The Cave Review

Als je denkt aan Pychonauts, dan denk je aan een top product. Een artistieke creatie van Tim Schafer. Zodra zijn naam dan ook bij een andere game opduikt zijn de verwachtingen hoog, Want kan hij weer zo'n kunstzinnig product afleveren? In samenwerking met Ron Gilbert probeert hij het ieder geval met The Cave.

The Cave is sinds 23 januari uit op de PlayStation 3, PC en Xbox 360. Nintendo probeert met de Wii U niet alleen casual gamers aan te spreken, maar ook goed voer te leveren voor de hardcore gamers en dus is The Cave ook op de Wii U te downloaden vanuit de eShop. Voor 12,99 krijg je een eigenzinnige 2D platform puzzelgame.

Met drie mensen op reis
In een grot staan zeven karakters te wachten totdat jij drie van hen uitkiest om hun egoïstische doelen waar te maken, zoals de ridder die een zwaard wil bemachtigen. Naast hem kun je kiezen uit een dorpeling, een tijdreiziger, een wetenschapper, een avonturier, een tweeling en een monnik. Welke drie je meeneemt in je reis door de grot maakt niet uit. Elk personage heeft zijn of haar eigen vaardigheid waar het verhaal zich op aanpast. Zo kan de ridder schade opvangen door een tijdelijk schild en de dorpeling kan langer dan de rest onder water blijven. Dat betekent dus dat als je alles van de game wilt zien, je het spel een paar keer moet spelen. Want in je eerste speelsessie zitten slechts drie karakters en daarmee zie je dus maar een gedeelte van de game.

Een uitdaging
Met The Cave heb je een 2D puzzel platformgame in handen, waarbij de nadruk ligt op het puzzelen. Zo zul je nooit dood kunnen gaan, maar respawn je op ongeveer dezelfde plek als waar je de fout in ging en moet je ten alle tijden met de drie karakters samenwerken. Je moet over een flink portie geduld beschikken, want de puzzels zijn niet in een paar seconden opgelost. De doorgewinterde gamer zal het spel in ongeveer vijf uur uitspelen, maar iedereen met enig gebrek aan logisch verstand doet er toch wel langer onder, inclusief ondergetekende. Is dat erg? Nee, juist niet. The Cave biedt uitdagende fijne puzzels waarna je jezelf een schouderklopje kunt geven als je een puzzel opgelost hebt.

Meteen in het begin van game zul je al flink moeten nadenken. De eerste paar minuten zijn nog te doen: even een krat ergens vandaan halen, zodat je naar een hoger plateau komt om verderop door een plank te zakken. Dat laatste lukt alleen als je daar met drie man op staat. Daarna wordt het al wat lastiger. Zo kom je al snel een monster tegen, een soort vuurspuwende draak. Daar moeten de drie personages langs, dat is duidelijk. Maar hoe? Vlakbij het monster hangt een bel. En op een hoger gelegen plek is een grijphaak. Appeltje eitje toch: bel rinkelen, beest wakker maken, en hoppakee aan de trekhaak het dier omhoog halen. Nee, fout gedacht. Want, er is meer. Dit soort stukken zul je vaker tegenkomen, waarbij je altijd meer moet doen dan je in eerste instantie denkt. Het is een kwestie van goed rondlopen, goed kijken en vooral goed nablijven denken. Dan kom je er wel. Helaas is er geen plattegrond, iets dat in sommige gevallen toch wel handig was geweest. Maar ach, onoverkomelijk is het niet.

Goede humor
De puzzels zijn gewoon tof en vormen samen met de dosis humor de kracht van de game. De grot praat voortdurend en cynische opmerkingen passeren voortdurend de revue. Het is verfrissend een game te spelen die zichzelf vooral niet te serieus neemt. De gehele game zul je moeten glimlachen om de narratief en de ondersteunende elementen uit de grot. Maar toch zijn er ook minpuntjes. Hoewel de game absoluut de moeite waard is om te spelen, kleven er toch wel een paar nadelen aan. Zo is er offline co-op ondersteuning voor drie personen. Leuk, maar het vormt een probleem zodra je met slechts één ander persoon speelt. Immers draait de game om drie karakters. Dus dat houdt in dat een karakter er altijd maar een beetje dom bijstaat, totdat deze door een van de twee spelers overgenomen wordt. Ook is het jammer om te zien dat er offline wel een ondersteuning is voor drie personen, maar online ondersteuning achterwege is gelaten.

Een ander nadeel is het vele backtracken. Doordat je met de personages samenwerkt moeten alle karakters steeds naar een bepaald punt toe. Als je de game alleen speelt, betekent dat je eerst personage één naar punt A brengt, kort daarop personage twee en later personage drie. In het begin vind je dat niet erg, maar later wordt het wel wat vervelend. Maar het grootste minpunt is de besturing. Die loopt niet vlekkeloos. Even een trappetje af: soms werkt het wel en soms niet.

Van personage wisselen is ook niet helemaal logisch. Dit doe je met de vierpuntsknop. Ook kan het met het touchscreen van de GamePad, maar dit is al helemaal niet logisch. Met sommige acties moet je snel handelen en dan moet je vooral geen tijd verliezen door op de GamePad te kijken. Sowieso is het onwijs jammer om te zien dat de Wii U-versie verder exact hetzelfde is als de PC en console versies en er dus geen gebruik gemaakt wordt van vernieuwingen. Off tv-screen was wel het minste wat toegevoegd had kunnen worden, zodat je de game gewoon op de GamePad kon spelen. Grafisch doet de game niet onder, maar juist de extra's missen. Wil je trouwens gebruik maken van de offline co-op, dan is er ondersteuning van de Wii U Pro Controller, maar ook de Wiimote en nunchuck. Het laatste is niet aan te bevelen, want het voelt gek aan.

Leuk, maar er had meer ingezeten
Samengevat is The Cave wel de moeite waard om te spelen, de prijs is niet hoog en de puzzels zijn tof om te doen. Als je wat vrienden bereid kunt vinden om samen op de bank een avondje door te brengen, moet je dat zeker doen. maar net zo episch als Psychonauts wordt de game nooit. Daarvoor kampt het spel helaas met teveel foutjes. De besturing loopt niet altijd vlekkeloos, het backtracken wordt op een gegeven moment vervelend en het is zonde om te zien dat de Wii U op een sullige manier gebruik maakt van de GamePad. Hier had meer ingezeten. Desondanks maakt de humor veel goed en hoeft dit spelletje zich niet te verstoppen in een donker hoekje... of grot.