Total War: Three Kingdoms Review - Ouderwets vermaak in een nieuw jasje

Total War: Three Kingdoms is de nieuwste strategy game in de populaire Total War-serie. Ontwikkelaar The Creative Assembly maakt voor het eerst een game die gevestigd is in het oude China. Weten de Chinese warlords net zo te boeien als andere Total War games? Lees het in deze Total War: Three Kingdoms review!

Three Kingdoms volgt de vertrouwde Total War-formule: op een turn-based campaign map bedrijf je politiek en diplomatie, drijf je handel, bouw je je steden en verplaats je legers. Wanneer het tijd is om te vechten zoomt de camera in en bestuur je in real time legers die uit honderden of zelfs duizenden soldaten bestaan.

Het is het jaar 190. De eens machtige Han-dynastie, onder de tyran Dong Zhuo is verslagen. De coalitie, die samenwerkte om tegen Dong Zhuo, valt uit elkaar. China staat op de rand van chaos. Twaalf warlords staan op om van die chaos gebruik te maken, het is de ideale tijd om de macht te grijpen. China móet weer verenigd worden.

In de campaign van Three Kingdoms neem je niet de controle over een land in handen als in andere Total War games, maar bestuur je één van de elf warlords, of krijgsheren. Zoals vanouds verover je steden, en bouwt deze op, en gebruik je ze om legers te rekruteren. Dit alles staat onder het commando van één persoon. Alles is de campaign afhankelijk van de ambities en persoonlijkheden van de warlords.

Three Kingdoms kent twee verschillende campaigns: Classic en Romance. Classic is de Total War campaign waar fans van de serie bekend mee zullen zijn. Romance is gebaseerd op het eeuwenoude Chinese boek, de Roman van de Drie Koninkrijken. Dit is het verhaal over de periode van de game, waarin geschiedenis verweven is met legende. Dit is terug te zien in de Romance modus; helden uit het verhaal hebben mythische superkrachten en wapens, en zijn tijdens veldslagen bijna onkwetsbaar.

Three Kingdoms bouwt verder op het succes van Total War: Warhammer I en II, waar we voor het eerst zagen dat individuele helden een grote invloed hebben op veldslagen. In Three Kingdoms gaat dit nog een stapje verder. In plaats van dat je één generaal aan het hoofd van een leger hebt staan, heb je in Three Kingdoms drie generaals nodig om een leger vol te maken. De generaals rekruteren ieder hun eigen soldaten, maximaal zes eenheden. Wat voor eenheden hangt niet langer af van wat voor gebouwen je hebt, maar van het level en de skills van je generaal.

Ook is het mogelijk om je generaal een vijand uit te laten dagen voor een duel, tijdens een veldslag. Wordt het duel geaccepteerd, dan zullen de twee generaals in het volle zicht van de twee legers tot de dood vechten. Wanneer er een generaal sneuvelt, zal dat een negatief effect hebben op het moraal van zijn leger; ze zullen eerder op de vlucht slaan. Ook hier komen de persoonlijkheden van de generaals weer terug. Zodra er bijvoorbeeld een familielid of vriend van een andere generaal uit het leger gedood wordt, kan de ander uit woede in zijn eentje op de vijand afstormen om wraak te nemen.

Ook het diplomatieke systeem heeft een flinke poetsbeurt gegeven. Er zijn veel meer opties bijgekomen, maar tegelijkertijd is het systeem versimpeld. Via het ‘Quick Deal’-menu worden alle warlords weergegeven waarmee je bijvoorbeeld een handelsverdrag kunt afsluiten. Nu hoef je ze niet meer uit de ellenlange lijst te zoeken. Verder kun je behalve allianties en niet-aanvalsverdragen ook coalities afsluiten met andere warlords, om gezamenlijke vijanden te bevechten. Door je bondgenoten te helpen bij oorlogen bouw je ‘credibility’, of geloofwaardigheid op. Geloofwaardigheid kun je vervolgens weer gebruiken om andere warlords te manipuleren, bijvoorbeeld door ze tegen anderen op te zetten.

Zoals we van Total War gewend zijn heeft The Creative Assembly weer een grafisch hoogstandje neergezet. De eenheden bewegen zich realistisch; soldaten marcheren als een losse groep, in plaats van als vierkant blok. Als ze weer stilstaan schuifelen de soldaten weer dichter naar elkaar toe. Het is vooral spectaculair om te zien hoe een eenheid cavalerie op voetsoldaten inbeukt; de soldaten vliegen door de lucht.

Ook het geluid is indrukwekkend. De soundtrack is sfeervol en traditioneel en plaatst je helemaal in het oude China. Tijdens de gevechten is er eigenlijk surround-sound nodig om het geluid tot zijn recht te laten komen; van alle kanten wordt er geschreeuwd, gescholden en kletteren zwaarden tegen elkaar. Een mooie toevoeging is dat de warlords op het slagveld hun vijanden constant voor van alles en nog wat uitmaken.

Oude Total War games hadden als nadeel dat er maar weinig variatie in slagvelden was. In het oude China is dat vooralsnog geen probleem. Bergpassen, moerassen, woestijnen: zo’n beetje elk gebied wat je kunt bedenken is er wel te vinden.

Maar Total War zou Total War niet zijn als de game perfect was. De animaties van vechtende soldaten lijken bijna gekopieerd en geplakt te zijn uit de Warhammer games. Dit heeft als gevolg dat vechtende soldaten meer op de lucht staan in te hakken dan op elkaar, waardoor het er erg onnatuurlijk uitziet als er plotseling een soldaat dood neervalt. Ook vliegen soldaten door de lucht alsof ze door een vrachtwagen worden geraakt als ze sneuvelen. Wanneer ze door een pijl en boog worden neergeschoten is dit op zijn minst een vreemd gezicht.

De AI, altijd een knelpunt bij Total War, is er zeker op vooruit gegaan. Tijdens de campaign zullen je vijanden je bij elke stap tegenwerken en aanvallen op je zwakke punten, terwijl je bondgenoten actief helpen. Maar tijdens de gevechten is de computer nog steeds verre van briljant. Zelfs op hoge moeilijkheidsgraad is het geen grote opgave om een vijand van gelijke of zelfs grotere sterkte te verslaan, omdat het na een tijdje makkelijk te voorspellen is wat de AI zal gaan doen.

Tenslotte zullen liefhebbers van realistische veldslagen ook tijdens de classic mode even moeten slikken. De generaals zijn lang niet zo onkwetsbaar als in de romance mode en hebben geen magische krachten. Toch hakken ze zich ook hier met het grootste gemak door een groep normale soldaten heen, wat zomaar al je voorzichtig geplande tactische bewegingen teniet kan doen.

Three Kingdoms brengt te veel vernieuwingen naar de Total War-serie om hier op te noemen. Tegelijk zijn de populaire mechanics uit oudere spellen meegenomen. Vooral de frisse campaign zal met de tientallen nieuwe opties weten te boeien, maar ook de gevechten hebben een aantal leuke mechanics erbij gekregen.

De game is hierdoor gevaarlijk: door steeds te denken ‘nog een beurt dan’, ben je voor je het weet een hele dag (of nacht) verder. Knelpunten heeft het spel nog steeds, maar deze zijn vooral visueel, en doen niks af aan de diepte van het spel. Liefhebbers van de klassieke historische Total Wars zullen zeker moeten wennen, maar als je je over de verschillen heen kunt zetten is het zeker de moeite waard!