The Legend of Zelda: A Link Between Worlds Review

Lang geleden, in een tijd die we alleen nog maar kennen uit legendes, speelden gamers op de Super Nintendo Entertainment System. Hun quests bestonden onder andere uit het redden van Prinses Peach in Super Mario World en het terugvinden van Donkey Kongs bananen in Donkey Kong Country. Eén avontuur stak echter boven deze verhalen uit: de spannende belevenissen van de jonge Link. The Legend of Zelda: A Link to the Past roept bij veel gamers herinneringen op en zij zullen dan ook hartstikke blij zijn dat ze terug kunnen keren naar deze vertrouwde versie van Hyrule.

Terug in 1992, waar Link wakker werd in zijn huisje om te beginnen aan een onvergetelijk avontuur. Hyrule is in gevaar omdat een kwade tovenaar Ganon wil bevrijden uit de Dark World en Link blijkt de uitverkoren held te zijn om Hyrule te redden van zijn ondergang. Dat laat de groen gemutste held zich geen twee keer vertellen en dus trekt hij er op uit om de orde terug te laten keren. Met een beetje moeite en de hulp van zeven wijzen lukt het Link om Ganon te verslaan en de wereld te redden. Rust wedergekeerd in Hyrule, maar voor hoe lang?

Zes generaties later is het weer raak. Een nieuwe Link wordt nietsvermoedend wakker in zijn huisje. Hij heeft klusjes te doen, maar heeft zich hopeloos verslapen. Vlug aan het werk dus! Al snel kom je erachter dat er iets flink mis is in Hyrule. Een nieuwe slechterik, zoals uit de legendes, verschijnt ten tonele. Link heeft het er moeilijk mee, maar legt zich al snel neer bij zijn lot. Voor je het weet ren je door kerkers, versla je eindbazen met het Master Sword en ontdek je de vele geheimen van Hyrule.

De appel valt niet ver van de boom als je kijkt naar het verhaal in The Legend of Zelda: A Link Between Worlds. Uiteraard loopt alles net even anders, maar veel is hetzelfde gebleven als in A Link to the Past. Link moet drie hangers verzamelen voor hij het Master Sword kan vinden. Daarna moet hij de nakomelingen van de zeven wijzen bevrijden uit zeven tempels. Dat doet hij om uiteindelijk de slechterik te kunnen verslaan en het kwaad te stoppen. Je doet precies hetzelfde als in A Link to the Past. A Link Between Worlds is een vervolg op de SNES game, maar dat zou niet moeten betekenen dat alles maar hetzelfde moet zijn.

Gelukkig is er ook een heleboel aangepast, waaronder alle kerkers. Ook al is het doel dus hetzelfde, de manier waarop je daar komt is anders. Een hele geruststelling, anders was de game wel heel makkelijk gemaakt. Deze kerkers zijn erg cool en je voelt je een echte avonturier als je door de vele gangen loopt op zoek naar een manier om alle schatten te verzamelen. De puzzels zijn innovatief en maken goed gebruik van de nieuwe mogelijkheden die de game biedt op de 3DS.

Een van die nieuwigheden in A Link Between Worlds is de mogelijkheid om voorwerpen te huren. Vrij vroeg in de game ontmoet je Ravio, een gekke snuiter met paarse konijnenoren. Hij is gespecialiseerd in de handel van voorwerpen voor avonturiers. Super handig voor een nog onervaren Link. Bij Ravio kan Link voorwerpen huren die hij nodig zal hebben om dungeons te voltooien. Je kunt alle voorwerpen tegelijk huren zodat je op alles voorbereid bent, maar huren kost geld, dus dit is niet altijd verstandig. Voordat je een kerker binnenloopt kun je zien wat je nodig hebt, waardoor je nooit te veel hoeft te betalen.

Alle items inhuren is helaas wel een stuk makkelijker dan er hard voor moeten werken. Normaal moet je in Zelda games goed je best doen om voorwerpen vrij te spelen. Daarna moet je in de kerkers ook nog eens zelf uitvogelen welk voorwerp je waar gebruikt. Nu hoef je er niet zo moeilijk over te doen. Bij de ingang wordt verklapt welk item je nodig zal hebben om alle puzzels op te lossen, en dan is het alleen nog een kwestie van doen. Een beetje jammer, want het origineel was juist erg leuk door enkele pittige dungeons en eindbazen.

Er is nog een andere reden waarom A Link Between Worlds makkelijker is dan het zou moeten zijn, maar dat is eigenlijk een positief punt. De besturing is er namelijk op vooruit gegaan sinds A Link to the Past. Op de SNES kon je maar in vier richtingen slaan of een pijl afvuren. Dat is in dit deel verdubbeld tot acht richtingen. Vijanden zijn dus een stuk makkelijker te raken. Ook op defensief front kun je eenvoudiger bewegen, omdat Link in 360 graden kan lopen en dus zonder moeite vijanden ontwijkt. Deze verbeterde besturing is uitstekend toegepast. Was die moeilijkheidsgraad nu maar iets opgeschroefd.

Uitdaging zou er moeten zijn doordat de 3DS meer diepte aan de kerkers toevoegt. Ergens is dit wel zo. Je zult met Link vele verdiepingen af moeten zoeken naar de oplossing van puzzels. Soms staan schakelaars op verschillende hoogtes en met de 3D-functies van de 3DS kun je zo zien hoe je iets op moet lossen. Dit is erg leuk gedaan en één van de redenen waarom die nieuwe dungeons zo leuk zijn. De puzzels zijn echter nog steeds geen hersenkrakers en de meeste kerkers zijn op een lineaire manier te doorlopen, ondanks enkele sprongen in diepte.

In 3D ziet A Link Between Worlds er trouwens onwijs goed uit. Er mooier uitzien dan A Link to the Past is een hele uitdaging. Voor een SNES game zag de derde Zelda game er namelijk ongelooflijk goed uit. Het had zijn eigen sfeertje, dat moeilijk te overtreffen bleek in de jaren erna. A Link Between World ziet er ook mooi uit, maar het is anders dan op de Super Nintendo. Beide games hebben een eigen kijk op de graphics. Ze zijn beide uniek en je kunt van beide genieten, zij het op een andere manier.

Eén ding is wel duidelijk, en dat is dat Link er een stuk beter uitziet in A Link Between Worlds. Hij is een echt poppetje geworden dat bewegingen maakt. Dat mag ook wel anno 2013. Zijn mooie features verdwijnen echter wanneer hij in een tekening verandert. Dat is een van de nieuwe toevoegingen in de game, die leuk gebruikt wordt voor enkele puzzels. Deze muurtekening van Link is echter poeplelijk. Dat had best iets mooier gekund, als je het ons vraagt.

The Legend of Zelda: A Link Between Worlds heeft de moeilijke taak om respectvol voort te bouwen op een oude game en tegelijkertijd een hoop nieuw te doen. De game mixt het oud en nieuw op een geweldige manier. Je voelt je meteen thuis in A Link Between Worlds. Alles lijkt bekend als je A Link to the Past hebt gespeeld, maar toch is er een hoop anders. Het spel kent genoeg toevoegingen om niet een simpel gekopiëerd vervolg te zijn, waar items huren en veranderen in een tekening twee goede voorbeelden van zijn. Het enige waar A Link Between Worlds volledig de plank misslaat, is de moeilijkheidsgraad. Deze lijkt standaard ingesteld op het laagst mogelijke niveau waardoor je zonder enige moeite het grootste deel van de game doorloopt.