The Elder Scrolls V: Skyrim Review

Meer dan vijf jaar geleden zette The Elder Scrolls IV: Oblivion een nieuwe standaard neer voor role-playing games en games in het algemeen. Nu probeert Bethesda met The Elder Scrolls V: Skyrim het onmogelijke te doen; Oblivion evenaren. Is het de ontwikkelaar gelukt?

Nog altijd is (de PS3-versie van) Oblivion een van onze hoogst gewaardeerde games. De ongekende vrijheid, de immense speelwereld en de onmetelijke hoeveelheid content zorgden ervoor dat gamers dagen, weken, maanden in het spel staken en alles om hen heen vergaten. Waarschijnlijk zijn de lentemaanden van 2006 voor velen nog altijd één grote waas. Skyrim heeft dus grote schoenen om te vullen. Maar ontwikkelaar Bethesda is niet de minste. Het weet namelijk niet alleen Oblivion te evenaren op vrijwel elk gebied; het overtreft de legendarische game op bijna alle punten, zal verantwoordelijk zijn voor duizenden gezakte studenten en ontslagen medewerkers en zal daarmee een nieuwe definitie van het woord ‘levenloos’ creëren.

Off with his head!
Laten we echter niet op de feiten vooruitlopen. Skyrim begint traditiegetrouw in een hachelijke situatie. Ditmaal zit je niet alleen in de gevangenis, je bent daadwerkelijk op weg naar de beul! Maar nog voordat de bijl der gerechtigheid van je onbedorven bloed mag proeven, verschijnt een angstaanjagende draak ten tonele om de executie uit te stellen – of gewoon een hapje te eten. Wat de motivatie van het beest ook moge zijn, de onverwachte wending biedt jou gelegenheid om je uit de voeten te maken en de beëindiging van je veel te korte leven uit te stellen. Van de draken ben je echter niet af, want al snel blijk jij een ‘Dragonborn’ te zijn, een uitverkorene met de ziel van een draak.

Enkel jij bent in staat om de gevleugelde monsters voorgoed naar de eeuwige jachtvelden te sturen en bovendien de taal der draken te spreken. Want, zo blijkt, draken voeren hun gevechten middels hevige verbale discussies. Als Dragonborn ben jij in staat bepaalde woorden uit deze taal te leren en de ziel van draken te absorberen. Dit levert een erg vette toevoeging aan de Elder Scrolls-serie: de Shouts. Op diverse verborgen plekken in de game zul je in steen gehouwen tekens tegenkomen, die een ‘Thu’um’ genoemd worden. De geleerde Thu’um kun je vervolgens vrijspelen door er een drakenziel aan te besteden en vanaf dat moment heb je in de vorm van een Shout een bijzonder toffe aanval die je in gevechten kunt gebruiken. Zonder ze voor jullie te verpesten, kunnen we garanderen dat er een aantal erg stoere Shouts te vinden zijn.

Schreeuw de longen uit je lijf
Maar dat is niet alles, want Shouts komen in drie varianten. Wanneer je een eerste Thu’um ontgrendelt, levert dit een relatief zwak effect. Wanneer je alle drie de woorden weet te vinden, heb je echter een brul waar zelfs een doorgewinterd Death Metal-zanger versteld van zal staan. Op die manier spoort Bethesda je meer dan ooit aan om heel het speelgebied tot in de puntjes te doorzoeken. En dat is fijn, want Skyrim biedt een wereld zoals geen enkele andere game. Het thuisland van de Nords is een absoluut genot om te doorkruisen en je zult je vergapen aan de vele schouwspellen die zich voordoen. Zo vonden wij in een van onze vele omzwervingen een klein vissershutje dat niet bewoond bleek door een visser of bandiet, maar door een uit de kluiten gewassen sabeltandtijger. Een hevig gevecht en een grondige inspectie later vonden we de originele eigenaar verspreid over alle muren en het plafond.

Of wat te denken van de eerste keer dat we ’s nachts door de dichte bossen liepen? Aangekomen op een open veldje sloegen we een prachtig Noorderlicht-achtig spektakel gade, een beeld dat ongekend veel sfeer uitademt. Sfeer is dan ook een van de kenmerkende elementen van Skyrim. Je waant je echt een onderdeel van deze heerlijke en gevarieerde wereld. Dat is erg knap, want de wereld van Skyrim is absoluut doorspekt met interessante locaties zoals kampen, kerkers en nederzettingen. Na een aantal uur rondbanjeren zal je map overvloeien van ontdekkingen. Wil je elk van die locaties bezoeken, dan ben je gemakkelijk tientallen al dan niet honderden uren bezig. En dan hebben we het nog niet eens over de quests.

Content in overvloede
Immers, wat is een The Elder Scrolls-game zonder buitengewoon hulpbehoevend volk? Skyrim biedt weer honderden grote en kleine queesten, variërend van het stelen van een flesje wijn voor een dronkenlap tot het structureel uitroeien van hele groepen mensen wegens verregaande complottheorieën. Er zijn natuurlijk weer vele facties om je bij aan te sluiten, maar zoals gezegd loont het ook om er in je eentje op uit te trekken. Telkens blijkt het weer onmogelijk om in een rechte lijn van punt A naar punt B te trekken; er komt altijd wel iets tussen en voor je het weet ben je uren verder zonder ook maar een stap dichter bij je eigenlijke doel te komen. Skyrim is de ideale singleplayer-game om helemaal in te verdwijnen en het is gewoonweg verbluffend hoe belachelijk veel content er in deze wereld is geperst.

Als kers op deze onmogelijk grote en lekkere sorbet zijn er de vele draken. Deze mismaakte vleermuizen kunnen op elk moment verschijnen, aangezien ze in principe oneindig zijn en willekeurig opduiken. Dat betekent niet dat je duizenden vuurspuwers in de lucht zult zien, maar wel dat je overal zomaar een draak tegen kunt komen. Zo zal het voorkomen dat je rustig door een stadje loopt en merkt dat de dorpelingen zich plotseling raar gedragen. Op datzelfde moment begint er vanuit het niets een epische soundtrack en klinkt het angstaanjagende geluid van een brullende draak, speurend naar bloed. Dit zijn vaak onvergetelijke momenten, want het is een epische ervaring om tegen de enorm sterke en dodelijke beesten te vechten. Ze mogen met recht als heuse eindbazen gezien worden die al je inspanning vereisen en keer op keer voor buitengewoon spannende situaties zorgen. Vooral de eerste keer dat je een draak doodt, zal je een hele tijd bijblijven.

Meer dynamiek
Om zo’n eeuwenoud monster uit de lucht te meppen zul je natuurlijk alles uit de kast moeten halen, en daarom is het bijzonder fijn dat Bethesda het vecht- en levelsysteem van Oblivion significant heeft weten te verbeteren. Het levelsysteem is dynamischer geworden, aangezien het onderscheid tussen ‘major’ en ‘minor’ vaardigheden is weggevallen. Dat betekent dat je met alles wat je doet in level kunt stijgen. Na genoeg ervaringspunten bijeengeharkt te hebben mag je je health, stamina of magica wat opvijzelen en bovendien een bonus aan een vaardigheid toekennen, waardoor je zelf in de hand hebt welke voordelen je wilt vrijspelen. Deze aanpak zorgt ervoor dat je veel minder gedwongen wordt een bepaalde speelstijl aan te nemen en het daagt de speler uit veelzijdiger te strijden. Verder zijn een aantal vaardigheden, zoals ‘acrobatics’ en ‘athletics’ verdwenen en zijn sommige vaardigheden anders verdeeld om beter bij de gameplay te passen.

Want ook de gameplay is lichtelijk op de schop gegaan. Om de dynamiek van het levelsysteem kracht bij te zetten, is het nu veel gemakkelijker om van speelstijl te wisselen of verschillende aanpakken te combineren. Dit komt voornamelijk doordat het ditmaal mogelijk is om te ‘dual wielden’. Het is dus mogelijk om in elke hand een ander wapen vast te houden, of dat nu een spreuk, zwaard of schild is. Wil je als een middeleeuwse Rambo met twee bijlen in je knuistjes rondrennen? Dat kan. Liever in elke hand een spreuk om zo een enorme ijsvuurbal te creëren? Ook mogelijk. De vele mogelijkheden geven de speler meer vrijheid en het is geweldig om te experimenteren met de verschillende wapenkeuzes waarmee compleet unieke speelstijlen tot stand komen.

Technische imperfecties
Uit het bovenstaande valt te concluderen dat Skyrim een absoluut gigantische wereld en een heerlijke speelervaring biedt. Natuurlijk is het in een game als deze vrijwel onmogelijk om te verwachten dat er dan helemaal geen fouten zijn gemaakt, maar Bethesda laat enkel steekjes vallen waar ze de minste schade aanrichten. De complicaties die in de game optreden staan het algehele plezier namelijk niet in de weg en laten voornamelijk zien dat er inmiddels flink aan de capaciteiten van de consoles getrokken wordt. Het gaat hier om kleine dingetjes zoals sneeuw dat door beschutte tenten waait, executie-animaties die wat slordig ogen – hoewel het een meer dan welkome toevoeging is – en personages die in sommige gevallen wat vreemd reageren. Vanzelfsprekend is het jammer dat de foutjes er zijn, maar ze voelen slechts als een noodzakelijk kwaad bij het creëren van een immense wereld en niet als het falen van de ontwikkelaar. De meest alom aanwezige fouten zijn de texturen van bepaalde objecten die soms erg ongedetailleerd zijn en schaduwen die wat vreemd bewegen. Gelukkig zul je nauwelijks de tijd hebben om dit op te merken en ziet de algehele game er zeker appetijtelijk uit.

Het mooiste menu ooit?
Over appetijtelijk gesproken, we kunnen deze recensie niet afsluiten zonder de simpelweg fenomenale presentatie een flinke pluim in het achterwerk te schuiven. Alles schreeuwt namelijk ‘gebruikersgemak’ en Bethesda heeft het spel klaarblijkelijk zo consolevriendelijk mogelijk geprobeerd te maken. Kijk het vaardighedenmenu alleen al: het wordt als prachtig sterrenstelsel gepresenteerd, waarbij elke vaardigheid een sterrenbeeld vormt met de te ontgrendelen bonussen die als de individuele sterren dienst doen. Geniaal! Tot slot doen we de game geen eer aan als we niet de heerlijk bombastische muziek en over het algemeen sterke voice-acting (zo’n zeventig stemacteurs zijn betrokken) bejubelen. Vooral de themesong, gezongen in de eeuwenoude drakentaal op de klassieke Elder Scrolls-melodie, doet de nekharen in positieve zin overeind schieten.

Dé must have van 2011
Skyrim doet het onmogelijke; het evenaart en overtreft Oblivion. De gigantische wereld bulkt uit van de interessante mensen, gebeurtenissen en bovenal sfeer. De hoeveelheid content is gewoonweg absurd en zal spelers uren en uren en uren aan het beeldscherm gekluisterd houden, zonder hen ook maar een moment te vervelen. De verbeterde gameplay en levelstructuur maken de game bovendien toegankelijker en veelzijdiger terwijl het continu uitdaging blijft bieden. Als klap op de vuurpijl zijn de vele drakengevechten stuk voor stuk buitengewoon epische ervaringen en is de presentatie fenomenaal. Een must have in de meest pure zin van het woord!