The Spiderwick Chronicles Review

The Spiderwick Chronicles is een game die gebaseerd is op de film. Wordt dit de zoveelste matige filmgame?

The Spiderwick Chronicles is een serie kinderboeken die geschreven is door Tony DiTerlizzi en Holly Black. Het boek vertelt het verhaal van Simon, Jared en Mallory, die met hun moeder verhuizen naar het Spiderwick huis. Daar ontdekken ze een wereld van feeën, maar ook een wereld van gevaar. Het eerste boek van DiTerlizzi en Black, The Field Guide, was een enorme hit in Amerika. Het is dus logisch dat een regisseur daar brood in zag en gelijk een film van maakte. En als er een film is, volgt ook vaak een game. Het resultaat is The Spiderwick Chronicles geworden, een game die gebaseerd is op de film.

The Chronicles
Over het algemeen zijn er weinig goede filmgames. Dit heeft ervoor gezorgd dat we een soort vooroordeel over filmgames hebben. Toppers die je kunt noemen zijn Chronicles of Riddick en GoldenEye. Wat je ook aan het rijtje kunt toevoegen, zijn de Harry Potter-games. Maar dat is niet je van het. Het gevoel dat je vaak bij filmgames krijgt, is ook aanwezig bij het opstarten van The Spiderwick Chronicles. Het gevoel waar ik over heb, is het negatieve gevoel over de game vanwege het vooroordeel. Het enthousiasme is daardoor getemperd.

De game laat, om kennis te maken met het verhaal, aan het begin beelden zien van de film. Het beeld toont Arthur Spiderwick, de oorspronkelijke eigenaar van het huis. Je ziet dat hij allerlei experimentjes uitvoert, en ook graag werkt met feeën. Je ziet dat Arthur een boek aan het schrijven is, Arthur Spiderwick's Guide to the Fantastical World Around You. Zonder dat je het weet zal dit boek enige tijd later het hoogste woord hebben in de zaal. Aangekomen in het huis, waar Jared, Simon en Mallory hun spullen uitpakken en zich voorbereiden op de eerste nacht, besluit Jared om eens te gaan rondspeuren. Hij vindt een geheime studiekamer, van Arthur Spiderwick, en ziet een sleutel die je kunt gebruiken om een kist te vinden. Eenmaal de kist geopend, krijg je dat boek van Arthur Spiderwick. Onwetend gaat Jared slapen en denkt dat er helemaal niets aan de hand is…

Wat zijn die lelijke vlekken toch?
Wanneer je het spel opstart, merk je snel de grafische aspecten van de omgeving; niet om hoe mooi ze zijn, maar hoe slordig ze zijn uitgewerkt. Het zijn werkelijk hele lelijke vlekken die het uitzicht compleet bederven. Gelukkig is dat het enige wat er heel matig uitziet, de objecten en figuren in het spel zijn namelijk wel acceptabel. Het geluid is ook akkoord. De soundtrack is in ieder geval zeer goed in elkaar gezet. Met Xzibit en de Black Eyed Peas in de soundtrack heb je naar mijn mening een aardige soundtrack in huis.

Onverwachts leuk
Ondanks dat dit een spel voor kinderen is, was ik verbaasd dat ik zo veel plezier had in het spel. Het concept is zeer interessant en zeer goed uitgewerkt. Alles zit goed in elkaar, de quests (missies) nemen je letterlijk mee naar het einde van de quest, omdat het verslavend werkt. Je hebt een logboek bij je, die je laat herinneren aan welke quests je werkt. Inderdaad, je kunt verscheidene quests doen. Je hebt volledig de vrijheid gekregen om te kiezen aan welke quest je toe bent. Dat is zeer fijn, want soms wil je even niet aan de mainquest werken. Het verhaal daarentegen is zeer makkelijk te volgen en sluit volledig aan op het spel.

Helaas stuit je op één ding, de camerawerking. Door de camera te laten bewegen, moet je eerst de C-knop inhouden en vervolgens de nunchuck kantelen, zodat de camera draait. Dat is erg irritant, en na drie uur spelen ben je er nog steeds niet aan gewend. Een slechte camerawerking kan fataal zijn voor het spelplezier, en helaas heeft de ontwikkelaar hier niet zoveel aandacht aan besteed.

Korte speelduur
Na ongeveer vijf á zes uur spelen heb je de hele game uit en dat is bijzonder kort. Ook zitten er, op een vage multiplayer mode na, niet meer features in het spel. De film duurt echter twee uurtjes, maar toch verwacht je van de ontwikkelaar dat ze meer content toevoegen aan de game. Het spel is vrijwel identiek aan de film en dat is een beetje jammer.

Conclusie
Ook al is The Spiderwick Chronicles een zeer korte game, ze is toch best vermakelijk. Ze verveelt niet en is – op de camerawerking na – makkelijk te spelen. Het concept is formidabel uitgewerkt en de afwisseling van quests is een zeer goede feature. The Spiderwick Chronicles heeft het vooroordeel over filmgames laten verdwijnen, en daar mag de ontwikkelaar best trots op zijn.