Warlock II: The Exiled Review

Altijd al fan geweest van strategiespellen als Civilization, maar miste je hierbij een vleugje fantasy? Dan heb je geluk, aangezien Warlock 2: The Exiled je wat dat betreft op je wenken bedient. De game heeft veel weg van de bekende 4X-game van Firaxis Games, maar heeft toch haar eigen smoel gekregen.

Warlock 2: The Exiled lijkt namelijk erg veel op de bekende spellen van Sid Meier. Van de zeshoeken op de map tot de manier waarop units bewegen en aanvallen en de wijze waarop steden worden gebouwd. Het oogt misschien niet heel erg origineel, maar beter goed gejat dan slecht bedacht, toch?

Dat ontwikkelaar Ino-Co Plus de Civilization-games kopieert, gaat misschien wel iets te ver, aangezien hun spel heel veel interessante eigen ideeën laat zien. Een aspect waar Warlock het meteen goed doet, is het hebben van een verhaal. De magische wereld is vernietigd, uiteengespat, en daardoor bestaat er alleen nog een handjevol shards die in de lucht hangen. Deze doen erg denken aan de skyblocks die af en toe rondzweven in Minecraft. Elke shard heeft zijn eigen thema, zoals een woestijn, een jungle of een ijzige wereld vol sneeuw. Middels portals staan deze met elkaar in verbinding en het is aan jou of via de shards naar Ardania te gaan om hier The United One te verslaan. Een enorme helse taak, gelukkig maar dat je een capabele magiër bent.

Hoewel het verhaal niet bijster diep is, geeft het wel een doel aan het verhaal. Constant weet je wat de volgende stap is die je moet nemen, waardoor je nooit vast komt te zitten. Vind een nieuw portaal of bouw een pompoenenboerderij, het is altijd duidelijk. Het is daarom nogal ironisch dat de tutorial erg slap is uitgewerkt, en vrijwel niet aanwezig is. Er wordt gezegd dat je iets moet doen, maar hoe en wat de consequenties zijn houdt de game geheim. Voor de leeuwen gegooid worden is er dus niets bij, dus ga er maar vanuit dat je eerste game in Warlock een testpotje is.

Een kanttekening dat nog bij het verhaal gemaakt moet worden, is de humor die door het verhaal verwerkt zit. Deze voelt namelijk erg divers en fris aan, en verschilt van koddige situaties tot popculture referenties. Het is daarom dan ook jammer dat de grappen bij een nieuwe playthrough weer op dezelfde manier en op dezelfde momenten terugkomen, want na een paar keer “You shall not pass” te hebben gelezen heb je dat ook wel gezien. Wil je trouwens een goed voorbeeld zien van de humor in de game, check dan zeker de trailer onder deze recensie.

Afijn, jij bent een grote tovenaar die The United One moet verslaan. Omdat jij zo’n enorm goede magiër bent, heb je beschikking over een mooi arsenaal aan spreuken. Je moet hierbij denken aan vuurballen om vijandelijke troepen te verslaan, maar ook aan manieren om woestijngrond vruchtbaar te maken voor akkerbouw en het platmaken van bergen. Je hebt dus niet alleen een standaard groepje offensieve spreuken, maar ook heel veel magische middelen die ter ondersteuning staan van je rijkje.

Dit pakt heel goed uit, aangezien je hierdoor kunt kiezen voor verschillende tactieken. In de game begin je met één of twee spreuken, afhankelijk van je gekozen personage. Bij sommige karakters heb je zelfs niets. Wil je meer magische trucjes gebruiken, dan moet je deze spreuken onderzoeken. Dit researchen neemt verschillende beurten in beslag, zeker bij de sterkere spells. Je zult dus niet alles in een game kunnen vrijspelen, en daarom moet je keuzes maken. Ga ik voor offensieve magie als vuurballen en help ik zo mijn leger, of ga ik voor ondersteunende spreuken en zorg ik er bijvoorbeeld voor dat mijn steden een betere oogst krijgen. Of mix ik de twee wegen waardoor ik meer kanten op kan, maar wel minder sterk ben. Je zult dus moeten kiezen in Warlock, iets wat in potentie zorgt voor steeds verschillende playthroughs.

Een ander belangrijk punt in de game zijn je steden. Deze zijn enorm belangrijk, aangezien ze nieuwe spreuken onderzoeken, mana genereren voor je spells, eten verbouwen en geld verdienen voor het onderhoud van je troepen. Rondom de steden zitten zeshoeken waar je verbeteringen kunt bouwen. Zo kun je kiezen voor een boerderij voor extra eten of voor een Craftsman District voor extra goud. Sommige tiles zijn speciaal, omdat ze bijvoorbeeld ijzer hebben of pompoenen. Bouw je hier de juiste verbetering, dan wordt je beloond met extra geld of eten.

De omgeving is op meerdere manieren belangrijk, omdat het invloed heeft op de manier hoe de steden resources verdienen. Het is logisch dat je in de sneeuw en ijs minder goed eten kunt verbouwen en op velden vol gras juist veel beter. Hierdoor moet je constant de steden specialiseren op een van de bovengenoemde verbeteringen, waardoor elke stad een belangrijke schakel wordt in jouw koninkrijk.

Desondanks ligt de nadruk in Warlock II op de combat, wat vooral komt door de opbouw van het spel. Wil je namelijk Ardania bereiken, dan heb je zwaarden en pijlen nodig en geen zilveren tong. Het vechtsysteem, dat overigens geheel turn-based is, is lekker uitgewerkt. Dit komt door de enorme hoeveelheid troepen en vijanden, waardoor het spel erg dynamisch aanvoelt en je niet constant tegen dezelfde tegenstanders vecht. Van enorme tweekoppige draken tot ijstrollen en van elven boogschutters tot grote kevers, alles wat je in een fantasiegame verwacht en nog een beetje meer komt langs.

Het is leuk om te zien hoe bepaalde aspecten van Warlock elkaar constant versterken. Zo is de combat erg leuk uitgewerkt, maar wordt die door jouw spreukenarsenaal verder uitgediept. Kies jij er namelijk voor om je zuurverdiende mana te sparen voor groenere weiden rondom je hoofdstad, of gooi jij een vuurbal richting de rondvliegende draak? Of doe je het een beetje anders en vernietig jij het pantser van die sterke ridder? Door je magische krachten kun je een geheel eigen speelwijze bedenken en uitvoeren.

Wat Warlock II: The Exiled dus erg goed doet, is de verschillende aspecten van het spel met elkaar vermengen. De magie, het bouwen en onderhouden van steden en de gevechten met tientallen verschillende units loopt in elkaar over, zit door elkaar gevlochten en werkt hierdoor erg goed. Het is jammer dat de game steken laten vallen met de tutorial en de herhaling van het verhaal, aangezien de game verder vrijwel niets fout doet. Warlock II is daardoor zeker een spel dat de strategieliefhebber een keer moet proberen.