The Dark Tower Review - Zou Stephen King hier trots op zijn?

Na eerst al te hebben mogen griezelen met IT en The Mist, is nu ook The Dark Tower verfilmd. The Dark Tower is gebaseerd op de populaire Stephen King-boeken. Daarentegen zul je in deze The Dark Tower review lezen dat een populair boek niet altijd tot een even succesvolle film hoeft te leiden.

In The Dark Tower volgen we voornamelijk Jake Cambers, een jongen uit New York, die op onverklaarbare wijzen telkens visioenen krijgt. In de visioenen wordt een duistere wereld getoond die parallel loopt aan keystone aarde.

Terwijl het universum wordt geteisterd door aardschokken, probeert een duistere tovenaar een object aan te vallen dat ook wel bekendstaat als de Donkere Toren. Wanneer deze zwarte toren valt, zullen demonen van buiten het universum binnenkomen en zal de duistere tovenaar meester over hen worden.

Bovenstaande klinkt als een goed begin voor een mooi verhaal over slechte en goede krachten. Stephen Kings boekenreeks van The Dark Tower wordt dan ook door velen als een goed verhaal bestempeld en heeft tal van lezers met verschillende dikke boeken weten te boeien. In een mooie mix tussen horror, fantasy en western verteld oorspronkelijk een erg geprezen boekenreeks binnen acht delen inderdaad een verhaal tussen goed en slecht.

Alhoewel de makers nooit bedoeld hebben om een film te maken die een letterlijk verfilming van de boeken zou zijn, zijn ze wel heel erg van het oorspronkelijke materiaal afgeweken. Na het lezen van verschillende Stephen King-boeken, is het eigenlijk de vraag of Stephen King een The Dark Tower film op deze manier ooit zou hebben bedoeld. Er zijn keuzes gemaakt die door fans van de boeken waarschijnlijk niet in dank zullen worden afgenomen.

Zo ligt de focus heel erg op Jake als de held van de dag. Een krachtige jongen die wel eventjes het kwaad zal verslaan. Hij weet heel makkelijk een demonisch huis te weerstaan, wanneer hij eventjes een gekke portal wil nemen naar een andere wereld.

En hoe vond hij die portal ook al weer? Uhm, heel toevallig had hij één van zijn honderden tekeningen in zijn hand van het huis waar dat portal zich bevond en nóg toevalliger stond hij tijdens het vluchten voor monsters plots heel toevallig voor dit huis.

Die portals vormen nog een ander probleem van de film. Tijdens het kijken van de film wordt voor bijna elk reisprobleem wel een portal als oplossing geopperd. Het lijkt net alsof de wereld van The Dark Tower volstaat met portals die je elk moment van de ene naar de andere plek brengen. Je zou bijna gaan twijfelen of je niet de videogame Portal aan het spelen bent.

Wel merk je bij de portals dat er flink hard is gewerkt aan de special effects. En ook op andere plekken wordt er uitgepakt met de effecten. Zo is het tof om te zien hoe een heel huis zich op magische wijze tegen Jake keert. Ook zijn de kleine hoeveelheid monsters die deze film echt kent heel goed in beeld gebracht. En er mag niet worden vergeten dat het prachtig getoond wordt hoe Roland elke keer enorm snel zijn kogels weet te herladen!

Ook valt er het één en ander te verbeteren aan het acteerwerk binnen de film. Het acteerwerk is eigenlijk gewoon gemiddeld. Alhoewel Matthew McConaughey het leuk doet als badass badguy en ook Idris Elba een toffe scherpschutter vertolkt, wordt het verder nooit echt meer dan simpelweg redelijk. Het is niet slecht, maar ook niet echt heel goed.

Voornamelijk hoofdrolspeler Jake wordt door Tom Taylor niet volledig geloofwaardig neergezet. Hij heeft als hoofdrolspeler toch een flink aandeel in de film, maar weet met middelmatig acteerwerk niet de film naar een hoger niveau te tillen. Bijfiguren zoals de stiefvader van Jake maken weinig indruk wanneer hij dreigt met: "Je gaat mee, of ik sleur je zelf de trap af." De bedreiging klinkt te beheerst en koeltjes voor de situatie.

Maar een groot deel van die weinig impact is te verklaren aan het slechte script dat je als een snelvaarttrein door een verhaal heen loost. Voor fans is er veel van de diepgang weggelaten, omdat de makers informatie uit meerdere boeken in één film wilden proppen. Voor nieuwkomers is de film minder toegankelijk omdat de personages gewoonweg geen tot weinig diepgang kennen, omdat het complete verhaal te snel wordt verteld.

Zo'n moment is een vrij vroege ontmoeting waarbij Roland en zijn vader tegenover de duistere tovenaar staan. Al in de eerste minuten van de film weet de tovenaar de vader te vermoorden door hem met een betovering te laten stoppen met ademen. Roland doet niets om dit te stoppen, hij begint enkel te jammeren terwijl zijn vader langzaamaan stikt.

Ook zou het een mooi moment moeten zijn als Roland voor het eerste zijn eigen dimensie verlaat en dan plots in New York is. Dit gebeurt daarentegen allemaal zo snel dat je niet het gevoel hebt dat Roland hoeft te wennen aan deze voor hem toch nieuwe omgeving.

De film is gebaseerd op de The Dark Tower boeken, maar daar is ook alles mee gezegd. The Dark Tower als film doet de boeken weinig eer aan. Hoewel de verwachtingen voor deze film hoog waren, is de film eigenlijk helemaal niet zo goed als gehoopt. De film kent zo weinig diepgang dat je hem waarschijnlijk één keer kijkt en er dan niet meer naar omkijkt. The Dark Tower is niet bijzonder slecht, maar wel bijzonder hard afgeraffeld.