Tokyo Jungle Review

In Tokio is het druk. Dagelijks lopen ruim dertien miljoen inwoners rond in de hoofdstad van Japan. ’s Ochtends kun je jezelf in een overvolle metro proppen of je kunt urenlang in de file staan. Je kunt ook te voet gaan en met ogen als schoteltjes kijken naar een jungle van hoge gebouwen, excentrieke mensen en vele lichtjes. Een mooie stad, maar een drukke stad. En toen was het opeens niet meer druk.

Wat zou er gebeuren als de mensheid compleet van de aardbodem zou verdwijnen? Gebouwen vergaan, worden overgroeid met planten of branden af. Een game over vervallen gebouwen is echter niet zo interessant. Wat er gebeurt met de fauna op aarde is iets wat veel boeiender is om in de gaten te houden. Want wat gaat die lieve schoothond van de buren doen als er niemand is om hem uit te laten en wat doen de mensapen in de dierentuin wanneer ze niet gevoederd worden? Dat is wat Tokyo Jungle probeert uit te leggen.

Aangezien er geen mensen meer zijn op de wereld zijn ze er ook niet in Tokyo Jungle. Jij neemt daarom de controle over een diersoort naar keuze. In de hoofdrol staat echter een keeshond. Gewoon omdat het kan. Als dit pluizige hondje speel je in de verhaalmodus om erachter te komen wat er met je baasje is gebeurd. Met ieders baasje. Spelenderwijs word je steeds wijzer of deze gebeurtenis. Verwacht geen ellenlange cutscenes, geen uitgebreide conversaties. Gewoon spelen en af en toe een stukje nieuwe informatie. In tekst vorm, want niemand verstaat tegenwoordig nog honds of tijgers.

Survival of the fittest
De meeste tijd zul je niet besteden aan het verhaal maar in de survival modus. In deze modus zul je zo lang mogelijk moeten overleven in een stad vol natuurlijke roofdieren. Overleven doe je precies zoals je het verwacht. Je moet eten, drinken, territoria afbakenen, vechten of vluchten en natuurlijk ook paren. Als we even verder denken uit het oogpunt van een keeshond betekent dat dat je zult moeten jagen op andere dieren, af en toe je poot op moeten lichten om je een gebied eigen te maken en moeten schuilen als je een gevaarlijk nijlpaard tegen komt.

De jaren gaan in een snel tempo voorbij en voor je het weet is jouw einde nabij. Tijd om je voort te planten. Voor je een nieuwe generatie ter wereld kunt brengen moet je een van de speelbare gebieden volledig in je macht hebben. Dit zal meestal niet tot grote problemen leiden; een geschikte paringspartner vinden is wat moeilijker. Als jij als klein keffertje al hitsig wordt, zal geen enkel teefje jou je gang laten gaan. ‘Survival of the fittest’ geldt in deze game en alleen als je sterk en ervaren genoeg bent, maak je een kans bij de vrouwtjes. Ervaring doe je trouwens op door andere dieren op te eten. Het aantal calorieën wordt steeds opgeteld en bij een vast gesteld aantal stijg je een level. Als machomannetje kun je alle vrouwtjes krijgen die je maar wilt en na een korte neukbeurt is een volgende generatie geboren. En kun je weer opnieuw beginnen.

Samen sta je sterk
Niet helemaal van voor af aan, maar als pup. Groot voordeel is echter dat je broertjes en zusjes met je mee komen dit keer. Samen sta je sterk. Vooral handig als je een dier te pakken wilt krijgen dat eigenlijk te hoog gegrepen is. Op zo’n moment kun je ook de hulp inroepen van de rest van je roedel om met z’n allen het beest neer te halen. In een wereld waarin iedereen strijdt om te overleven moet je het ook zeker hebben van je soortgenoten. Om die reden ondersteunt de game ook een lokale multiplayer voor als je samen met een vriend(in) de overlevingsstrijd aan wilt gaan.

De besturing van de Japanse dierenkennel is simpel gehouden en gemakkelijk onder de knie te krijgen. Je loopt rond door een groot deel van Tokio, kunt springen en met een druk op de knop val je een nietsvermoedend beestje aan. Geen ingewikkelde combinaties, want de nadruk wordt echt op het overleven gelegd. Het vechtsysteem is wel iets verder uitgediept zodat er ook nog een beetje uitdaging te vinden is. Denk dan aan ontwijkingsmanoevers en counteraanvallen.

Een steeds grotere beestenboel
Een beetje jagen, een beetje rondsnuffelen en af en toe met een scharrel je nest induiken. Heel speciaal klinkt het niet echt, maar het is verrassend leuk. Het voelt enigszins aan als De Sims. Als je eenmaal je familie aangemaakt en huisje gebouwd hebt, kun je oneindig lang doorgaan zolang je goed blijft zorgen voor je mensen. Hetzelfde geldt voor Tokyo Jungle. Om je bezig te houden terwijl je uitgroeit tot koning van de jungle krijg je allemaal opdrachten voorgeschoteld. Probeer binnen een aantal jaar zes gebieden te markeren of een keer voort te planten.

Willekeurig krijg je ook speciale opdrachten voorgeworpen die je op pad sturen om een nieuwe, speelbare diersoort vrij te spelen. Als de keeshond waarmee je begint, moet je bijvoorbeeld een bende straatkatten uitmoorden. Luk je dat, dan speel je deze kattensoort vrij om zelf mee te proberen te overleven. En zo kun je dat voor iedere diersoort doen. In totaal zijn er tachtig verschillende dieren in de game te vinden waarvan een groot gedeelte ook speelbaar is. In deze lijst staan onder andere herten, hyena’s en zelfs een paar dinosauriërs. De lijst groeit nog verder via downloadbare content, dus je bent niet snel uitgespeeld.

Er is echter wel een probleem met dit plaatje. De uitstraling van Tokyo Jungle is ver onder niveau. Grafisch gezien had dit een PlayStation 2 titel kunnen zijn en ook qua geluid moet je geen hoge verwachtingen hebben. Tokio ziet er ongeïnspireerd en saai uit met veel lege ruimtes of dezelfde gebouwen. De modellen van de dieren zien er dan wel goed uit, maar dit verbergt niet het feit dat de game een afwerking mist. Voor een prachtige open wereld kun je beter Sleeping Dogs opstarten. Geef je niet zoveel om de graphics dan kun je je met de slapende honden uit Tokyo Jungle ook prima vermaken.

Oppervlakkig maar leuk
Tokyo Jungle is een vreemde, maar leuke game geworden. Er staat een boeiend concept in de achtergrond en er is genoeg gameplay om een aanschafprijs van 12,99 euro te verantwoorden. Allerhande dieren nemen het heft in eigen handen en proberen te overleven in een wereld zonder mensen. Het is letterlijk survival of the fittest. De gameplay is simpel gehouden waardoor je met gemak een paar uur doorspeelt. Aan de andere kant is deze simpelheid ook een reden waardoor je niet echt in de game wordt getrokken. De game blijft oppervlakkig en dat is jammer. Had Sony voor een goede afwerking gezorgd dan was er zeker nog hoop dat Tokyo Jungle goed zou scoren, maar nu blijft de game helaas toch in de middenmoot hangen.