The Chronicles of Riddick: Assault on Dark Athena Review

In 2004 konden Xbox gamers genieten van The Chronicles of Riddick: Escape from Butchers Bay. Nu, vijf jaar later, komt het vervolg uit. Deze bevat naast een compleet nieuw avontuur, ook een remake van het oude. In hoeverre weet dit nieuwe Riddick avontuur ons te verbazen?

Toen Butchers Bay jaren geleden op de Xbox verscheen, werd deze door de media met lof ontvangen. De game kende een sublieme singleplayer, die heel erg goed in elkaar stak. Daarnaast zag het spel er ook nog eens erg goed uit, en was volgens velen zelfs de mooiste game van dat moment. Sindsdien is er echter heel wat concurrentie bijgekomen, zeker op grafisch gebied. Er moest dus wel heel wat veranderd en toegevoegd worden om de gamers van vandaag tevreden te stellen. Daarom bevat The Chronicles of Riddick: Assault on Dark Athena drie verschillende elementen. Ten eerste is er de remake van Butchers Bay, daarnaast een compleet nieuw singleplayer avontuur, en als laatste ook nog een multiplayer modus.

Eerst ontsnappen…
Spelers die voor het eerst de game oppakken, en het vorige deel dus niet gespeeld hebben, doen er goed aan om te beginnen met het Butchers Bay gedeelte. Anders mis je namelijk een groot stuk van het verhaal, en zul je ook niet zo gewend zijn aan de gameplay in Assault on Dark Athena. Maar ook veteranen van het eerste deel kunnen weer genieten tijdens het spelen van deze remake. Zij zullen het echter wel een stuk sneller doorlopen, aangezien alles precies hetzelfde is gebleven. Het geheel zal erg vertrouwd aanvoelen, en dat is eigenlijk wel jammer. Een extra stukje of wat nieuwe vijanden waren zeker leuk geweest.

Voordat we het echter over de kwaliteit van de game hebben, is het handig om te weten waar het allemaal om draait. Jij speelt als Riddick en bent in het begin van de game al gevangen genomen door Johnson, een huurling. Hij draagt jou over aan de Butchers Bay gevangenis, een hel op een verre planeet. Riddick is echter niet iemand die rustig in zijn cel zijn tijd uitzit. Hij heeft maar één doel: ontsnappen uit Butchers Bay. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want je hebt geen wapens, en moet dus rondsluipen en regelmatig moorden met je vuisten of messen. Later in het spel zul je wel de controle krijgen over geweren, en zelfs de grote mechs van de bewakers stelen om ze een lesje te leren. Maar het grootste deel van het spel zul je ronddwalen in de duisternis. Riddick heeft hier echter één groot voordeel, hij kan namelijk zien in het donker. Dat zal in het begin nog niet werken, maar tijdens je avontuur krijg je die mogelijkheid erbij. Hierdoor wordt het dus interessant om je eigen duisternis te maken, door lichten kapot te schieten. Vervolgens kan het stille moorden beginnen, wat na al die jaren nog heel lekker voelt.

Na het spelen van deze remake, valt het op hoe goed de gameplay nog werkt. Ondanks dat er niets veranderd is, op de graphics na, blijft het concept erg goed uitgewerkt. Wel had het soms wat duidelijker mogen zijn wat nou eigenlijk de volgende stap in het spel is. Je zult van tijd tot tijd een beetje rondlopen en moeten zoeken om erachter te komen waar je heen moet. Dit kan wat vervelend zijn, en had eigenlijk ook opgelost moeten zijn. Een duidelijke beschrijving bij de missies was welkom geweest. Echter kan dit de pret niet drukken als je eenmaal weer op de goede weg bent.

Na enkele ontsnappingspogingen en uren sluipen, zoeken, vechten en moorden lukt het je dan eindelijk om in een klein ruimteschip te ontsnappen uit Butchers Bay, en stijg je op richting de sterren.

… dan aanvallen
Riddick heeft helaas niet het meeste geluk in de wereld, en zijn kleine voertuigje wordt onderschept door een gigantisch ruimteschip, de Dark Athena. Hij verstopt zich snel, en dringt aan boord van het schip van de aanvallers. Jij neemt hier de controle over, en het is tijd om de vijanden een lesje te leren op je zoektocht naar een manier om van dit schip te ontsnappen. Net als in Butchers Bay zul je ook nu weer in het donker een weg banen door onbekende gebieden. Dit gaat vooral door het gebruiken van ventilatieschachten, die gelukkig net groot genoeg zijn voor Riddick om zich snel in te verplaatsen.

Een groot verschil met Butchers Bay zijn de vijanden die je tegenkomt op de Dark Athena. Deze bestaan vooral uit zogenaamde drones, een soort willoze mensen, die bestuurd worden door iemand achter een computer. Hierdoor zijn ze wat dommer en langzamer dan normale mensen, maar zeker niet minder dodelijk. Zeker omdat jij wederom zonder wapens zit, en het moet doen met enkele steekwapens. Je kunt echter ook het geweer van de drones gebruiken, maar deze zit vast aan hun lichaam. Daardoor zul je dus nauwelijks kunnen verplaatsen als je dit wapen gebruikt, aangezien je de hele drone moet meeslepen.

Waar Butchers Bay uitblonk in originaliteit, is dit iets wat voor een groot deel mist in Dark Athena. De game is in het begin zeker leuk, maar valt na een tijdje in herhaling. Je zult regelmatig heen en weer moeten lopen door dezelfde gebieden, en wanneer je eenmaal een geweer in je handen hebt, begint de game teveel naar de shooter kant te neigen. Dat is jammer, want Riddick is juist iemand die op zijn sterkst is als hij rondsluipt en stilletjes mensen van achteren vermoordt. Later in het Dark Athena verhaal zul je wel wat nieuwe gebieden betreden, maar ook daar is het vooral een kwestie van schieten. Het toevoegen van grote vijanden, die als een soort tussenbazen geplaatst zijn, helpt hier niet bij.

De AI van deze vijanden is daarbij niet erg sterk, en het lijkt er soms op dat ze simpelweg op je af rennen zonder na te denken, of ergens in een hoekje gaan zitten om vanaf daar te schieten, terwijl dat meestal totaal geen zin heeft. Dit is erg jammer, want je zou denken dat de getrainde en ervaren huurlingen die achter je aanzitten wel weten wat ze moeten doen in een gevecht. Ook is het jammer dat je vijanden die je stilletjes vermoordt, gewoon kunt laten liggen. De drones zullen dan namelijk niet gaan kijken, en ook de menselijke vijanden zijn niet bereid om even goed rond te kijken als er een lijk opduikt.

Door die minpunten kan Assault on Dark Athena dan ook geen waardig vervolg op Escape from Butchers Bay genoemd worden. Het is zeker vermakelijk om te spelen, maar weet niet die goede afwisseling tussen sluipen en actie te vinden, die zijn voorganger wel perfect voor elkaar had.

Online sluipen en schieten
Naast de twee singleplayer gedeelten, is er ook een multiplayer. Er zijn vijftien verschillende maps om op te spelen, en je kunt kiezen uit enkele leuke modi. De Pitch Black modus is hiervan veruit de beste. Hierin neemt één iemand de rol van Riddick op zich, en moeten de anderen hem vinden. Riddick heeft uiteraard het voordeel van zijn nachtvisie, waarmee hij kan zien in het donker. De anderen moeten het doen met het licht op hun wapen. En de meest krachtige wapens hebben juist minder licht, waardoor je een keuze moet maken tussen zicht en vuurkracht. Wanneer iemand Riddick heeft neergeschoten, neemt hij zijn rol aan en gaat het spel verder.

Naast Pitch Black is ook de Butcher Bay Riot modus het melden waard. Hierin nemen drie groepen het tegen elkaar op, namelijk de bewakers, gevangenen en huurlingen. Iedere groep probeert een soort batterij te bemachtigen, de ‘power module’. Deze moet vervolgens naar hun basis gebracht worden, een soort capture the flag modus. Respawnen is hier echter geen optie, dus je zult goed moeten uitkijken, want als je neergeschoten wordt, zul je moeten wachten tot de volgende ronde.

Grafisch niet meer aan de top
Voor de remake van Butchers Bay zijn de graphics flink opgepoetst. Hiermee kan het meelopen met de huidige titels, en ziet het er ook nog wat beter dan gemiddeld uit. Echter kent het spel wel wat foutjes. Zo zijn de animaties niet erg goed, en zijn er wat glitches die soms irriteren. Riddick wil namelijk weleens vreemd doen als hij aan het klimmen is.

Voor de voice acting is heel wat talent aangetreden. Uiteraard heeft Vin Diesel weer de stem van Riddick ingesproken, en doet dit wederom heel goed. Wel zitten er wat dialogen tussen, waarbij Riddick een sarcastische opmerking wil maken, maar dat niet helemaal goed over komt. Echter is de kwaliteit van het geluid over het algemeen ver boven gemiddeld.

Conclusie
Hoewel Escape from Butchers Bay al vijf jaar oud is, is de remake daarvan toch het beste gedeelte van dit pakket. Assault on Dark Athena is zeker niet slecht, maar bevat enkele vervelende stukken en neigt meer naar een shooter, dan de stealth game die het zou moeten zijn. De multiplayer modi voegen nog wat extra plezier toe. Met The Chronicles of Riddick: Assault on Dark Athena krijg je een groot pakket, waarmee je heel wat uren kunt doorbrengen, en als je het origineel niet gespeeld hebt, moet je deze zeker in huis halen. Als je Escape from Butchers Bay wel al hebt uitgespeeld, is dit een mooi pakket voor de echte fans, maar de nieuwe levels zijn niet meer dan een vermakelijke toevoeging, die in de schaduw van het origineel staan.