Travis Strikes Again: No More Heroes Review - Travis slaagt weer

Travis Touchdown, de loveable bastard van de No More Heroes spellen is terug met een absurde game waarin hij letterlijk in de wereld van videogames duikt! Travis Strikes Again: No More Heroes schudt de formule van de spelserie flink op, maar of dit een verstandige keuze was lees je in onze Travis Strikes Again: No More Heroes review.

No More Heroes is zonder twijfel één van de meest absurde Wii titels die ooit voor het systeem uitkwam. Het spel is een over de top en extravagante hack n’ slash game met in de hoofdrol Travis Touchdown, een enorme nerd die een leven start als huurmoordenaar en letterlijk over lijken gaat voor een bootycall.

Travis Touchdown nam het op tegen de grootste seriemoordenaars van de fictieve stad Santa Destory en hakte zijn tegenstanders in mootjes met zijn met motion controls bestuurbare laser katana zwaard. Het spel won veel fans en een vervolg in de vorm van No More Heroes 2: Desperate Struggle en een PS3 port van beide titels volgde.

Na acht jaar stilte is Travis Touchdown nu terug met een gloednieuw spel; Travis Strikes Again: No More Heroes. Dit is geen No More Heroes 3, maar een losstaande titel die een nieuwe draai geeft aan de spelserie. Het resultaat is een simpele hack 'n slash actie game die verschillende spelgenres mixt in een arcadespel achtig jasje.

Waar je in No More Heroes 1 & 2 nog naar Travis z'n rug keek via een third-person perspectief, speelt Travis Strikes Again voornamelijk in een bovenaanzicht perspectief. Ook de motion controls zijn dit keer ingeruild voor de knoppen en analoge stick. Travis waant zich door de levels vol met hordes vijanden en wat puzzels hier en daar in een bijna klassiek The Legend of Zelda of Gauntlet achtige manier.

Vanaf het moment dat je het spel opstart word je gelijk midden in de actie gegooid. Badman, de vader van Bad Girl, één van Travis z'n slachtoffers uit het eerste spel is onderweg naar Travis z'n camper om wraak te nemen door met zijn honkbalknuppel voorgoed de grijns van Travis z'n kop weg te slaan. De twee raken in een heftig gevecht, maar deze wordt verstoord wanneer zowel Travis als Badman letterlijk worden opgeslokt in de wereld van videogames door een magische console genaamd de Death Drive MK-II.

In Travis Strikes Again leid je Travis namelijk door verschillende spelwerelden gebaseerd op bestaande gamesgenres. Op het ene moment vecht je tegen allerlei vijanden tegelijk in een dungeon crawler achtige wereld en op een ander moment bevindt Travis zich ineens een 2D beat em' up achtige sidescroller, inclusief platform actie! Er is zelfs een uitdaging waarin Travis Strikes Again geheel verandert in een TRON achtige racegame. Dit spel kent geen grenzen!

Travis Strikes Again speelt als een cocktail van video game genres, maar de hack 'n slash gameplay staat centraal. Travis hakt er op los met zijn beam katana en kan verschillende gradaties aanvallen uitvoeren. Het vechtsysteem is erg simpel dat blijft helaas ook zo. Je kunt het vergelijken met knoppen rammen in een arcadespel. Het spel lost dit wel op door de moeilijkheidsgraad omhoog te gooien door al snel hordes vijanden op je af te vuren die voor een soort chaotische bullet hell-achtige strijd zorgen, waarin Travis zich door hordes vijanden en projectielen heen moet wanen. De besturing moet ook simpel blijven, zodat het makkelijk te verwerken is in elk game waarin Travis belandt, maar toch valt deze al snel in herhaling.

Travis leert wel nieuwe vaardigheden dankzij ''Skill Chips,'' waarmee hij verschillende krachtige speciale aanvallen kan uitvoeren. Na het uitvoeren van zo'n aanval krijgt deze optie een korte time-out, en deze kan je deze een korte periode even niet meer gebruiken tot hij weer volledig herladen is. Dit geeft het tamelijk simpele vechtsysteem een beetje meer variatie, maar deze aanvallen zal je voornamelijk gebruiken om flashy finale klappen mee uit te delen.

Het hoofdverhaal van Travis Strikes Again ondersteund ook een co-op modus, waarin een tweede speler speelt als Badman. Spelers strijden dan om de meeste punten, maar moeten elkaar ook helpen om te overleven. Een erg leuke ervaring, vooral omdat de levels van Travis Strikes Again nog wel eens behoorlijk moeilijk kunnen zijn! De hulp van een vriendin of vriend is dus altijd welkom.

Het mag duidelijk zijn: Travis Strikes Again: No More Heroes draait niet per se om diepgaande gameplay, maar meer om de creativiteit van het spel. Travis Strikes Again valt namelijk het best te omschrijven als één grote psychedelische trip die de speler naar allerlei plekken neemt. Travis wordt in verschillende spellen gegooid waarin hij arcade-achtige uitdagingen moet overwinnen terwijl hij grof commentaar levert op alles en iedereen. Deze uitdagingen zijn lekker ouderwets pittig, want levels zijn aan de lange kant. Gelukkig biedt het spel genoeg plekken aan om het spel op te slaan, die zich uiten als Travis die een dixie toilet bezoekt.

Aan het einde van elk level neem je het op tegen een unieke eindbazen die net zo creatief zijn als de seriemoordenaars waar Travis tegen vocht in No More Heroes 1 & 2. Deze bazen zijn een stuk beter uitgewerkt dan de standaard vijanden, aangezien zij je bombarderen met veel verschillende aanvallen. Dit hele riedeltje herhaal je zo'n zes keer in het spel, maar wordt elke keer weer op een unieke manier gepresenteerd.

Spelers worden om de haverklap beloond met weer wat anders. Actievolle gevechten, puzzels om op te lossen of hilarische dialogen die vol zitten met referenties naar andere videospellen, films en zelfs internet memes. Na het behalen van een level belandt Travis in een text adventure die speelt als een visual novel. De dialogen hierin zijn werkelijk waar hilarisch en wij hebben nog nooit zo kunnen lachen om een videospel. De humor is wel erg grof en vaak tegen het randje aan, maar wat verwacht je anders van Travis Touchdown?

Travis Strikes Again: No More Heroes is een arcade achtige hack n' slash game die z'n simpele natuur prachtig weet te verbloemen met een fantastische presentatie, een dosis goede humor en gevarieerde uitdagingen. De setting waarin je vecht is elke keer weer verrassend, maar de manier hoe je het speelt blijft hetzelfde.

Ondanks dat het spel diepgang mist, is het verloop van het spel charmant genoeg om toch door te blijven spelen. Na het verslaan van weer een horde aan vijanden word je vaak getrakteerd op een grappige woordenwisseling tussen Travis en een NPC. Wat ook meehelpt is dat Travis Strikes Again grafisch erg interessant is. De gave cel-shading stijl van de spelserie staat nog steeds als een huis en de fantastische afwisseling tussen de glitchy 8-bit, 16-bit en zelfs geacteerde tussenfilmpjes geven het spel een psychedelische vibe.

Ook de soundtrack maakt de spelervaring een stuk aangenamer. Deze schotelt knallende elektronische beats voor die geeneens misplaatst zouden klinken in EDM of Rap tracks van vandaag de dag. Het spel houdt je zo'n 8 a 10 uur bezig tot het einde is zicht is, maar wij raden je aan deze uren te verspreiden zo dat het spel langer fris blijft.

Als je opzoek bent naar een spel met veel diepgang, grijp je mis met Travis Strikes Again: No More Heroes. Het spel bevat wel genoeg humor en creativiteit om je lang genoeg te amuseren.

Travis Strikes Again is misschien niet voor iedereen weggelegd, maar fans van No More Heroes zullen hier zonder twijfel van genieten. Het spel zit vol met de bekende No More Heroes charme waar Wii bezitters zo'n 11 jaar geleden opslag verliefd op werden. Er is zelfs al DLC onderweg in publieksfavorieten personages zoals de afro samurai dame Shinobu en de knotsgekke Bad Girl ( hé, die was toch dood?)

Ondanks dat Travis Strikes Again: No More Heroes geen diepgaand spel is, biedt het spel mede dankzij z'n charmante karakter genoeg leuks om te blijven boeien. Het resultaat is een simpel, arcade-achtige spel dat dankzij allerlei leuke toevoegingen de speler blijft verrassen. Als je de aankomende Blue Monday lekker wilt lachen, is Travis Strikes Again: No More Heroes misschien wel het perfecte medicijn. Want ondanks dat het vechtsysteem van Travis Strikes Again: No More Heroes misschien al snel in herhaling valt, worden wij nooit moe van die bijdehante kop van Travis Touchdown!