The Baconing Review

Het aantal humoristische dungeon-crawl games is tot ons grote ongenoegen op één hand te tellen. Gelukkig is onze favoriete antiheld DeathSpank weer terug voor zijn derde avontuur in The Baconing. Een avontuur waar dit keer het lot van de wereld van afhangt. Duizenden vijanden die het loodje leggen, maar met een fikse dosis humor; dat zijn de sleutelelementen in de DeathSpank-franchise. Weet ook The Baconing te imponeren op dit gebied?

In de eerste twee delen heeft de goedgebekte brenger van gerechtigheid eigenlijk al het kwaad reeds verslagen. Daarom zien we hem in het begin van The Baconing verveeld op zijn troon zitten. Omdat DeathSpank toch niks te doen heeft, besluit hij op een begeven moment alle strings van deugdzaamheid aan te trekken. Een slechte keuze, want de gevolgen zijn desastreus.

Een nieuw mythisch kwaad wordt losgelaten
Een mythisch kwaad, genaamd The AntiSpank, wordt namelijk losgelaten en de wereld verandert door hem in korte tijd in een grote puinhoop. Er is maar één oplossing: de strings van deugdzaamheid vernietigen door ze in het legendarische 'bacon vuur' te gooien en het losgeslagen monster op bloederige wijze terug te brengen naar de hel.

Neemt zichzelf gelukkig niet serieus
The Baconing begint in de vernietigde stad Spanktopia, ongetwijfeld de ideale omgeving die DeathSpank voor ogen had. Wat opvalt is dat iedere nieuwe DeathSpank-game zich in een steeds recentere setting afspeelt. Waar het origineel het nog deed met lichtelijk middeleeuwse elementen en het origineel vuurwapens introduceerde, kun je in The Baconing laserwapens, luchtaanvallen en volautomatische kruisbogen verwachten. Gelukkig maken korte-afstandswapens zoals bijlen en zwaarden wederom hun opwachting.

Alleen als je al kijkt naar het plot dat we hierboven hebben beschreven, dan kun je zien dat ook The Baconing zichzelf niet serieus neemt. Net als in de voorgaande delen, zit deze game tevens vol met goede getimede momenten sarcasme, cynisme en heel veel zelfspot. DeathSpank is zoals we gewend zijn een onwetende antiheld die altijd zijn antwoord klaar heeft op de meest humoristische dialogen die de (gestoorde) inwoners van de spelwereld met hem aangaan. Daar ligt ook meteen de charme van The Baconing.

Zo kom je de bekende burgemeester tegen uit het origineel, die door de vernietiging werkloos is geworden. Hij heeft een nieuwe plek gevonden die hij wil regeren op zwaar corrupte wijze. Maar hij is wel bang voor al het kwaad om zich heen. Daarom vraagt hij DeathSpank om foto's van hem te maken in gevaarlijke gebieden zodat hij er voor de rest van de wereld heldhaftig uit komt te zien. Dit uiteraard wel nadat je alle monsters om hem heen hebt afgemaakt, anders komt die angsthaas niet van zijn plek. Deze 'levensgevaarlijke queeste' is slechts een voorbeeld van het grote aantal humoristische opdrachten dat je voor je kiezen krijgt.

Samen staan we sterk
Maar het doorlopen van die opdrachten wordt pas echt humoristisch als je iemand aan je zijde hebt. Gelukkig krijg je ook in The Baconing een nieuwe bondgenoot in het coöperatieve gedeelte, genaamd Bob From Marketing. Het blijft niet enkel bij een grappige naam, want hij is een gehaaide hamerhaai die allerlei woorden uit de zakenwereld naar zijn vijanden sist en ze daarna schaamteloos opeet om er levenspunten bij te krijgen. Het mag duidelijk zijn dat je The Baconing met een flinke knipoog moet benaderen. Bob From Marketing is het vierde lid van het team aan antihelden die je aan je zijde kunt krijgen in het levensgevaarlijke avontuur dat DeathSpank beleeft.

Een vriendelijk gezicht aan je zijde is trouwens geen overbodige luxe, want de game wordt in de coöperatieve modus meteen een stuk draaglijker. Onze favoriet blijft Steve, een lange man die op een minuscule pony rijdt en daarnaast een uitstekende sopraan is. Met een druk op de knop hoor je het woord 'Steeeeve' uit zijn nachtegalen strot komen. Best zielig voor die pony, maar wat een stemgeluid!

Helaas kent The Baconing net zoals in voorgaande delen geen samenwerkingsvorm online, maar kun je alleen de handen ineenslaan op dezelfde spelcomputer. Een gemis, aangezien samen spelen over het internet sterk in populariteit begint toe te nemen. Niettemin kunnen we de terugkeer van de locale coöperatieve modus alleen maar toejuichen, aangezien steeds minder ontwikkelaars die toevoeging nog willen gebruiken. Hopelijk kunnen we in het vervolg van beide coöperatieve modi gaan genieten.

Een bekende melodie die als muziek in de oren klinkt
Naast de wederom aanwezige humor die ook in de eerste twee delen te vinden was, zal The Baconing voor bekende DeathSpank fanaten een feest van herkenning zijn. Zowel het grafische jasje als de gameplay is hetzelfde gebleven, alsmede een groot deel van de soundtrack en het menu-systeem. Wederom zul je van bovenaf kijkend talloze vijanden om moeten leggen met een groot aantal wapens en speciale aanvallen, terwijl je nieuwe uitrustingen vindt voor DeathSpank.

Zouden we deze game dan moeten afkraken wegens het gebrek aan originaliteit? Zeker weten van niet. We hebben deze zaken in The Baconing namelijk nooit als storend ervaren. Sterker nog, we kregen echt het gevoel dat we een direct vervolg speelden. De gameplay stond in de voorgaande delen al als een huis, dus waarom zou je die veranderen? Zie het als een geslaagde cocktail waarin de ingrediënten precies goed met elkaar samengaan. Er hoeft weinig tot niets meer aan gedaan te worden. Dit geldt ook voor The Baconing. Maar degene die variatie van spijs zoekt, kan deze game beter links laten liggen.

Uitdagender dan voorgaande delen
Er zijn overigens wel een paar nieuwe interessante toevoegingen in de game verwerkt. Naast de wederom aanwezige mogelijkheid om aanvallen te reflecteren en absorberen, kun je in The Baconing voor het eerst een klap met je schild uitdelen, wanneer je het moment goed timet. Het gevolg is dat je de monsters om je heen tijdelijk verlamt, zodat ze bewerkt kunnen worden met je dodelijke wapens. Geen overbodige luxe, want deze game is aanzienlijk uitdagender dan de voorgaande delen.

Om dat nog maar eens even extra te benadrukken, kun je nu al voor je begint met spelen kiezen uit verschillende moeilijkheidsgraden. Nu moet je weten dat wij al bekend zijn met de franchise, maar zelfs op de normale moeilijkheidsgraad legden we zo nu en dan het loodje. Gelukkig verlies je dan alleen geld, dat je later weer op kunt pakken bij de plek waar je bent doodgegaan. Geen echte penalty die je voor je kiezen krijgt, maar dat komt omdat DeathSpank games de nadruk willen leggen op het bieden van vermaak met een brede grijns die constant op je gezicht wordt getoverd. En in dat opzicht is de missie in the Baconing meer dan geslaagd.

Nooit een winnende formule veranderen
De DeathSpank franchise bewijst met The Baconing voor de derde keer dat het serieuze dungeon crawl genre op een succesvolle manier ook een humoristische kant kan aansnijden. De scherpe dialogen van de cast met hilarische personages zijn wederom van de bovenste plank, het met de hand getekende cartooneske grafische jasje blijft fijn om naar te kijken en de vele gevechten in een grote kleurrijke wereld vervelen nog steeds niet. Het constante verlangen om sterker te worden, blijft bestaan en dat moedigt aan om door te blijven lopen naar het volgende groepje monsters. Kun je je over het gebrek aan originaliteit heenzetten, dan word je beloond met een ongeveer vijftien uur durend avontuur om je vingers bij af te likken. Een prima lengte, gezien de prijs van rond de vijftien euro. Wij kunnen alvast niet wachten op deel vier, want het einde laat ruimte open voor een vervolg. Daar hoor je ons niet over klagen, maar lachen. Op een positieve manier welteverstaan.