Transformers: Revenge of the Fallen Review

Glanzende robots gaan met elkaar op de vuist in de tweede Transformers film op het witte doek. Zal de game van deze film een goedgeoliede machine zijn of eerder een roestige schrootbak?

Het verhaal van de film
In de tweede Transformers film zijn de Autobots een soort beschermheren van de aarde geworden. Ze jagen op de overgebleven Decepticons, terwijl het leger ervoor zorgt dat ze niet bij hun leider Megatron kunnen komen. Dit doen ze door een aantal schepen van de marine steeds op de plek waar hij in de oceaan gedumpt is, te laten patrouilleren.

De Decepticons komen er echter achter dat er nog een fragment van de AllSpark bestaat, welke erg nuttig voor hun missie kan zijn. Ze willen, hoe voorspelbaar het ook is, Megatron redden en de aarde vernietigen door alle energie (Energon) uit de zon te halen. De tweede Transformers film is intussen al even in de bioscopen te bewonderen en, zoals ook bij het eerste deel het geval was, volgt de game de verhaallijn uit de film ongeveer op.

Beschermen of verwoesten?
Je zal in het begin namelijk mogen kiezen of je aan de kant van de Autobots wil strijden of toch liever dood en verderf zaait in het team van de Decepticons. Beide campagnes volgen het verhaal uit de film redelijk op, maar er zitten wel een aantal grote verschillen in de verhalen van beide teams.

Zo zal je veel meer over de motieven van de Decepticons te weten komen dan de film je uitlegt. Dit alles gebeurt in een hoofdkwartier waar de teams hun missies bespreken. Deze hoofdkwartieren zijn jammer genoeg niet meer dan donkere ruimte met een projectie van de aarde in het midden. Hier staat, netjes in een kringetje, het door jou gekozen team. Op de achtergrond zijn nog wat schermen te zien waarop het onderwerp van de dag meestal geprojecteerd wordt, namelijk de scherf van de AllSpark.

Nadat de robots overleg gepleegd hebben, ga je door naar de uitleg van je missie. Deze wordt af en toe bijgestaan door een niet erg duidelijke, driedimensionale map met je doel erop, terwijl Optimus Prime of Megatron je vertellen wat je moet doen. Gelukkig is er tijdens de missies een minimap te zien, die je de weg wat beter wijst.

Niet indrukwekkend, wel lang genoeg
De besturing zit op zich erg goed in elkaar en wordt zelfs in het begin van iedere campagne duidelijk uitgelegd door middel van een oefenmissie. Hier leer je onder andere hoe je robot transformeert, schiet en mêlee aanvallen uitvoert. Ook zal je hier wat uitgebreidere dingen leren zoals het, vanuit de rijdende of vliegende toestand, meteen in de aanval over te gaan.

Door deze duidelijke uitleg kun je meteen aan de slag met de echte missies alsof je nooit anders hebt gedaan. Het grote minpunt van de besturing is, dat je robot niet altijd even goed reageert op je commando’s. Zo zal je regelmatig tegen een gebouw op willen klimmen, maar je robot pakt dan simpelweg de muur niet vast. Dit kost vaak wat tijd en omdat alle missies tijdgebonden zijn zal je vaak een slechtere tijd neerzetten dan nodig is.

De game heeft per campagne 14 zones, ongeveer 25 missies en een aantal vrij te spelen extra’s. In totaal komt de speelduur van Revenge of the Fallen dan ook op een kleine tien tot 15 uur te liggen, als je beide kanten van het verhaal speelt.

De missies worden beloond op een aantal factoren, waaronder dus je tijd en de verzamelde Energon. Als je de beste tijd neerzet ontvang je een platina score. Hieronder komen natuurlijk goud, zilver en brons. Je zal echter alleen een extra vrijspelen als je de beste score haalt. De extra’s variëren van een tussenfilmpje tot een complete aflevering van de Transformers tekenfilms, welke voor de fans van de serie natuurlijk een erg aangename toevoeging zijn.

Compleet, maar zeker niet af
Voor de fans van de Transformers is het ook vooral leuk dat ook bijna iedere Transformer een keer aan bod komt. Je keuze is weliswaar per missie beperkt tot enkele teamleden, maar uiteindelijk komt bijna iedereen, inclusief Megatron, The Fallen en Optimus Prime, een keer onder jouw controle te staan. Als je alle missies in een zone hebt gehaald, kun je deze zone altijd bezoeken in een Free Roam modus.

Al deze robots zien grafisch goed uit en hebben ook dezelfde wapens en stemmen als in de film. Zo heeft Optimus Prime dezelfde zware stem als in de film. De stemmen zijn daarentegen niet van een erg hoog niveau. De ene keer is alles kraakhelder, maar de andere keer moet je echt goed je best doen om alles te verstaan. Dit laatste gebeurt erg vaak bij de stemmen van Sam en Mikaela, die toch nogal eens wat te melden hebben.

Wat dit gemis weer een beetje goedmaakt is de achtergrondmuziek, die lekker wegklinkt, terwijl je de tegenpartij tot schroot verwerkt. De geluidseffecten van het krakende en tjierpende metaal klinken ook heerlijk, maar weten het niveau van de game niet hoog genoeg op te krikken.

Een ander minpunt aan de game is het transformeren. Dit is alleen goed te zien in de weinige tussenfilmpjes, want tijdens een missie gaat het transformeren razendsnel. Hierdoor loopt het spel wel goed door, maar gaat een heel stuk van de sfeer verloren.

Naast het transformeren doet het rennen, vliegen en autorijden erg kunstmatig aan en de omgevingen, zijn niet van extreem hoge kwaliteit. De inkleuring is namelijk redelijk simpel, maar is wel acceptabel. Zoals al eerder in deze recensie vermeld, zijn er ook slechts 14 zones waarin je avontuur als Transformer zich afspeelt en iedere missie gaat op tijd, waardoor je al snel gehaast te werk gaat.

Knallen met zijn allen
Omdat je zo gehaast te werk gaat, zal je ook veel minder mêlee aanvallen uitvoeren en dus de hele tijd op je vijanden schieten. Ook hierdoor gaat een stukje sfeer verloren, dat helemaal niet nodig was geweest. De vijand zal dit zelf trouwens ook erg veel doen en je hoeft de robots dus niet echt van je af te slaan.

Dit laatste komt tijdens de Singleplayer modus pas echt sterk naar voren, maar is al helemaal duidelijk in de multiplayer modi die de game biedt. In de vier multiplayer modi ( Capture the Flag, Deathmatch, Team Deathmatch en Defend/Kill the Leader) zal je vooral kogels om je oren zien vliegen en zelf dus ook vooral met je vuurwapen aan de slag zijn.

Het is natuurlijk wel een vooruitgang dat de game überhaupt al multiplayer modi heeft, want die zagen we in het eerste deel helemaal niet. Jammer genoeg verlengen deze modi de levensduur van de game slechts een klein beetje, want ook hier heb je vooral het gevoel van een Third Person Shooter, terwijl het toch echt een actie-/avonturen game is.

Geen oliesjeiks
Revenge of the Fallen doet het absoluut beter dan zijn voorganger. Het ziet er grafisch redelijk uit en de stemmen komen overeen met de film, al is de geluidskwaliteit niet erg hoog. Ook de muziek klinkt lekker weg. De besturing is makkelijk, maar werkt niet altijd lekker mee en de mate van detail in de omgevingen is niet extreem hoog te noemen. De game weet, door gebrek aan algemene details, dan ook niet echt de juiste sfeer neer te zetten. De extra's die de game biedt, zijn echt op de fans van de serie gericht, maar voor de rest zit er niet veel bijzonders aan deze game. Het is dan ook geen regelrechte schrootbak, maar er had zeker meer olie in de machine gemogen.