte zich tot een ware sleeperhit en geldt nog steeds als een belangrijke inspiratiebron voor ontwikkelaars van tweedimensionale avonturengames. De verschillende speelbare monsterfiguren, de nadruk op exploreren, het oplossen van puzzels en het bevechten van legendarische bazen: Wonder Boy laat op de eerste SEGA spelcomputer een onuitwisbare indruk achter.

De aankondiging van een remake van Wonder Boy zorgt dan ook voor een enorme ontlading bij de volwassen gamers. Temeer omdat de makers de originele, bijna dertig jaar oude code als bouwsteen hebben gebruikt tijdens het maken van de game. Voor de fans is dat fantastisch nieuws, want dat betekent dat Wonder Boy zich exact hetzelfde laat besturen en de aandoenlijke 8-bit graphics weer terugkeren.

We kunnen ons goed voorstellen dat, in een tijd waarin grafisch overweldigende games als The Witcher en Zelda eerder regel dan uitzondering zijn, jij helemaal geen trek meer hebt in blokkerige levels en ouderwetse bliepjes. Daar hebben de makers speciaal voor jou, beste lezer, aan gedacht: tijdens het spelen kun je met één simpele druk op de knop Wonder Boy omtoveren tot een moderne en visueel prachtige HD-game.

Het wisselen tussen de retro en HD-versie van Wonder Boy werkt vloeiend en is een feature die we in niet veel games terugzien. Hoewel we eerst dachten dat het slechts om een gimmick zou gaan, kwam het in de praktijk regelmatig voor dat we toch even van stijl wilden switchen. Hoe ziet deze pikdonkere kerker er in een lage resolutie uit en hoe klinkt deze eindbaas in retrovorm? Druk op de knop en kom er achter!

Hoe charmant de oude versie nog steeds voor de dag komt, is het de nieuwe stijl die de show steelt in Wonder Boy. De met de hand geschilderde omgevingen, de kleuren die van het scherm spatten, de ontzettend aandoenlijke figuurtjes en monsters en de onuitstaanbaar schattige animaties: de wereld in Wonder Boy bruist als nooit tevoren. Het doet ons bijna zeer om met onze zwaarden of magische spreuken de sissende slangen of boerende vissen een kop kleiner te maken.

Net als in het origineel, is een van de belangrijkste mogelijkheden in Wonder Boy dat de gelijknamige hoofdrolspeler in verschillende monsters kan veranderen. Dat kan hij nadat hij een duister kasteel betreedt om een bepaald voorwerp te vinden. Eenmaal binnen wordt hij aangevallen door een vuurspuwende draak. Wanneer hij deze verslaat, wordt er een vloek over hem uitgesproken en verandert hij in een hagedisachtige ridder.

Daarop volgt een queeste door een kleurrijke en aandoenlijke wereld, met streng bewaakte kastelen, duistere grotten en kerkers en zonovergoten stranden en bossen, in een poging alle draken in het land te vernietigen. Alleen op die manier kun je de vloek doorbreken en weer 'normaal' worden. Tot het zover is, kun je naarmate het avontuur vordert in steeds meer monsters veranderen, die ieder weer eigen vaardigheden hebben.

Je begint als hagedis, die vuur kan spugen. Later kun je veranderen in een muis, die op gemarkeerde blokken kan klimmen. In een piranha, die onder water kan zwemmen. In een leeuw, die boven en onder kan slaan met zijn zwaard. En tot slot in een valk, die door de lucht kan vliegen. Door alle levels zitten puzzels verstopt die alleen zijn op te lossen met een vaardigheid van een monster. Op die manier proberen de makers je te stimuleren om terug te keren naar reeds gespeelde levels.

Het principe van Wonder Boy is in dertig jaar onveranderd gebleven: het is snel en makkelijk op te pakken, maar erg moeilijk om te beheersen. Je hebt beperkte mogelijkheden in je bewegingsvrijheid en in de gevechten, wat zowel een vloek als een zegen is. Wanneer je de acties van je vijanden door hebt is het bevechten van hen een makkelijke opgave, maar aan de andere kant wordt iedere foute beweging genadeloos gestraft. Deze manier van spelen zal vooral voor de fans een feest van herkenning zijn.

Natuurlijk zijn er ook nieuwe opties om de nieuwelingen over de streep te trekken. Zo is er de mogelijkheid om in de voetsporen van een vrouwelijke heldin (Wonder Girl) te treden en zijn er verschillende moeilijkheidsgraden om de speelervaring makkelijker dan wel (nog) moeilijker te maken. Helemaal episch is de optie om via een passcode van de SEGA spelcomputer een oude savegame door te zetten naar deze remake, al vragen we ons af hoeveel mensen daadwerkelijk gebruik gaan maken van die optie.

Alles wijst er in elk geval wel op dat de makers van deze remake een grote voorliefde hebben voor het origineel. De zowel toegankelijke als uitdagende gameplay maakt opnieuw zijn opwachting en de speelbare dierenfiguren zijn nog net zo iconisch als toen. Zelfs de ietwat slordige controls zijn opnieuw van de partij, en hoewel dat misschien voor de nostalgie goed uitpakt, is het jammer dat de hoofdpersoon niet altijd even goed reageert op je handelingen.

Een vergeten klassieker komt helemaal tot leven in Wonder Boy The Dragon’s Trap. Het wisselen tussen de retro en HD-stijl voegt daarbij echt wat toe aan de speelervaring. Daarmee is deze tweedimensionale platformer een van de meest speciale en unieke games die je dit jaar zult spelen. Wees echter gewaarschuwd dat je waarschijnlijk uit frustratie de controller wegsmijt, maar goed: daar zorgde het origineel uit de jaren tachtig ook al voor, dus wat dat betreft is dit een perfecte remake.