The Wolverine (film) Review

Voor alweer de zesde keer kruipt Hugh Jackman in de huid van Wolverine en ditmaal ligt Japan op zijn pad. Het land van de rijzende zon heeft cultuur en eer hoog in het vaandel staan. Iets wat voor Logan helemaal nieuw is en dat geeft hem de kans om eens goed na te denken over zichzelf en waar hij naartoe gaat met zijn leven. Maak jezelf klaar voor samoerai, ninja's en uiteraard gevaarlijke klauwen.

Het verhaal speelt zich af in het hedendaags Japan waar Logan naartoe is gelokt om afscheid te nemen van de Japanse soldaat die hij in de tweede wereldoorlog redde. Niets is echter wat het lijkt in dit land uit het verre Oosten en al snel ontvouwt het verhaal zich. Hierbij komt Logan tot de ontdekking dat zijn zelf helende kracht niet meer werkt. Iets wat heel zwaar is voor de man die al tientallen jaren in leven is en dezelfde leeftijd aanhoudt. Hoe hij hiermee omgaat en zichzelf als persoon verbetert is de uiteindelijke conclusie van het verhaal met onderweg genoeg actie om je zoet te houden.

In The Wolverine is het regisseur James Mangold, bekend van 3:10 to Yuma en Knight and Day, die het roer overneemt. Samen met alle mensen betrokken bij het script en de screenplay werd besloten om met deze film een hele andere weg in te slaan. Iets wat pijnlijk duidelijk werd aan het einde van de film, want je hebt zojuist geen X-Men film gezien. Het interessante aan de X-Men films zijn de vele mutanten en de krachten die zij op tafel gooien. Een aspect dat nu duidelijk achterbleef, waardoor je als fan het meest enthousiast werd van de teaser voor X-Men: Days of the Future Past, die net na de credits tevoorschijn kwam.

Bij het kijken van The Wolverine merk je overigens wel op dat James Mangold een goed oog heeft voor filmen. Zo is de film in 3D gefilmd, iets wat op een subtiele manier wordt gebruikt. Het zijn simpelweg shots van iemand dichtbij en iemand veraf die diepte geven in 3D-formaat. Je merkt daardoor tijdens het kijken dat Mangold hier goed over heeft nagedacht. Dit tezamen met de mooie en afwisselende locaties uit Japan maakt de film best interessant.

Op gebied van acteurs staat The Wolverine geheel centraal om Hugh Jackman en zijn problemen in de rol van Wolverine. Uiteindelijk is hij dan ook degene die de gehele film draagt, maar buiten dat is hij niet de echte Wolverine. De eerdere Wolverine was namelijk scherp in zijn dialogen en had soms een wat donkere humor. Iets wat nu totaal is weggelaten en dat is doodzonde. De verdere cast bestaat uit kleine namen, buiten Famke Janssen om. Voor sommige acteurs is The Wolverine zelfs de eerste grote film.

Desondanks waren Haruhiko Yamanouchi, Hiroyuki Sanada, Tao Okamoto erg overtuigend in hun respectievelijke rollen als grootvader, vader en dochter van de familie Yashida. Het is daarom jammer dat, ondanks de 125 minuten durende film, de vele karakters in een noodvaart aan je voorbij gaan. Hierdoor krijg je geen gevoel bij deze karakters en wat hun achtergrondverhaal is. Het draait echt alleen om Wolverine en de rest zie je nooit meer terug.

Het eindresultaat is een best leuke film. Alleen voordat je hem gaat kijken moet je wel de instelling hebben dat het gaat om een stand-alone met in de hoofdrol Hugh Jackman die toevallig Wolverine als rol vertolkt. Het is dus zeker geen vervolg in de X-Men serie met veel verschillende mutanten en hun bijzondere krachten. Verder is de film wel erg afwisselend in de omgeving en je krijgt hierdoor een sterk gevoel van Japan mee, van de Yakuza tot aan de samoerai en van de kogeltrein tot aan tradities. Als je dus graag naar een actiefilm kijkt die zich afspeelt in Japan, dan is The Wolverine zeker een goede optie.