The Walking Dead Season 2: Episode 2 - A House Divided Review

In de eerste aflevering van het tweede seizoen van The Walking Dead maakten we kennis met een Clementine die niet langer beschermd hoefde te worden tegen de boze buitenwereld. Ze kan prima haar eigen hachje redden en is minder afhankelijk van anderen. Episode 2 maakt het echter behoorlijk lastig voor haar (en jou) om wederom een koelbloedige survivor te blijven.

Na twee maanden nagelbijten kunnen we eindelijk verder met het tweede seizoen van The Walking Dead. Nu we terug kijken op deze twee afleveringen kunnen we goed zien hoe ontwikkelaar TellTale gegroeid is in de manier van verhalen vertellen. A House Divided heeft nul saaie momenten en houdt je twee uur lang op het puntje van je stoel.

Dit komt vooral door het gegeven dat je relatief weinig de kans krijgt om met Clementine door een omgeving te wandelen. Wij herinneren ons nog de puzzel bij de trein uit Episode 1, waar je minutenlang loopt te zoeken naar een oplossing. Dit rekt de speelduur misschien op, maar haalt de vaart enorm uit het verhaal. Ook betekende het vaak dat je eerst met alle personages moest gaan praten voordat je verder kon, aangezien je anders belangrijke dialogen kon missen. In het tweede seizoen pakt TellTale dit anders aan word je meer aan het handje door de aflevering heengeleid. In veel games zou dit een minpunt zijn, maar juist omdat het verhaal zo belangrijk is, kunnen we het alleen maar toejuichen dat TellTale zelf kiest wat we wel of niet zien van de game.

Dat je het overgrote deel van de aflevering naar interactieve cutscenes zit te kijken, betekent gelukkig niet dat je minder keuzes moet maken. Zeker als A House Divided zijn zinderende climax nadert, vliegen de levensbepalende keuzes je om de oren terwijl je het beste probeert te maken van een gevaarlijke situatie. Deze keer krijg je ruimschoots de kans om je nieuwe lotgenoten te leren kennen, en zal al snel blijken of je eerste oordeel over deze mensen uit de eerste aflevering terecht was of niet.

Wederom krijg je echt het gevoel dat jij Clementine bent, die langzaam maar zeker vertrouwd raakt met de nieuwe groep survivors om haar heen. Na je heldhaftige acties neemt men haar in ieder geval wel serieus, en luisteren ze zelfs naar wat je te zeggen hebt. Het is uiteraard aan jou om te bepalen wat ze precies voor advies geeft, al zal het vooral uitmaken of je voor een koelbloedige of lievere Clementine kiest. Zeker als de bad guy van het tweede seizoen wordt geïntroduceerd, merk je al snel dat er allerlei zaken meespelen waar jij nog totaal geen weet van hebt. Dit mysterie zal zich langzaam beginnen te ontrafelen, maar laat nog genoeg aan de verbeelding over om je rijkhalzend uit te laten kijken naar de volgende aflevering.

Terwijl we ons een weg klikten door de tweede aflevering, viel ons op dat de keuzes uit de eerste episode relatief weinig impact lijken te hebben. All That Remains is dan ook vooral een manier voor TellTale om het verhaal aan te zwengelen, om vervolgens de druk in de volgende aflevering flink op te voeren. Het is een stuk lastiger om de stoere Clementine te spelen als je steeds meer om de mensen om je heen begint te geven en halverwege de aflevering wordt de samenstelling van de groep ineens totaal op zijn kop gezet, met jou als pijnlijk middelpunt. Je zult je best moeten doen om iedereen tevreden te houden en zelfs als dat je lukt, kan alles nog steeds totaal uit de hand lopen.

Meerdere malen lieten we het zandlopertje bijna compleet leeglopen, om zo lang mogelijk na te denken over wat we zouden zeggen. Alles wat je doet lijkt ineens gevolgen te hebben, en hoewel dit niet altijd ook daadwerkelijk zo is, heb je voortdurend het gevoel dat het enorm belangrijk is wat je kiest. Precies wat de bedoeling is bij een verhaalgedreven game als deze uiteraard.

Wij hadden niet meer kunnen wensen van de tweede aflevering van het tweede seizoen van The Walking Dead. Het verhaal komt op spectaculaire wijze op gang, geeft jou de touwtjes in handen en laat je twee uur lang niet van je puntje van je stoel afkomen. De kleine technische haperingen die we in episode 1 tegenkwamen zijn er niet meer en omdat TellTale ons meer aan de hand meeneemt door het verhaal blijf je constant gefocust op wat er gebeurt op het scherm. Zet een koptelefoon op, doe het licht uit en laat je opslokken door A House Divided, misschien wel de beste aflevering die TellTale ooit gemaakt heeft.