The Lion's Song Review - Oorstrelende vioolklanken

Met haar viool in de handen zit het personage Wilma al klaar om een prachtige nieuwe compositie te schrijven. Er zit flinke druk achter, want ze heeft maar een week voordat ze moet optreden. Dan breekt er een storm los en allerlei geluidjes leiden haar af. Voor de The Lion's Song Review hebben we Wilma flink aan inspiratie moeten helpen.

Neem een Telltale Game naar keuze en denk de grote franchises als The Walking Dead, Game of Thrones en Batman eventjes weg. Snoep een flinke hoeveelheid van het ontwikkelingsbudget eraf, vervang de graphics voor interessante zwart, beige en koffievlekkig-bruine 2D pixel-art en verplaats je jezelf naar het Oostenrijk aan het begin van de 20ste eeuw. Dan houd je de basis van The Lion's Song over.

Vier episoden lang volg je creatievelingen die op het punt staan om hun meesterwerken te creëren. Elk hoofdstuk heeft een andere hoofdrolspeler, waardoor het hele avontuur voelt alsof je verschillende korte losse verhalen meemaakt. Zo volg je in het eerste hoofdstuk de violist Wilma om daarna in de tweede episode een kunstschilder op de voet te volgen die probeert om alle emoties van mensen in één prachtig portret te vatten. Later maak je nog kennis met een wiskundige en een journalist met ook ieder een interessant verhaal.

Alle creatievelingen hebben problemen met hun creatieve beroep en heel het spel moet jij ze helpen in dit Interactive Drama. Uiteindelijk nemen de verschillende episoden je aan de hand in een verhaal dat in eerste instantie uit allemaal losse verhalen lijkt te bestaan, maar aan het einde toch samenkomt. De Indie game The Lion's Song doet erg denken aan een Indie-interpretatie op het soort spellen dat Telltale-games al jaren op de markt zet.

Dit verhaal wordt verteld alsof je heel de tijd met je neus in een boek zit. Toch is het niet helemaal eerlijk om deze vergelijking te trekken omdat het spel veel meer weet te bieden dan enkel wat bladzijden omslaan. Een groot deel van de tijd maak je dialoogkeuzes die grote invloed kunnen hebben op hoe jij het spel ervaart. Elke episode heeft een duidelijk verhaal met een kop en staart, toch kan de romp (en soms staart) verschillen.

Neem bijvoorbeeld de tweede episode waarin je het verhaal van de kunstschilder volgt. Wil jij die rijke bankier portretteren, of denk je dat zijn persoonlijkheid niet verder strekt dan puur uit te zijn op geld en macht? De keuzes die je maakt worden onthouden en samengevat, want in klassieke Telltale-stijl krijg je aan het einde van elk hoofdstuk ook te horen hoeveel procent van de spelers uiteindelijk dezelfde keuzes als jou heeft gemaakt.

Keuzes zijn onderdeel van dit soort games en ook één van de redenen om de episoden soms vaker dan één keer te spelen. Net als bij veel andere Interactive Drama's zijn er een flinke hoeveelheid momenten dat je interactie zoekt met de spelwereld. Zulke point-en-click-momenten zijn een mooie afwisseling op het geheel, omdat je zo wordt uitgedaagd om na te denken hoe je de personages kunt helpen op hun creatieve ontdekkingstocht. Bij deze ontdekkingstocht bestuur je een een iets-wat te trage cursor (het was fijner geweest om het touch screen van de Switch te gebruiken) om verschillende dingen te onderzoeken.

In het eerste hoofdstuk wordt het heel sterk gebruikt om de violist Wilma te inspireren voor het neerzetten van de Lion's Song. Heel dit hoofdstuk zit ze in een hutje, terwijl op de achtergrond een storm steeds harder begint op te komen. Uiteindelijk zoek je in je omgeving naar verschillende geluiden die kunnen dienen als inspiratie voor de belangrijkste compositie van haar hele leven. Met jou hulp is ze uiteindelijk in staat om de prachtige klanken van de klassieke muziek in een nieuw lied te vatten dat uiteindelijk The Lion's Song zal heten.

Maar het blijft niet alleen bij Wilma's laatste compositie van de The Lion's Song. Heel het spel heeft een unieke soundtrack met veel nummers die toch wat kippenvel weten te bezorgen. Overal is gekozen om gebruik te maken van de viool, wat een goede keuze is omdat dit voor hele mooie klanken binnen de muziek zorgt. De muziek had zo uit het tijdperk van Mozart kunnen komen en het is slim dat die herkenbare viool telkens terugkeert.

Het is ook prachtig dat de muziek één van de dingen is die weer laat zien hoe interactief dit 'boek' eigenlijk is. In de eerste episode maak je namelijk keuzes die grote invloed hebben op hoe de muziekstukken de rest van het spel zullen klinken. Er zijn drie versies van The Lion's Song en de gekozen inspiraties uit episode 1 bepalen welke versie (en hoe vaak je die versie) terug zult horen wanneer de rest van het verhaal vervolgt in de andere episoden.

Wanneer je The Lion's Song speelt, is het tijd om eerst het spel even naast je neer te leggen. Niet omdat het zo'n slecht spel is, maar omdat je ernaar verlangd om eerst een CD met de soundtrack af te spelen. De koffiebruine graphics en de oorstrelende vioolklanken zijn de basis voor een persoonlijk verhaal over creatievelingen die uit zijn op succes. Met het spel kom je perfect tot rust in een iets te kort spel dat je in één toch iets te snelle ruk uitspeelt.

Het is duidelijk dat Indie-ontwikkelaar Mi'pu'mi Games niet de middelen heeft om een groot verhaal uit de kast te trekken, toch is het haar geslaagd om duidelijk te maken hoeveel passie in dit project zit. Dit zorgt voor een spel waarin zelfs de kleine dingen die niks met elkaar te maken lijken te hebben, uiteindelijk toch logisch met elkaar in verband staan. Alhoewel duidelijk is dat het spel door een Indie is gemaakt, weet deze korte ervaring je toch te boeien.