The Last of Us Part 2 Review - De beste game op de PS4

De weg naar The Last of Us Part 2 is een lange geweest vol hoogte- en dieptepunten. Na de fantastische aankondiging tijdens PSX 2016 volgden meerdere schandalen, twee verlatingen van de releasedatum en lekte een deel van de game uit op het web. Of de lange lijdensweg een impact heeft gehad op het eindresultaat lees je in onze The Last of Us Part 2 review.

The Last of Us Part 2 is een semi open-wereld horror-actiegame die zich een aantal jaar afspeelt na Joels besluit om Ellie te redden van de Fireflies die Ellie’s immuniteit tegen het Cordyceps-virus wilden gebruiken om de wereld te redden. Ellie is opgegroeid en niet langer een hulpeloze tiener die niet kan zwemmen en constant gered moet worden. Integendeel zelfs. Wanneer een traumatische gebeurtenis Ellie’s leven op z’n kop zet, besluit Ellie de verantwoordelijken op te sporen en wraak te nemen.

Waar The Last of Us een prachtig verhaal voorschotelde rondom het thema liefde, brengt het tweede deel precies het tegenovergestelde. The Last of Us Part 2 draait om haat en wrok dat Ellie koestert richting de verantwoordelijken voor die traumatische dag. Vanaf het moment dat je Ellie onder de knoppen krijgt, merk je dat dit niet het lieve, onschuldige meisje is dat geneigd was om flauwe grappen te maken in iedere situatie.

Dit is een bikkelharde dame die op bloed uit is en er alles aan zal doen om haar wraak te krijgen. Toch is het verhaal van The Last of Us Part 2 meer dan een simpele tocht voor wraak. Hoewel het thema haat de kroon spant, zijn er veel meer thema’s die aan het licht komen, zoals familie en liefde, die het meer dan 30 uur durende verhaal constant van spanning voorzien.

Bijzonder is dat de game op geen enkel moment de voet van het gaspedaal haalt en een uitstekend tempo aan weet te houden. Naughty Dog lijkt daarmee haar les te hebben geleerd van Uncharted 4: A Thief’s End, waarbij velen dachten dat het einde te veel opgerekt was. In The Last of Us Part 2 is dat absoluut niet het geval.

Sterker nog, het verhaal is fenomenaal en wist ervoor te zorgen dat ondergetekende meerdere keren natte ogen had. De rauwe emotie waarmee Ashley Johnson leven weet te geven aan Ellie levert constant kippenvel op, net als Troy Bakers werk als Joel. Natuurlijk speelt de animatie hierin ook een enorm grote rol en zoals je van Naughty Dog gewend bent is deze dan ook wederom van ongekende klasse.

De animatie draagt dan ook enorm bij aan de gameplay. Dit keer moet je als Ellie de gevaarlijke wereld van The Last of Us trotseren door te klimmen en klauteren, maar ook moet je de talloze vijanden in onder andere Seattle zien te overwinnen. In het vervolg bestaan deze uit de angstaanjagende Clickers die in verschillende vormen komen en mensen die misschien nog wel gevaarlijker zijn.

In haar tocht naar Seattle stuit Ellie op twee nieuwe, dodelijke facties die haar wraaktocht kunnen belemmeren: de Washington Liberation Front en de Seraphites. Waar de WLF een militaristische houding heeft en tot de tand bewapend is, hebben de Seraphites oude technologie afgezworen. De introductie van de twee groepen maakt je nieuwsgierig naar de mysterieuze werkwijzen van de verschillende facties en hoe deze groepen zo zijn geworden.

Voor Ellie maakt het vrij weinig uit, gezien haar ogen rood kleuren en ze alleen op vergelding uit is. Haar boosheid komt dan ook op pijnlijk realistische wijze tot uiting in de gameplay van The Last of Us Part 2. Iedere klap die je uitdeelt zit vol boosheid en het vermoorden van vijanden die je het leven zuur maken zit vol haat.

Bijzonder is hoe de talenten van Naughty Dog via beeldspraak nog een extra laag aan de gameplay weten te geven. Wanneer je een vijand besluipt en deze van het leven berooft, zie je tot in misselijkmakend detail hoe vijanden sterven. Het heftige knipperen van de ogen is als het fladderen van een vlinder, het insect dat op Ellie’s arm staat getatoeëerd. Het is diezelfde arm waarmee Ellie haar vijanden om het leven brengt.

Buiten Ellie's moordlustige daden om is The Last of Us Part 2 een wonderschone titel dankzij de talloze, uitgestrekte omgevingen. Telkens weer heb je de vrijheid om deze naar hartenlust te verkennen, manipuleren en beroven van handige voorwerpen die er te vinden zijn. The Last of Us Part 2 wil je op vele manieren duidelijk maken dat je vrijheid hebt in je doen en laten, maar komt pas echt tot leven wanneer je aan het sluipen bent.

Het ongezien uitschakelen van vijanden kost tijd om te leren, maar geeft onwijs veel voldoening bij het succesvol uitvoeren van je plan. Het lijkt alsof de makers hebben gekeken naar andere succesvolle series (Metal Gear Solid, Splinter Cell) met als doel om de lat een stapje hoger te leggen. Dit wordt vooral duidelijk wanneer je middenin een kamp WLF-soldaten belandt en zich probeert te verstoppen in het hoge gras.

Honden en soldaten kammen de plek uit en met slechts een pijl en boog zit Ellie in het nauw om haarzelf te verdedigen. Wanneer alle hoop verloren lijkt en de muziek je steeds nerveuzer maakt, blaast de wind een grassprietje goed weg waarna Ellie een headshot kan maken die de de opwellende tonen weer doen afnemen en je ongezien kunt ontsnappen. Uiteraard kun je ook guns blazing gaan en kijken hoeveel vijanden je kunt pakken met je gelimiteerde wapens.

De vrijheid die je hebt in de gevechten gaan namelijk verder dan dit, want de omgevingen zijn op z'n manier ontworpen dat je ook tussen kleine ruimtes door kunt kruipen. Twee boekenkasten die dicht bij elkaar staan geven je de kans om snel wat afstand tussen haar en de vijand te creëren, zodat een kogel snel tussen de ogen van de achtervolger kan worden gelost. Ook zijn grote wagens ideaal om als schuilplek te gebruiken en kun je zelfs nieuwe paden creëren door vijanden om de tuin te leiden.

Laatstgenoemde is alleen mogelijk wanneer je oog in oog komt met afgrijselijke infected (mensen die geïnfecteerd zijn door het cordyceps-virus) als Bloaters. De wandelende schimmeltank weet je in het tweede deel ook telkens weer de stuipen op het lijf te jagen en laat de adrenaline door je aderen gieren. Dit geldt voor ieder moment waarop je te maken krijgt met infected.

Telkens weer staan je nekharen overeind wanneer je het geklik van Clickers hoort en ook het gekrijs van de andere soorten infected zorgen al snel voor angstzweet in combinatie met de verontrustende tonen van Gustavo Santaolalla’s soundtrack. Omdat Ellie zo zacht mogelijk haar pad moet bewandelen om Clickers niet te alarmeren heb je constant het gevoel alsof je op een spijkerbed zit en een verkeerde beweging het bloed kan laten vloeien.

Je zal dan ook iedere hoek van de ruimte moeten analyseren met haar uitstekende gehoor, een mechanic die ook in het tweede deel terugkeert. Tevens is het mogelijk om deze vaardigheid in te zetten in combinatie met zelfgemaakte wapens als molotovs. Wederom kun je allerlei voorwerpen vinden en met een goede dosis handenarbeid omtoveren tot dodelijke wapens om de infected wat gemakkelijker af te slachten.

Het is dan ook verstandig om ieder hoekje van de wereld te verkennen om het jezelf wat makkelijker te maken. Grote delen van de wereld zijn namelijk te missen als je blind de verhaallijn volgt, zoals waardevolle upgrades. Vaak komen deze in combinatie met een toffe puzzel die je door logisch nadenken en het verkennen van de wereld kunt oplossen.

Tevens bevat The Last of Us Part 2 meer diverse locaties dan ooit te voren, waardoor er nooit een gevoel van herhaling ontstaat. In plaats daarvan ontstaat er enthousiasme om te ontdekken welke geheimen de nieuwe locatie voor je verborgen houdt. Naast de upgrades die te vinden zijn, kun je tevens volwaardige verhaallijnen vinden door middel van achtergelaten brieven die de wereld levendiger dan ooit doen aanvoelen.

Natuurlijk zullen we niets verklappen over deze verhalen of de andere verzamelobjecten in The Last of Us Part 2, maar ze voegen wel een toffe nieuwe laag aan de al uitstekende gameplay toe. Uiteindelijk zijn het leuke verlengstukken van het avontuur die je even wat afleiding geven van het grotere verhaal.

Het blijft spijtig dat er zoveel gelekt is rondom The Last of Us Part 2, al moeten we wel stellen dat niet alle lekken en berichten kloppen. Het verhaal moet je daadwerkelijk zelf ervaren om alles volledig te begrijpen. Wie dit doet zal niet teleurgesteld raken door de emotionele achtbaanrit vol wendingen en spektakelstukken die je om iedere hoek te wachten staan.

The Last of Us Part 2 is een game die absoluut het spelen waard is dankzij het emotionele verhaal dat op waardige wijze het origineel vervolgt. De rauwe emotie in de uitstekende acteerprestaties in combinatie met het fenomenale animatiewerk zijn genoeg om iedereen in tranen te krijgen. Het realisme is van ongekende kwaliteit en het twee keer uitstellen van de game is het dan ook meer dan waard geweest.

De kleinste details in de meesterlijke gameplay hebben grote effecten die je nog lang na je eerste speelsessie blijven heugen. Hetzelfde geldt voor de spectaculaire momenten die op hemelse wijze worden afgewisseld met angstzweet voor de huiveringwekkende vijanden in deze prachtige doch dystopische wereld. Combineer dit met grimmige en prachtige tonen die je constant tijdens het avontuur vergezellen en er is maar één conclusie mogelijk: The Last of Us Part 2 is absoluut een meesterwerk.