The Secret World Review

De markt wordt de laatste tijd overladen met massive multiplayer online games. Electronic Arts brengt ons nu The Secret World, een MMO die ontwikkeld is door het bedrijf Funcom. De game biedt een avontuur vol mysterie, maar kunnen we die geheimen ook waarderen?

Het verhaal in de game is geschreven door niemand minder dan Ragnar Tørnquist, verantwoordelijk voor onder andere het verhaal uit Funcoms The Longest Journey. Hoewel het verhaal in een game het spel kan maken of kraken, kan het niet een game, zeker een MMO, overeind houden. Laten we beginnen met een korte introductie van het verhaal...

Complottheorieën
Zoals iedereen weet bestaan er in het echte leven complottheorieën. Of het nou gaat over buitenaards leven, de ramp op 11 september of de dood van Elvis Presley. Daar onder vallen ook theorieën over de Illuminatie, Tempelieren en, de door Tørnquist voor dit spel verzonnen, Dragongroepering. Deze drie groepen strijden onderling tegen elkaar met een mysterieus doel. Jij als speler sluit je aan bij één van de groepen en duikt in een verhaal vol plotwendingen, mysterie en zul je goede en slechte mensen tegen komen. Dit alles overgoten in een duister sfeertje waar je van kunt smullen. Uiteindelijk blijkt dat je maar een onderdeel bent van een groot plan en het is aan jou om uit te zoeken wat jouw rol is.

Ben jij Sherlock Holmes?
Na het korte introductiefilmpje van de door jouw gekozen groepering, zul je op avontuur gaan om mysteries, mythen, legendes en gebeurtenissen uit het heden en verleden, zowel fictieve als waargebeurde, bloot te leggen en op te lossen. Hiervoor zul je jezelf echt een Sherlock Holmes moeten wanen, aangezien je niet aan het handje genomen zult worden om de mysteries op te lossen. Regelmatig zul je twijfelachtig bij jezelf denken of je alles wel goed begrepen hebt. Vragen als: 'Ben ik niets over het hoofd gezien?' en 'Laat ik eens bekijken wat ik inmiddels heb opgelost' zullen regelmatig door je hoofd spoken. The Secret World verwacht dan ook dat je echt goed nadenkt, waardoor de ervaringspunten die je met de opdrachten vergaart minder voldoening geven dan het oplossen van het mysterie zelf. Wel moet gezegd worden dat hoe verder je komt, hoe minder leuk het spel wordt, waarover later meer.

Donkere fantasie
Zoals in iedere MMO moet er ook in The Secret World omgegaan worden met de meest uiteenlopende vijanden. Hoewel het spel zich afspeelt in de hedendaagse wereld en steden als New York en Egypte, zit er toch een hoop fantasie in de game verwerkt, en dan voornamelijk horrorachtige, donkere fantasieën. Traditionele vijanden als weerwolven, vampiers en zombies zullen de kop op steken, evenals mutanten en monsters uit legenden. De monsters zien er stuk voor stuk angstaanjagend uit en dat is wat er zo heerlijk is aan deze game. Kom je op het ene moment nog de redelijk onschuldig 'The Filth' tegen, sta je een moment later oog in oog met een gigantische golem.

Het horrorthema vind je ook terug in de personages die je tegenkomt. Iemand die in zichzelf schreeuwt, psychopaten en mensen met een donkere vorm van humor zullen je pad kruisen. De duistere kant komt vooral naar voren in de cutscenes die door de game verspreid zijn. Anders dan de meeste MMO's, worden de belangrijke opdrachten ingeleid door een cutscene. Waar de meeste gamers in bijvoorbeeld World of Warcraft het verhaal lekker overslaan door op 'Accept' te klikken, is het in The Secret World bijna vereist om de filmpjes te bekijken. De films bevatten aanwijzingen en geven je steeds meer puzzelstukjes die jij vervolgens op hun plaats mag leggen.

Levelen, maar dan anders
The Secret World is daarnaast niet meegegaan met de massa wat betreft levelen. Een personage opwerken tot level X is niet aanwezig, in ruil daar voor zul je punten vergaren die geplaatst mogen worden in de wapens die gehanteerd worden door jouw personage. Daarbij horen wel de speciale aanvallen en talenten die met de tijd allemaal geleerd kunnen worden. Dit betekent niet dat alle vaardigheden altijd beschikbaar zijn. Snel wisselen is hier het sleutelwoord en het is aan jou om uit te vinden welke aanval sterk is tegen welk vijand. Daarbij komt ook kijken dat er geen specifieke klassen aanwezig zijn. Het uitkiezen van een specifieke rol is niet aanwezig, waardoor je, als je een kerker betreedt met een groep, er samen uit moet komen wie geschikt is voor welke rol. Een balans vinden tussen de juiste vaardigheden is hierbij een vereiste. Wel is het mogelijk om sets met vaardigheden op te slaan om met een druk op de knop te switchen. Wat dan gelijk weer vervelend is, is dat je ze niet meer kunt aanpassen. Voor kleine wijzigingen zul je de hele set weer opnieuw moeten samenstellen.

Kerkers zijn tof!
Wat Funcom met The Secret World erg goed heeft gedaan is de kerkers vanaf het eerste moment interessant houden. Waar veel MMO's stukje bij beetje de eindbazen groter en uitbundiger maken, pakt The Secret World het gelijk groots aan. Bazen zijn immens, groot, sterk en dat wordt alleen maar erger. Nog erger, kunnen we je zeggen. Van kleine eindbazen is geen spraak. Alles zal en moet groot zijn, wat goed bij de horrorsfeer van de game past.

Audiovisueel luguber
Wat The Secret World vooral onderscheidt van menig ander MMO is het audiovisuele vlak. Waar de meeste MMO's kiezen voor een speelse presentatie, heeft Funcom gekozen voor een realistische. Dit past perfect bij de sfeer die het bedrijf wil neerzetten met The Secret World. Monsters zien er angstaanjagend uit en maken de meest vreemde en enge geluiden. Je zult je regelmatig ongemakkelijk voelen als je door een gebied loopt en je weet dat er monsters in de buurt zijn. Het geluid is dan ook van top niveau, evenals de gesproken delen in het spel.

Move your ass!
Is er dan ook nog kritiek op The Secret World? Ja zeker, en de grootste kritiek is toch wel het vechtsysteem. Naast dat het vooral button-bashen is, zijn de uitdagingen soms echt te groot. Sommige vijanden komen in grote groepen en blijven toestromen. Het is van belang om letterlijk constant in beweging te blijven, wapens goed te richten en vooral geen fouten te maken. Fouten en stil blijven staan worden bestraft, waardoor je personage regelmatig tegen de vlakte gaat en je een eind kunt terughollen om weer tot leven te komen. Ronduit vervelend.

Player versus Player, maar dan niet leuk
Veel grote MMO's zetten hoog in op Player versus Player gevechten. World of Warcraft, TERA, Rift en noem de grote spelers maar op, bevatten allen een fantastisch PvP systeem. Hoewel je in The Secret World met drie facties te maken hebt, zul je mensen van een andere factie niet kunnen aanvallen in de speelwereld. Daarvoor zijn speciale arena's ingericht waar spelers elkaar het leven zuur kunnen maken. Op het moment van schrijven bestaan er drie arena's, elk met hun eigen foutjes.

Zo resulteert Stonehenge, waar de facties in een 'King of the hill'-achtige modus tegen elkaar strijden, in een overlading van Area of Effect aanvallen. Terwijl bij Fusang Project het puur aankomt op het aantal spelers dat elke factie heeft. De factie met de meeste spelers, een waarbij het team in een grote zwerm de andere aanvalt, wint uiteindelijk het gevecht.

Nog meer kritiek
Zoals eerder gezegd, hoe verder je in het spel komt hoe minder interessant de game blijft. Personages verliezen hun charmes, omgevingen zijn minder inspiratievol. En dan hebben we nog de end-game content, of eigenlijk ook niet. Iets wat toch wel van cruciaal belang is. In The Secret World is de end-game content wat magertjes, waardoor doorspelen niet beloond wordt. Om nog maar te zwijgen over de bugs. Eerder zeiden we al dat er verwacht wordt om de hersens goed te laten kraken. Doordat The Secret World veel 'investigation'-queesten bevat, zul je dit uren achter elkaar doen. Vervelend is dat er bugs in het spel zitten die je harde denkwerk verpesten. Is een andere speler ook druk bezig met dezelfde opdracht? Dan zit de kans er in dat jij, of de andere speler, niet verder kan doordat er iets binnen de queeste getriggerd wordt. Het ergste is nog dat je jezelf dan moet afvragen of jij het fout hebt of dat er een bug is opgetreden, wat je weer extra tijd kost. Nu is het zo dat MMO's bekend staan om hun hoeveelheid bugs en dat ze binnenkort ongetwijfeld verholpen zullen zijn, maar voor nu is het enorm vervelend.

Funcom bewijst dat MMO's maken moeilijk is
The Secret World doet veel goed en weet een frisse wind door het land van de MMO's te laten waaien. De diepgaande verhalen, 'investigation'-opdrachten, de beelden en de puzzels zijn leuk om te spelen. Het is jammer dat Funcom er niet in slaagt om het gevechtsysteem en de end-game content boeiend te houden en dat The Secret World geplaagd wordt door foutjes. Ook voelt het spel aan als een singleplayer game, met online mogelijkheden. Met een prijs van ruim een tientje per maand is het een vrij dure game dat niet aan de verwachtingen kan voldoen. Laten we hopen dat Funcom met de toekomstige updates meer gamers naar zich toe kan trekken en de online mogelijkheden van vandaag de dag goed kan benutten. Een MMO maken is moeilijk en in de huidige staat is The Secret World geen titel van formaat.