Titanfall (Xbox One) Review

Er wordt sinds de aankondiging van EA naar deze game uitgekeken alsof het de nieuwe Halo is. Alsof deze game, Titanfall, het antwoord is op Call of Duty dat al zo lang de scepter zwaait in shooterland. Is dat ook zo?

Wat krijg je als twee Call of Duty-makers bij Infinity Ward weggaan? Dan krijg je Respawn Entertainment met een hoog geanticipeerde game genaamd Titanfall. Hebben Jason West en Vince Zampella er goed aan gedaan om deze nieuwe gamestudio op te richten, of zullen we kort na release van Titanfall toch horen dat de Respawn-deuren gaan sluiten? Waarschijnlijk dat eerste, want Titanfall is een sciencefiction must-have.

Titanfall. Het is een episch klinkende naam voor een shooter die zeer zeker episch aanvoelt. Vooral het gevoel dat je krijgt wanneer je zo’n enorme titan boven je personage uit ziet torenen, is machtig. Het voelt in zekere zin zelfs realistisch, alsof het leger echt al met deze Transformer-Pacific Rim-Robocop-achtige machines werkt. De eerste keer dat een Titan het personage onder de voet liep, was geweldig. Een directe dood als deze is meestal vervelend, maar als zo’n Titan op je staat met zo'n brute kracht, dan is het vooral stoer.

Het is in deze shooter de bedoeling dat je met en tegen andere gamers online de strijd aan gaat in het team IMC of Militia. Je bent als Pilot namelijk aangekomen op een planeet in oorlog en je moet je vijanden niet alleen met geweren, maar ook met Titans bevechten. Deze Titans zijn grote robots waarover je controle neemt door erin te kruipen. Doe je het goed in deze online multiplayergame, dan krijg je redelijk snel de mogelijkheid je eigen Titan uit de lucht te laten storten.

Het is echter wel een hele kunst om ook zo lang mogelijk plezier te hebben van je stalen vriend. Immers heeft de tegenpartij ook de mogelijkheid met deze apparaten aan het werk te gaan en schieten zij je graag overhoop waardoor je jezelf in veiligheid moet brengen voordat je Titan tot ontploffing komt. ‘Zij’, je tegenstanders, zijn met zijn zessen, want je speelt in Titanfall alleen maar zes tegen zes-potjes. Echter worden er ook computergestuurde personages ingezet waardoor je legertje meer body krijgt.

Voordat je in de oorlog wordt neergezet, krijg je een korte tutorial waarin door opdrachtjes wordt uitgelegd hoe de besturing werkt. Je leert hoe je tactisch een dubbeljump maakt, maar ook hoe je over de muur kunt rennen. Dat over muren rennen heb je in de praktijk in eerste instantie niet zo hard nodig, maar later komt dat wel steeds meer en meer naar voren.

Eigenlijk jammer dat er computergestuurde vijanden beschikbaar zijn, maar je kunt hier verder niet rustig mee kunt vechten in een singleplayer campaign-modus. Het klinkt flauw om dit te zeggen, net zoals bij Plants vs Zombies, maar dit spel verdient het gewoon om rustig te worden verkend. Titanfall ziet er zo goed uit met originele spelwerelden en is zo fris en nieuw dat je er simpelweg lekker op je dooie akkertje doorheen zou willen gaan. Solo, in je eentje schietend tegen de computergestuurde slechteriken. Veel relaxter dan je meteen in het multiplayergeweld te moeten storten.

Het is namelijk niet bepaald een soepele overgang. Zodra je de game start, krijg je een semi-algemeen filmpje te zien waarna de tutorial volgt. De tutorial is vrij klein en zodra je elk knopje onder de knie hebt, is het zo dat je meteen in de multiplayercampagne wordt gegooid. Daar sta je dan, level 1 zonder dat je enig idee hebt wat de bedoeling is. Het is bovendien in de hitte van de strijd ook lastig om in de gaten te houden wat je collega’s allemaal in je oortje tetteren. Gelukkig staan er soms aanwijzingen in beeld die aangeven waar je heen moet, maar er zijn – zelfs vrij in het begin - best wat levels waarbij dat niet erg duidelijk wordt gemaakt.

Zonde, want als er een speltype is waarin je als gamer het gevoel hebt al snel een achterstand te hebben die moeilijk valt in te halen, dan is het wel in een multiplayer shooter. Gelukkig krijg je voor kills wel punten (zelfs als je zelf drie keer zo vaak bent doodgegaan), waardoor je toch nog levels kunt stijgen op momenten dat het net even wat minder goed ging. Bovendien waren er in in onze speelsessies nooit alleen maar mensen van een hoog level te vinden. Er was juist steeds een fijne mix van beginners en gevorderden.

Dat is erg bevordelijk voor het doorspelen van de game, want er staan in de campagne negen missies voor je klaar, dus ook stuk voor stuk nieuwe strijdvelden die allemaal even prachtig zijn. Stukje bij beetje begin je de game steeds beter te begrijpen, hoewel het verhaal vaag blijft omdat je je zo op andere dingen moet concentreren. Niet dat deze game als hard werken aanvoelt, want je concentreert je graag op het gevecht om maar zo snel mogelijk zo’n mooie mech te kunnen neerzetten.

Kijk overigens vooral niet raar op als je een heel bosje Spectres bij elkaar ziet lopen. Spectre is namelijk AI-tech en deze is hackbaar. Als je het voor elkaar hebt om een Spectre te hacken, dan kun je zo een mooi groepje maken die je helpt met verdedigen en overwinnen. Ze rennen dan namelijk echt achter je aan, met aan de andere kant als nadeel dat de vijand je dan ook eerder in de smiezen heeft natuurlijk.

Naast de campagne (die dus multiplayer wordt gespeeld) is er ook een classic gamemodus en wat kleinere gamemodi, waaronder eentje waarbij het gevecht puur tussen mechs gaat. Houd er wel rekening mee dat je imposante robot niet bepaald stealthy is. Het is een lomp hoopje stalen stukken bij elkaar en dat wil zeggen dat er dus niet heel vlug mee gewandeld en geschoten kan worden. Alles gaat net even ietsjes langzamer, maar dat is een prijs die je best moet willen betalen voor een game met deze imposante robots erin.

Een grote vraag die heerst bij de release van een nieuwe shooter IP is of hij wel vernieuwend genoeg is. In de basis lijkt Titanfall op menig andere shooter. Net zo’n ruimte-idee als Halo, een levelsysteem als Call of Duty en dan ook nog zeer mooie omgevingen zoals je dat in Battlefield 4 hebt kunnen zien als je deze game op de next-gen speelde. Ook zie je hier weer de mogelijkheden in terugkomen om je wapens van upgrades te voorzien en de modi zijn over het algemeen voor de hand liggend (onder andere Capture the Flag). Toch zijn de toevoegingen van Titans en het feit dat er zo’n gloednieuwe mooie gamewereld is geschapen absoluut dingen die Titanfall een eigen smoel geven. En dat smoeltje is dan ook wel weer zo mooi, dat hij zeker het wennen van de Xbox One controls waard is.