The Smurfs: Mission Vileaf Review - Smurftastisch of niet?

Met al het najaargeweld zou je bijna vergeten dat de casual games en de jongere spelers ook gewoon bediend moeten worden. Voor deze doelgroep is recent The Smurfs: Mission Vileaf uitgebracht. Of deze game goed gesmurft heeft, leggen we je nu haarfijn uit in The Smurfs Mission Vileaf review.

Wie kent ze niet? De smurfen. Al jarenlang gaan deze kleine kaboutertjes mee, die altijd uit moeten kijken voor aartsvijand Gargamel en diens kat Azrael. Ook in de nieuwe smurfengame Mission Vileaf is dit het geval. Want wat blijkt? Gargamel heeft een formule bemachtigd van een kwaadaardige plant: de Vileaf. Het halve smurfenrijk hierdoor vergiftigd en veel smurfen zitten vast door Viletrap-planten. Aan jou de taak om orde te scheppen.

Nou ja, eigenlijk geeft Grote Smurf die taak. Al snel krijg je een wapen in handen gedrukt en vanaf dat moment ben je een soort van hoofdpersonage van Ghostsbusters. Met een apparaat op zak ben je continu dingen aan het regelen. Dit apparaat heet de Smurfizer en daarmee kun je glijden, duiken, stofzuigen, vijanden verslaan en hele omgevingen schoonmaken van al het gif dat je tegenkomt. Iets wat hard nodig is, want anders kom jij de vijf werelden niet netjes door.

Wat meteen opvalt is hoe mooi deze 3D-game oogt. Zeker op een series X spat de game van het scherm af en ziet het spel er bijvoorbeeld beter uit dat het pas uitgekomen Addams Family Mansion Mayhem. Het is net alsof je naar een Smurfen-tekenfilm aan het kijken bent, al speel je zelf de hoofdrol. Hoewel je niet zelf kan wisselen tussen smurfen, kruip je wel gedurende het (korte) verhaal in de huid van meerdere smurfen. Dit zijn Dikke smurf, Brilsmurf, Chef Smurf en Smurfin. Andere smurfen maken deel uit van het verhaal.

Zo is Knutselsmurf bijvoorbeeld de smurf in het smurfendorp waar je continu naar terug kan keren om je Smurfizer te upgraden. Ja, de game draagt een kleine role-playing game element en dat is hartstikke leuk. Gaandeweg kun je diverse items verzamelen die verstopt liggen in de speelwereld, zoals cadeautjes, potions en boomschorsen. Daarmee kun je dan meer hartjes kopen voor meer gezondheid, maar ook meer updates aan brengen aan je Smurfzier. Er komt een later level waarbij het eigenlijk vereist is om langer rond te kunnen vliegen, dan is zo’n upgrade aan het apparaat wel handig. De upgrades belonen het uitkammen van de levels. Het is alleen jammer dat je pas redelijk laat in het spel gewezen wordt op dit RPG-element.

Wat ook iets minder goed uit de verf komt is het co-op gedeelte. Niets is erger dan de games die je samen kunt spelen, maar de tweede speler het gevoel krijgt een wormvormig aanhangsel te zijn. Dat doet deze game. Een tweede speler kan enkel wat omgevingen bijvoorbeeld schoonkammen van gif, maar kruipt dus niet in de huid van een tweede smurf. Zonde, want dat was zoveel leuker geweest. Vergeleken met Addams Family Mansion Mayhem: daar bestuurde je wél allebei een volwaardig personage.

Om meteen met de kritiek af te sluiten op dit spel: de besturing is soms om te janken. Het gebeurt te vaak dat de besturing clunky aanvoelt of je stukken opnieuw moet spelen omdat de diepte niet goed zichtbaar is. Daardoor bekruipt je geregeld het gevoel van: oogt prachtig, maar niet geheel vlekkeloos op de markt gebracht. Ontzettend zonde, want op die momenten haalt het spel de speelplezier weg.

Terwijl je juist op de momenten dat alles goed werkt enorm kunt genieten. Deze game heeft diverse omgevingen, verschillende vijanden en is een stuk uitdagender dan de vorige Smurfengame. Er is echt moeite gedaan om een volwaardige platformer neer te zetten voor casual gamers en kids. Zelfs de moeilijkheidsgraad gaat gaandeweg omhoog, wanneer je meer vijanden voor je kiezen krijgt en je het gevoel krijgt uitgedaagd te worden. Helemaal als je Gargamel treft zal je alles wat je geleerd hebt in de game samen moeten voegen om succesvol het einde te halen. En daarmee is de game een tof product voor de doelgroep.

Is de game de moeite waard? Ja en nee. Het spel mist wat puntjes op de i en duurt overigens ook kort. Na zo’n vier uur rolt de aftiteling over het scherm. Daarvoor is vijftig euro toch best pittig. Toch is het zo dat als je door de gebreken heen kunt kijken en je van de smurfen houdt of dol bent op platformers, dit zeker één is om een keer in huis te halen. Het is leuk om zelf eens te voelen hoe je kunt ontsnappen aan Gargamel en de held kunt uithangen door diverse smurfen te bevrijden.