Werewolf the Apocalypse Earthblood Review

Welkom bij de Werewolf the Apocalypse Earthblood review, een game uit de stal van Cyanide Studio. Het klinkt vrij spannend: in de huid kruipen van een wolf en alles om je heen verscheuren. Maar helaas is het een middelmatige game waar je niet meteen de portemonnee voor hoeft te trekken.

Hoewel het verhaal minstens zo saai is als Fifty Shades of Grey (vervang seks door beuken), hierbij toch het verhaal in een notendop: de hoofdpersoon (Cahal) is een ecoterrorist die vecht tegen een oliebedrijf en verder probeert hij de aarde te redden. Oh ja, en hij moet zijn dochter redden. Tadaa, geen baanbrekend idee dus. Hoewel de game actie biedt met een klein RPG-element, zul je merken dat je alle dialogen in het begin veel te snel wilt skippen. Het is simpelweg slaapverwekkend wat de diverse personages zeggen en alles ziet er ook nog eens ondermaats uit op een Xbox Series X. Geen hoogvlieger dus.

Nu denk je misschien dat je de game af kunt schrijven en dus kunt stoppen met lezen, maar stop: wait for it. Het punt is dat er relatief weinig nieuwe games uitkomen momenteel. Tel daar de coronastress bij op en het is eigenlijk heerlijk om hersenloos een leuke game te spelen.

Puur als tussendoortje. Wat Werewolf: the Apocalypse - Earthblood namelijk wél goed doet is het neerzetten van toffe gevechten met een weerwolf. Als hoofdpersoon kun je namelijk met een simpele druk op een knop switchen en weerwolf worden en in plaats van dat je dan stealth door de missies gaat, beuk je erop los en maak je alles en iedereen kapot. In het begin zijn er slechts een paar aanvalsknoppen, maar gaandeweg speel je steeds meer opties vrij dankzij een (simpele) skill tree. Ondergetekende moet toegeven na een paar uur aardig verslaafd te zijn aan deze simpele, maar o zo vermakelijke gevechten! Eigenlijk is het alsof je zelf de hoofdrol vervult in een slechte B-film, die net leuk genoeg is om niet af te zetten.

De game duurt ongeveer zeven uur en neemt je verrassend mee naar diverse omgevingen. Zeker als je in Nevada uitkomt, is er vrij weinig mis met de game, maar daar moet je wel even voor gaan zitten. Waar je in het begin denkt dat vijanden eentonig zijn, krijg je op het einde van de game vrij toffe creaties te zien die af en toe doen denken aan het gespuis uit Resident Evil. Niets mis mee dus.

Voordat je deze toffe momenten bereikt, met overigens ook best prima eindbazen, baan je je een weg door missies en bevecht je continu vijanden. Hoewel je ook stealth door deze stukken kunt komen, is het toffer om als wolf de strijd aan te gaan. Dan gebeurt er tenminste nog wat. Daarvoor zijn twee standen, die van een snellere wolf en van een langzamere wolf. Afhankelijk van de upgrades die je hebt toegepast op een van deze twee opties kun je vijanden pijn doen. Het is alsof je een soort van beat ‘em up aan het spelen bent.

Al geldt dat alleen tijdens de gevechten, de rest van de gameplay is vrij saai. Continu loop je namelijk tegen hetzelfde probleem aan, namelijk deuren die niet opengaan. Door als wolf door kleine gangetjes te gaan, kun je op plekken komen waar je dat als mens niet kan en ben je in staat om een computer te bedienen. In essentie komt dit neer op: één druk op de knop en je schakelt een camera uit, doet een deur open en zet een turret uit. Een leuk idee, maar helaas slecht uitgevoerd. Gelukkig duren deze stukjes kort, waardoor je binnen no time weer aan het beuken bent.

Het is handig om daarbij goed de omgeving in de gaten te houden, omdat je in het hele spel spirit points kunt verdienen waarmee je je zelf sterker maakt. Geregeld snuif je aan plantjes of red je natuurgeesten. Deze afwisseling van gameplay heb je nodig om het einde te halen.

Toch mag duidelijk zijn dat de game geen hoogvlieger is. Daarvoor is het verhaal niet boeiend genoeg en voelt de game te gedateerd aan. Misschien had de pijn wat verzacht kunnen worden door een co-op optie aan te bieden, zodat je met een bak popcorn op de bank samen de door levels kon beuken, maar die optie is er helaas niet.

Werewolf: the Apocalypse - Eartblood is wellicht een game waar je nog niet van gehoord had en het valt te begrijpen waarom. Het voelt aan als een oud spel en we raden het dan ook niet per se aan om te kopen. Tóch is het wel zo dat als je een keer op zoek bent naar hersenloos vermaak en bijvoorbeeld op zoek bent naar een spel om in de huid te kruipen van een wolf, je dan best deze titel uit de budgetbak kunt plukken. Ongeremd losgaan in de huid van een wolf is best vermakelijk en de rest van de saaie gameplay neem je dan maar voor lief.