The King of Fighters XII Review

The King of Fighters XII, de titel zegt het al. In dit twaalfde deel draait het er weer om dat jij de koning der vechters wordt. Maar zal dit wel lukken of wordt dit een grote teleurstelling?

Met dit twaalfde deel van de serie maakt The King of Fighters haar debuut op de PlayStation 3 en Xbox 360. The King of Fighters XII, welke al eerder in de arcadehallen te spelen was, is een vechtgame waarin handgetekende personages het tegen elkaar opnemen in een tweedimensionale omgeving. Voor het eerst in de serie zijn alle beelden volledig met de hand geanimeerd en vervolgens weergegeven in HD.

Knoppen rammen!
Door te kiezen uit één van de 22 personages uit de game, neem je het in de Arcade-modus op tegen een aantal andere vechters. Daarnaast bevat de game ook een Versus modus, waarin je direct de strijd aangaat met een ander persoon als tegenstander. Maar het draait in de game eigenlijk allemaal om de drie-tegen-drie-gevechten, waar beide spelers een team van drie vechters samenstellen, waarmee zij vervolgens het tegen elkaar op kunnen nemen. Ook is er nog een online modus, waarin je verschillende gevecht types kunt spelen. Echter valt er amper te spelen in deze modus, aangezien er een verschrikkelijk erge lag was.

Er zijn dus een paar verschillende modi, maar echter biedt dit niet genoeg diversiteit. Het komt eigenlijk allemaal op één ding neer: zo snel mogelijk op verschillende knoppen rammen totdat je gewonnen hebt.

Dit rammen doe je op vier verschillende knoppen om een harde trap, lichte trap, harde klap en licht klap uit te delen. Verder kun je natuurlijk ook verschillende combo’s uitvoeren, maar dat is het dan ook wel zo’n beetje. Je moet dus niet een hele waslijst van combo’s verwachten, zoals in Street Fighter IV, om de tegenstander te slim af te zijn. Maar wat de gameplay nog wel een beetje interessant maakt, is een leuk countersysteem. Dit houdt in, dat er boven aan het beeld een balkje staat, als dit balkje vol is, dien je een aanval van je tegenstander te counteren. Vervolgens voert jouw personages een gruwelijk aanval uit, welke bij elk van de 22 personages weer anders zijn.

Alles in 2D!
Zoals al eerder genoemd, zijn dus niet alleen de animaties van bijvoorbeeld de speciale counteraanvallen in 2D, alles is namelijk in plat! De vechters, de zes levels en het publiek. Alles is dus met de handgetekend in 2D. Het ziet er dan natuurlijk niet geweldig uit, maar het geeft wel echt dat specifieke arcade gevoel. En dit gevoel begint al gelijk bij het standaard, lelijke menu van de game. Er speelt een irritant geluidje op de achtergrond, terwijl je door het simpele, eentonige menu bladert. Kortom, alles is met de hand in 2D getekend, dat is natuurlijk al een vakwerk, maar de game lijkt gewoon op de zoveelste oude arcade game, het enige verschil is dat de game nu in High Definition is.

Japans of Amerikaans?
Het is nu wel duidelijk, de game wil iets zijn, wat het niet is. Je hebt te maken met Street Fighter-achtige controls en personages die veel weg hebben van die uit Street Fighter. En dan heb je ook nog de stemmen en het geluid in de game. Tijdens het toernooi in de game, krijg je soms getekende tussenfilmpjes te zien, waarin je een nagemaakt CNN ziet, maar dan met Jappanners erin. Tevens zijn de stemmen van de personages vaak overdreven Amerikaans geprobeerd te maken, waardoor het gewoon raar klinkt als jij een klap krijgt of K.O. gaat. De Japanse ontwikkelaar wilde dus blijkbaar dat de game ook aansloeg in de westerse wereld, door verschillende Amerikaanse elementen in de game te verwerken. Dit is echter niet helemaal goed uitgepakt.

Conclusie
Tenzij je echt houdt van de 2D-graphics, slechte voice-overs en drie-tegen-drie gevechten, kun je deze 60 euro beter aan een andere, goede vechtgame uitgeven, zoals Street Fighter IV. En ook al gaat deze serie al een tijd mee, is dit nieuwste deel geen 60 euro waard. Deze game had veel beter, voor een goedkopere prijs, in de PlayStation Store uitgebracht kunnen worden.