Trainwreck Review - Een romcom met een scherp randje

Amy’s leven is een puinhoop, waarin ze zich aan niemand wil binden en ze van de ene gênante situatie in de andere belandt. Dan ontmoet ze ineens een man waarop ze hopeloos verliefd wordt. De zoveelste romantische komedie, horen we je denken. Maar, Trainwreck heeft meer te bieden. Wat precies lees je in deze Trainwreck review.

Amy (Amy Schumer) werd al op jonge leeftijd door haar vader verteld dat monogamie niet bestaat. Dit heeft hij er bij Amy en haar jongere zusje Kim (Brie Larson, die we kennen uit 21 Jump Street) met de paplepel ingegoten, tijdens de scheiding met hun moeder. Hoewel haar jongere zusje uiteindelijk toch voor de monogame route heeft gekozen, heeft Amy redelijk goed het voorbeeld van haar vader gevolgd; ze haalt haar liefde uit een hoop kortstondige one-night stands.

Ook werkt ze als journalist bij een uitgever, die vooral voor de goedkope artikelen gaat, zoals “Ben jij homo of is zij zo saai?”. Voor een van de artikelen mag ze bij sportdokter Aaron (Bill Hader, die we uit Inside Out kennen als 'Fear') gaan kijken, die bij beroemde sporters de revalidatietijd probeert in te perken. De volslanke Amy heeft niks met sport, maar wel met de mooie dokter, die wat nerdy en verlegen lijkt.

Aaron weet precies de juiste snaar te raken bij Amy en ze valt als een blok voor hem. Kan ze haar polygame overtuiging en afkeer tegen het burgerlijke bestaan loslaten? Leidt een monogaam leven tot geluk? Dat zijn belangrijke vragen die in Trainwreck gesteld worden.

Opvallend is dat Amy Schumer de gelijknamige hoofdrol speelt, zelf het script heeft geschreven en het concept voor de film heeft bedacht. We kennen Schumer voornamelijk als stand-up comedian, die haar eigen show ‘Inside Amy Schumer’ heeft, waarin we haar tegenkomen in verschillende (vaak gênante) sketches.

Deze sketches zien we links en rechts wat terug in de film, wat het een scherper randje geeft dan we gewend zijn van romantische komedies: de dialogen zijn kort en de grappen hebben geen opbouw nodig, maar zijn instant hits. Een beetje een stand-up comedy gevoel dus. De meeste humor zit dan ook in de dialogen tussen twee mensen, niet zo zeer in de gebeurtenissen.

Daarbij komt dat de humor soms wat masculine en grof aanvoelt, wat een interessante insteek biedt in een anderzijds standaard verhaal. Neem bijvoorbeeld de scène waarin ze aan keurige huisvrouwen vertelt over een condoom dat bleef hangen tegen haar baarmoeder aan, die ze met haar vinger eruit heeft gepulkt.

Dit soort scènes leveren heerlijk awkward silences op, die door de hele film te vinden zijn. Regisseur Judd Apatow weet goed ruimte te geven aan de stiltes, waardoor de gênante situaties nog net even iets gênanter worden en net iets minder ‘gescript’ aanvoelen.

Ook leuk om te zien zijn de cameo’s van sport celebrities in de film; vooral de veel te romantische basketbalspelers doen het leuk. Lebron James kan zelfs wel een beetje acteren, zolang hij maar zichzelf speelt. Een andere leuke cameo is die van Daniel Radcliff, die in Trainwreck in een film speelt waarin hij een passie heeft voor honden uitlaten.

De meeste scènes zijn simpelweg hilarisch en Trainwreck doet zelfs een beetje denken aan een Ricky Gervais-achtige film, die ook vanuit de stand-up comedy Hollywood is binnengerold en soortgelijke zelfreflectie laat zien.

Schumer speelt, net als in haar sketches, vooral zichzelf en deze rol lijkt redelijk autobiografisch. Naast het thema van monogamie speelt ook het ouder worden een rol; er wordt gespeeld met het traditionele idee van een huwelijk met twee kinderen als weg naar geluk. Toch komt er geen duidelijk antwoord op dit vraagstuk. Hoe scherp Amy is in haar dialogen, zo zoetsappig Hollywood is af en toe wel de catharsis, zeker tegen het eind van de film.

Wel mag genoemd worden dat Schumer goed kan acteren en de ultieme zelfspot eigen heeft gemaakt in haar spel en schrijfstijl. Ook Bill Hader weet een leuke, nerdy dokter neer te zetten met de nodige zelfreflectie en de overige bijrollen zijn goed gecast.

Al met al is Trainwreck best een leuke film, die door de scherpe en grappige dialogen uitstijgt boven de cliché romantische komedies. Amy Schumer levert als schrijfster en actrice een mooie prestatie, waarin ze haar komische zelfspot goed kwijt kan.

Toch blijft de film af en toe wat te zoetsappig, zeker tegen het einde aan, wat een beetje aan scherpte inlevert. Aan de andere kant is het leuk om de persoonlijke zelfspot-stijl van Schumer te zien; we kijken nu al uit naar haar volgende project.

Trainwreck draait nu in de bioscoop.