Wolfenstein 2 The New Colossus Review - Nazi's knallen als een malle

In 2014 nam Machinegames ons met Wolfenstein The New Order al mee naar een alternatieve geschiedenis. Eentje waarin de nazi’s de wereld overgenomen hebben en jij de ene na de andere vijand naar het hiernamaals moest sturen. En jawohl, de nazi's kun je nog steeds een pak slaag geven. Lees het in deze Wolfenstein 2 The New Colossus Review!

De fist-person shooter The New Colossus pakt de draad op waar The New Order deze achterliet. BJ heeft liters nazibloed vergoten en het Derde Rijk een flinke tik uitgedeeld door generaal Deathshead af te maken. Maar The New Order liep niet zo goed af voor Blazkowicz. Hij raakte ernstig gewond en belandde uiteindelijk in coma.

Het verzet heeft intussen een nucleaire onderzeeër van de Duitsers gejat en gebruikt deze als hoofdkwartier. De vrede is in 1961 namelijk verre van wedergekeerd. De Duitsers heersen over Europa en Amerika en de jacht op het verzet is nog steeds in volle gang. Zeker gezien Terror Billy, jij dus, nog steeds leeft.

En de Duitsers zijn je op het spoor. Frau Engel, de obergruppenfuhrer uit het eerste deel, en haar kornuiten vallen de onderzeeër aan met een hypermodern schip. De strijd barst weer los en dus moet jij, verlamd, ziek, zwak, misselijk en gehavend als je bent, weer in actie komen. Het is tijd voor de tweede ronde!

The New Colossus begint met een korte recap van het eerste deel, waardoor je in ieder geval weet wat er speelt. Handig als je het eerste deel gemist hebt. Daarna krijg je direct de keuze voor een tijdlijn zoals ook in het eerste deel het geval was. Deze keuze (Wyatt of Fergus) was in het eerste deel behoorlijk dramatisch, maar komt nu wat minder over, zeker als je The New Order niet gespeeld hebt.

Na deze keuze gaat Wolfenstein zoals het eerste deel op zijn eigen heerlijke manier verder, op weg naar een Amerikaanse revolutie. MachineGames zet in dit tweede deel de trend uit The New Order sterk door. De ontwikkelaar neemt geen enkel blad voor de mond en schotelt je een verhaal voor waarbij ruimte is voor diepgang, maar ook de nodige humor en controverse de revue passeert. De mix hiervan is werkelijk subliem, maar niet perfect.

De gebruikte personages zijn lekker overdreven gestereotypeerd, zoals Grace, de taaie tante die misschien het beste omschreven kan worden als vrouwelijke Samuel L. Jackson, of het dikke Duitse hulpje van Frau Engel dat constant op haar gewicht gewezen wordt. En de humor in de game varieert van platte slapstick tot donker getinte nazigrappen. Gedurende het verhaal kom je daarbij genoeg scènes tegen die compleet geschift zijn en zo uit een foute Tarantinofilm zouden kunnen komen.

De diepgang in het verhaal komt vooral voorbij in de achtergrond van jouw personage, Terror Billy. Je gaat helemaal terug naar waar het voor hem allemaal begon. En dat is tof, maar jammer genoeg gaat deze verdiepingsslag niet voor andere dingen. Er zijn namelijk nogal wat losse eindjes in het verhaal, die ongetwijfeld de opzet voor downloadbare content of zelfs een derde deel vormen, maar je nu met vragen achterlaten.

The New Colossus biedt je los van die vragen een sterk verhaal van zo'n vijftien uur (los van de talloze zijmissies), verdeeld over elf missies, waarbij je je geen moment zult vervelen. Dit laatste komt natuurlijk niet alleen doordat het verhaal zo geweldig is opgezet, maar voornamelijk door de gameplay. The New Colossus is op dit gebied bigger, better en bolder.

Je doel in de game is het afknallen van zo veel mogelijk nazi’s en dat moet natuurlijk lekker soepel lopen. The New Colossus biedt je precies hetzelfde wat betreft gameplay als The New Order en The Old Blood, maar wel met de nodige verfijningen in de besturing. Jammer genoeg zijn er nog wel enkele kleine missers merkbaar. Zo wil je karakter niet altijd vanzelf iets oprapen, iets wat vooral tegen het einde van de game een frustratie kan worden.

En even snel een luikje in vluchten is ook niet altijd even makkelijk. Soms loop je er gewoon overheen om nog wat kogels in je kont te krijgen en de toevoeging van nieuwe wapens en dergelijke. Dit zijn kleine puntjes die gelukkig niet heel vaak voorkomen en de gameplay zeker niet bederven. Ze staan dan ook in schril contrast met de verbeteringen.

Je kunt bijvoorbeeld als een echte Rambo naar hartenlust weer hele hordes nazi’s omver maaien met je automatische geweer, shotgun of handgun en alle wapens weer dual wielden. Je kunt nu zelfs kiezen welk wapen je in welke hand wil houden. Alleen is het niet altijd slim om al knallend een ruimte vol met nazi’s in te lopen, zeker niet als er een of twee generaals in de buurt zijn.

Die slaan namelijk als een malle alarm en dan heb je een probleem in de vorm van grote groepen doorgedraaide nazisoldaten, honden, en robots. The New Colossus is net als zijn voorganger geen makkelijke game waarbij je al fluitend een tegenstander zijn ingewanden eruit blaast. Nee, de game is lekker uitdagend wat ervoor zorgt dat je wel twee keer nadenkt voor je begint te schieten.

Gelukkig kun je ook stilletjes te werk gaan door nazi’s met een bijl te bewerken of, zodra je de geluidsdempers voor je wapens via de te vinden upgrade kits hebt vrijgespeeld, van een afstandje kunt uitschakelen. Ieder wapen kent enkele upgrades die, elk op een eigen manier, het afschieten van nazi's vergemakkelijken.

The New Colossus is niet heel uitgebreid in het upgradesysteem van je wapens. Daarnaast kent de game drie gadgets die jou upgraden en het mogelijk maken om de levels en vijanden op een andere manier te benaderen. En dat moet ook wel in sommige gevallen, want anders is er geen doorkomen aan een missie.

Zo is er via de Enigma machine in de onderzeeër een doelwit vrij te spelen dat alleen maar bereikbaar is als je je gadgets zoals de schouderupgrade gebruikt. En dan nog is dit een bijster moeilijk doelwit om uit te schakelen. Deze 16 enigma missies zijn sowieso moeilijker dan je gewend bent van de verhaallijn en rekken, net als de andere zijmissies, de game nog met een enkele uren op.

De overige zijmissies komen voornamelijk vanuit de bemanning van de onderzeeër waarop je vertoeft. Hier mist wel wat balans. In het begin van de game krijg je slechts enkele zijmissies en aan het einde ineens een hele serie. De missies zelf zijn erg leuk en variëren van een jacht op ratten tot een grootschalige nazi jacht, maar ze hadden wat beter verdeeld kunnen worden.

Een ander element waarmee Wolfenstein 2 The New Colossus je nog wat uren bezig weet te houden zijn de vele collectibles in enorme levels. Je kunt sterkaarten, Death Cards, langspeelplaten, gouden voorwerpen en nog veel meer verzamelen om zo bijvoorbeeld achtergrondinfo over de karakters en de wereld vrij te spelen. Gezien Wolfenstein 2 The New Colossus een singleplayer game is, is de toevoeging van deze missies en collectibles absoluut fijn. En die multiplayer modi die iedere andere shooter al heeft mis je niet eens!

MachineGames heeft met The New Colossus een bijzonder complete game neergezet, waarbij alles lekker ongegeneerd is verwerkt. De stereotype karakters zijn bruut, de humor is scherp en het verhaal biedt diepgang maar blijft wel lekker simpel. Wat betreft gameplay biedt de game je hetzelfde als voorgaande deel: nazi’s in hun gezicht schieten!

Maar dan net even op een betere en uitgebreidere manier dan in 2014. Bigger, better, bolder was het recept en de maaltijd is prima bereid met hier en daar een klein foutje. En dat is toch alles wat je eigenlijk moet weten?