The Leftovers seizoen 1 review (Blu-Ray) - Meer vragen dan antwoorden

The Leftovers klinkt als een spannend thema van een mysterieuze serie. Op zich is de serie niet bijster mysterieus, en ook niet eng. Wat het wel is, lees je in deze The Leftovers seizoen 1 review.

The Leftovers begint zeer mysterieus waardoor je meteen op het puntje van je stoel zit. Waar het ene moment een vrouw vrolijk tegen haar baby in een auto zit te praten, is het volgende moment diezelfde baby als sneeuw voor de horizon verdwenen. Een super vreemd én fascinerend begin van The Leftovers, een serie van HBO, die bekend is van series zoals Game of Thrones.

Zeker de minuten die volgen zijn bijster spannend: er schijnen allemaal mensen willekeurig te verdwijnen, alsof ze opeens in de lucht verdampen. Waar ze zijn, weet niemand. Als je vervolgens beseft dat de makers van het ijzersterke Lost achter The Leftovers zitten, is jouw aandacht getrokken. Toch?

Aan de personages ligt het niet. Ook die hebben allemaal hun eigen spannende, of mysterieuze element. Zo maken we kennis met Kevin Garvey (Theroux). Een politieagent van twee tieners. Zijn liefdesleven ligt overhoop, want zijn vrouw zit in Guilty Remnant, een soort inrichting. Zoiets. Het is een plek waar iedereen gekleed is in het wit en praten uit den boze is.

Ondertussen moet Garvey het volk in bedwang houden, want na drie jaar houdt de 'ontvoering' van 2 procent van de bevolking nog altijd de mensen in de greep. Een spannend thema, enkel de uitvoering is ietwat vreemd. Niet iedereen zal de link die gelegd wordt met religie kunnen waarderen. Het verhaal is gebaseerd op de Bijbelse 'Vervoering' - naar het boek van Perrotta - en laat daardoor vaak kerkmuziek horen. Ook wordt er geregeld ingezoomd op schilderijen die Bijbelse taferelen vertonen.

Op zich is de link die gelegd wordt niet zo erg, behalve dat het na tien afleveringen niet duidelijk wordt hoe de vork in de steel zit. En dat geldt eigenlijk voor allerlei verschijnselen en verhaallijnen in de serie. Er gebeuren continu vreemde dingen, maar nergens wordt een antwoord op gegeven. Dat maakt The Leftovers enerzijds een boeiende surrealistische serie, anderzijds is de frustratie soms groot wanneer er wéér iets niet wordt uitgelegd.

Niet voor niets heeft de serie dan ook al wat kritiek te verduren gehad omdat het allemaal te vaag zou zijn. Waarom sluiten mensen zich op in een huis, kleden ze zich in het wit en praten ze niet? Waarom heeft de hoofdpersoon geregeld black-outs en functioneert zijn geheugen niet zoals het zou moeten? Wat doet die ene meneer steeds in beeld? Wat is zijn functie en zijn verhaal?

En zo kunnen we nog we even doorgaan. Je verwacht dat na 10 afleveringen er antwoorden worden gegeven. Maar die blijven uit. Het is nog maar de vraag of die antwoorden wel gegeven worden in seizoen 2. Het is goed om te zien dat Damon Lindelof een grote vinger in de pap heeft. Hij was een van de breinen achter Lost. Maar eerlijk is eerlijk: die serie is een stuk minder vaag en daardoor toegankelijk voor een breed publiek.

Toch doet de serie genoeg goed om geboeid te raken en te blijven. Want waar je na 10 afleveringen eigenlijk teleurgesteld bent in antwoorden die niet beantwoord zijn, is er wel de drang om verder te kijken. Dit is duidelijk de verdienste van een goede cast. Theroux speelt zijn rol met verve. En dat geldt ook voor andere mensen, zoals bijvoorbeeld Liv Tyler. Het is de cast die ervoor zorgt dat je te allen tijde geboeid blijft kijken.

Ook is het boeiend dat elke aflevering weer anders begint, en niet altijd bij de hoofdpersoon. Meerdere mensen krijgen een toneel en het zijn de verhaallijnen van alle mensen die ergens bij elkaar komen. Aan jou als kijker om die puzzel compleet te maken. Dat lukt ten dele. Want waar je de link tussen de personages begrijpt, blijven vele grote vragen onbeantwoord en daardoor stelt The Leftovers ergens teleur. De serie is net even té duister en te vaag.