The LEGO Movie Video Game Review

Er is weer een nieuwe LEGO game uit: The LEGO Movie Video Game. Een LEGO-game die zich nog sterker op kinderen richt dan eerdere LEGO-delen en dat is voor de meeste PlayStation 4 bezitters toch wel een beetje (terecht) een domper.

LEGO-games zijn altijd goed voor heel wat vermaak. Co-op op de bank hangen met een vriend of vriendin om samen in leuke settingen op avontuur te gaan, met lego-poppetjes in de hoofdrol, en knotsgekke humor. En belangrijk: LEGO in een bepaalde filmsetting. De LEGO-games van Harry Potter, Indiana Jones en Pirates oft he Caribbean om maar wat voorbeelden te geven waren terecht ook een succes.

De nieuwste LEGO-game komt niet weg bij een dergelijke filmreeks, al is die wel gebaseerd op een film: LEGO The Movie. Het is dan ook dit verhaal wat je volgt in de game. Prima, niets mis mee. Het probleem alleen met deze LEGO-game is dat die nog meer dan anders gericht is op casual gamers en kinderen.

LEGO-games zijn nooit moelijk, maar in deze game krijg je wel echt alles aangeraakt. Regelmatig moet je bepaalde stukken LEGO vinden, zodra je die gevonden hebt, wijst een pijl op het scherm aan waar je heen moet. Serieus? Mag een mens tegenwoordig niet meer zelf nadenken ofzo? Ook de puzzels zijn veel te simpel.

Eén van de karakters waar je vaak mee speelt, is de vrouw Wildstyle. Zij heeft de mogelijkheid om heel snel drie bepaalde puzzelstukken bij elkaar te zoeken en die dan in elkaar te zetten. Het vervelende aspect is alleen dat je op een specifiek punt moet staan, waarna je met één druk op de knop de drie delen kunt selecteren en vervolgens gebeurt de rest. Het zijn slechts een paar voorbeelden om aan te geven dat nadenken in deze LEGO-game er niet bij is. Andere LEGO-games bieden zoveel meer uitdaging.

Ook pakken bepaalde nieuwe elementen niet zo goed uit. Dit is de eerste LEGO-game waarbij je regelmatig het gevoel hebt zelf met LEGO in handen te zitten: via een handleiding moet je stukjes selecteren en op deze manier kun je gaan bouwen. Het idee is leuk, maar de uitwerking bagger. Het is slechts weer op een paar knoppen drukken en de klus is geklaard. Na twee keer wordt dit trucje dan ook snel saai, terwijl het spelelement heel vaak terugkeert.

Hetzelfde geldt voor bepaalde kleine puzzeltjes die terugkeren. Je kunt ze met je ogen dicht doen. Zonde. En af en toe een quick-time event waarbij gedanst moet worden - op overigens een verdomd irritant nummer - besturen, is ook behoorlijk slaapverwekkend. De pogingen om eens wat anders te doen met een LEGO-game zijn leuk als idee, maar die uitvoering... Au. Een kind kan de was doen. Oh ja. dat is hét: dit spel is voor kinderen!

Als je dat in je achterhoofd houdt vanaf het prille begin, dan kun je best wel wat plezier beleven aan deze LEGO-game. De kracht is het vrijspelen van personages. Waar je begint met twee 'personen', komen daar later steeds meer LEGO-poppetjes bij. Waarbij geldt dat elk poppetje zijn eigen kracht heeft. Geniaal is dat het personage Vitruvius is ingesproken door Morgan Freeman. Wat een held. Die stem spreekt boekdelen en hij geeft Vitruvius dan ook een extra glans.

Ook de omgevingen waarin je aan het platformen bent en op avontuur uitgaat zijn de moeite waard. Zo beland je op een gegeven moment in een complete western-setting waarbij een goedluisterend oor hoort dat het muziekje een parodie is op de muziek van de wereldberoemde Ennio Morricone. Prachtig.

Het is vervolgens genieten om daarna een saloon binnen te wandelen en met een pistool in de hand wat lelijke LEGO-koppen neer te schieten. Later zul je in hele andere levels terechtkomen, beetje sciencefiction, met een gekke kat als extra karakter die helemaal kwaad kan worden. Je moet ervan houden, maar afwisseling is er dus zeker.

Het leukste is om deze game bovendien in co-op te spelen. Een online co-op functie zit er niet in, maar offline dus wel. LEGO-games hebben een bepaald charisma door veel humor in de games te stoppen, en wat is er nou mooier om daar samen van te genieten? Bovendien is het soms ook handiger om samen te spelen, want de spellen blinken niet uit in besturing en de AI van anderen. Je moet altijd op een bepaald punt staan om iets in de game te doen, en zodra je er al één centimeter vandaan staat, lukt het niet. Een faal van de game, zonder twijfel. Dat soort irritaties heb je niet als je met twee mensen speelt, want dan zorg je wel dat je allebei goed staat.

En samen kun je dus best wel twee avondjes lol beleven. Twee avondjes? Ja. De game duurt maar zes uurtjes en dan bereik je de aftiteling. Die speelduur is dus te kort. Natuurlijk is er een replaywaarde door alle LEGO-poppetjes vrij te spelen, studs te verzamelen en dergelijke. Maar dat is iets voor de die hards. De gemiddelde gamer heeft na één speelsessie wel genoeg gezien, en dan is 60 euro wel veel geld.

Al met al is dit dan ook niet de beste LEGO-game die je kunt aanschaffen. Eerdere LEGO-games waren een beetje moeilijker en dus leuker. En LEGO-Marvel Super Heroes, dus de vorige LEGO-game, bood bovendien langer plezier. Dat houdt in dat deze game voor 60 euro gewoon niet de moeite waard is. Al zal een kind die nu de PS4 als eerste spelcomputer heeft, geen miskoop doen met deze titel. Maar elke volwassen gamer kan beter deze laten liggen, misschien dat LEGO the Hobbit straks beter uitpakt. En dat is nog maar een paar weken wachten!