Toki Review voor Xbox One - De aanhouder wint

De genadeloze game met aap in de hoofdrol, Toki, heeft inmiddels zijn weg gevonden naar meer platformen. Dit keer kunnen Xbox- en PlayStation 4 bezitters zwoegen en zweten in deze –van oorsprong- arcadegame. In deze Toki review lees je alles over het spel waar je ongetwijfeld een haat-liefde-verhouding mee krijgt.

Eind vorig jaar drukten we het stempel ‘6.0’ op de Toki game voor de Switch. De conclusie luidde als volgt “Sorry Toki, je bent een leuk aapje. Maar je moderne makers hebben niet helemaal goed nagedacht.” De arcadegame komt uit 1989 en heeft een goede lik verf gekregen. Werkelijk waar: de game ziet er eigenlijk heel mooi uit. Maar het spel heeft to-taal geen opslagsysteem en is moeilijk. Dit betekent dat als je door al je levens heen bent, je de héle game opnieuw moet beginnen. Wat een terreur.

Positief aspect is wel dat de game op de Xbox One en PS4 een stuk minder kost dan op de Switch, wat vorige keer een minpunt was in de recensie. Nu betaal je slechts twee tientjes, wat een veel schappelijkere prijs is. Het is dan ook exact dezelfde game als op de Switch. Het enige wat wellicht jammer is voor de hoesjesverzamelaars is dat de game niet fysiek is uitgekomen op de nieuwe platformen. Als je het spel per se fysiek wilt hebben, dien je automatisch voor de (dure) Switch-versie te gaan.

Ons advies: speel de game lekker op een ander platform en vergeet die fysieke uitgave. Toki kun je namelijk in een half uur uitspelen en dan is het duur geld om het maar plat te zeggen. Al is dit in theorie zo, want niet veel mensen zullen de game uitspelen. Zo bleek toen wij de game uitspeelden op de Xbox One. Het betrof een zeldzame achievement die slechts 7.65 procent van de spelers had ontgrendeld. Eerlijk is eerlijk: ervaring helpt je, want op de Switch hebben we de game gefrustreerd weggelegd bij de eindbaas. Dit leek ons een betere keuze dan een Switch kapot te gooien.

Het probleem is nog steeds dat Toki niet goed als remake is uitgebracht. Er is nergens nagedacht over een normaal opslagsysteem waardoor de game té moeilijk is. Wel kun je de moeilijkheidsgraad aanpassen, maar het enige wat je krijgt, zijn meer levens. Het is niet dat de game in essentie makkelijker wordt en je bijvoorbeeld minder vijanden krijgt.

Toki bevat ontzettend veel vijanden en vooral een hele strakke timing. Elk vijandje, elk hoekje en gaatje; alles moet op een hele specifieke manier gebeuren om je letterlijk door de levels heen te ploeteren. Trial and error. Als je het spel twintig keer geprobeerd hebt, of meer, weet je op een gegeven moment wel wat je kunt verwachten. Kortom, de aanhouder wint.

Als je dan eenmaal op dreef bent en de eerste werelden door bent gekomen zonder kleerscheuren (in totaal zijn er zes stages met elke keer een baas op het einde), is de game eigenlijk heel erg leuk. Het voelt goed om Toki te spelen, levels beter te leren kennen én een eindbaas te slopen. Dat laatste is eigenlijk makkelijker dan de stages zelf omdat ze een vast patroon kennen. Uiteraard moet je dat wel eerst spotten en ben je mogelijk weer een paar levens verder voor je dat in de gaten hebt.

Het probleem is dan alleen de laatste stage, als je op karretjes a la Donkey Kong, moet racen. Ten eerste heeft dat level achterlijke respawn-punten die het spel nóg lastiger maken en ten tweede een besturing waar je nies mee kan. Je kan niet normaal springen, want dan beland je niet op de volgende kar. Dus eigenlijk moet je al je game-ervaring overboord gooien en je letterlijk aanpassen aan de Toki-besturing. Pas dan heb je op een gegeven moment door hoe je precies moet springen om een volgend karretje te halen.

Het stomme is ook dat als je dan bij de eindbaas, de allerlaatste uit de game, doodgaat, je wéér het hele karretjes-traject moet uitvoeren. De game is onvergeeflijk. Al voel je je wel een ware held als je alles wel weet te halen, wat ons bij deze versie uiteindelijk wel gelukt is (en op de Switch niet, puur uit frustratie). Wat ook meer motiveert op de Xbox One versie is de ondersteuning van achievements, iets wat een gebrek is en blijft op de Switch. Je hebt niet het gevoel beloond te worden voor progressie waar de Xbox One dat tussendoor wel heeft. Daardoor blijf je (meer) spelen.

Onderaan de streep blijft de haat-liefde-verhouding staan. Toki was een veel betere game geweest als er een normaal opslagsysteem in had gezeten en sommige andere aspecten iets beter waren uitgewerkt. Dat neemt niet weg dat het spel an sich genoeg toffe dingen te bieden heeft: uitdagende gameplay, toffe eindbazen, wisselende omgevingen en mooie graphics.

Ons advies: zodra het spel in de sale is in een van de digitale stores, geef het dan eens een kans. Maar alleen als je ervaring hebt met arcadegames, anders ga je het spel never nooit tot einde halen. Succes!