Tenchu: Shadow Assassins Review

De Tenchu franchise kent ondertussen een aantal delen, waarvan de een succesvoller was dan de ander. Zouden de ninja's hun taak wel goed uit kunnen voeren op de Wii of hadden ze beter stilletjes in een hoekje kunnen blijven zitten?

Onrust
Sinds de vorige Tenchu titels is de rust wedergekeerd in het koninkrijk van Lord Goda Matsunoshin. Het is letterlijk een oase van rust te noemen. Er heerst daarentegen gefluister over verraad en het lijkt erop dat er nog steeds kwaadwillende onderdanen in het land zijn, die de vrede in Lord Goda’s land willen verbrijzelen. Lord Goda zelf is er ook niet gerust op en vermoedt dat er duistere krachten in zijn koninkrijk huizen. Daarom vraagt hij Rikimaru en Ayame van de Azuma-clan om op onderzoek uit te gaan naar het gefluister van onrust.

Terwijl het duo op onderzoek uit is, organiseert een trouwe volgeling van lord God een ontmoeting tussen hem en een vermaarde waarzegster uit de regio. Wanneer deze ontmoeting plaatsvindt, worden de echte bedoelingen van deze charlatan pas duidelijk. De vrouw ontvoert de enige dochter van lord Goda, prinses Kiku. Ayame wil hierop de achtervolging nog inzetten, maar Rikimaru houdt haar tegen en het duo krijgt de opdracht het onderzoek in het koninkrijk voort te zetten. De ontvoering van de prinses is echter nog maar het begin van een reeks chaotische gebeurtenissen, welke het duo voor haar kiezen krijgt.

De speler zal aanvankelijk met Rikimaru op onderzoek uit gaan, maar er lopen natuurlijk overal en nergens bewakers rond. Het is dan ook erg belangrijk dat de speler stilletjes te werk gaat en zo veel mogelijk gebruik maakt van de schaduwen en andere verborgen plekken maakt. Hierdoor ligt het tempo van Tenchu: Shadow Assassins erg laag, wat in het begin misschien een drempel zal zijn om verder te spelen.

Mensen bespringen
Om verder te komen zal de speler deze bewakers uit moeten schakelen, zonder gezien of gehoord te worden natuurlijk. Dit kan bijvoorbeeld door een bewaker van achteren te besluipen en op het juiste moment de A-knop in te drukken en met de Wiimote te zwaaien. Hierdoor zet de speler de aanval namelijk in en afhankelijk hoe de speler de Wiimote zwaait sterft de tegenstander. Dit is een beetje vergelijkbaar als het zwaaien met een zwaard. Dit is de snelste en verstandigste manier om van een vijand af te komen, maar werkt jammer genoeg niet altijd even goed. Als de Wiimote net iets anders registreert dan je doet, kan de vijand de aanval overleven en kom je in een, vaak erg pittig, duel terecht of begint weer bij de laatste checkpoint.

Tijdens zo’n duel moet de speler aanvallen afweren of zelf aanvallen, afhankelijk van de melding die op het scherm verschijnt. Als er groot in het scherm 'Defend' staat, moet de speler zijn Wiimote gelijk houden met een rode lijn in het scherm om niet geraakt te worden. De speler moet dit net zo lang blijven doen totdat er een balk gevuld is, die de rollen omdraait. Let wel, de vijanden zullen steeds anders slaan en het is zaak dat de speler de Wiimote dus snel gelijk zet met de rode lijn om niet geraakt te worden.

Tijdens de beurt van de speler zullen er blauwe lijnen in beeld verschijnen, die aangeven hoe de speler het beste kan slaan. De speler moet de Wiimote als zijnde een zwaard in deze richtingen zwaaien om de slaan. Als de vijand tenslotte verslagen is, kan de speler deze met de A-knop afmaken.

Ook zijn niet alle bewakers even dom. De standaard bewakers in het begin van het spel zijn redelijk makkelijk te besluipen, maar verderop in het spel komt de speler bewakers tegen die erg goede oren hebben of gewoon erg goed op staan te letten. Deze zullen de speler van mijlenver aan zien komen en de speler zal van tevoren goed moeten nadenken, hoe hij voorbij deze gasten komt.

De kat in de zak
Gelukkig heeft de speler naast zijn zwaard nog een aantal voorwerpen tot zijn beschikking om de bewakers om de tuin te leiden. Zo zijn er de shuriken en de hengel, waarmee de meeste vijanden verwond kunnen worden, zodat je deze makkelijker af kunt maken. De hengel dient naast het verwonden van vijanden ook als het gereedschap om letterlijk voorwerpen onder de neus van de vijand uit te vissen. Naast de shuriken en de hengel heeft de speler de handige bamboepijp tot zijn beschikking. Hiermee kan de speler zowel kaarsen doven als onder water ademen.

Een van de opmerkelijkste voorwerpen die de speler in zijn rugzakje heeft zitten is een shinobikat. Hiermee kan de speler ongehinderd zijn omgeving verkennen, voorwerpen ophalen waar hij normaal niet bij zou kunnen of verborgen vijanden ontdekken. De kat kan ook miauwen om de bewakers af te leiden, zodat de speler weer verder kan.

Wat betreft het assortiment van voorwerpen, zit Tenchu: Shadow Assassins in ieder geval goed in elkaar. De voorwerpen hebben allemaal hun eigen kracht en kunnen op verschillende plekken in het spel gebruikt worden. Vaak kunnen er ook meerdere voorwerpen gebruikt worden om hetzelfde doel te bereiken. Zo kan een kaars gedoofd worden door de bamboepijp, maar ook door een shuriken. Hierdoor heeft de speler eigenlijk altijd wel keus uit meerdere mogelijkheden en zal het spel niet zo heel snel gaan vervelen.

Iemand anders om tegenaan te kijken
Tenchu: Shadow Assassins kent namelijk tien missies, welke nog eens onderverdeeld zijn in ongeveer zes delen. Hier komt meteen nog een mooie afwisseling in het spel. Ongeveer halverwege het spel, in missie zes zal de stille Rikimaru plaats maken voor de minder subtiele Ayame.

Door deze wisseling van de wacht zal de speler een compleet andere blik op de levels krijgen, want Ayame is eigenlijk een beetje het tegengestelde van Rikimaru. Ze is om te beginnen niet erg stilletjes aangelegd, maar zal de vijand wel zo bruut om het leven brengen. Het spel blijft hierdoor ook interessant, omdat de speler zijn hoofd er steeds weer bij moet houden.

De personages in Tenchu Shadow Assassins zien er beiden goed uit en ook de setting van de game doet de sfeer erg goed. De speler zal wel merken dat overige personages soms een beetje vreemd bewegen, maar dit doet absoluut niets tekort aan de sfeer van het spel. Ook de vele liters bloed die er uit een vermoorde vijand spuiten doen de sfeer alleen maar goed. Met enkele foutjes is Tenchu grafisch geen meesterwerk, maar ziet het er absoluut niet slecht uit.

Ook het geluid in Tenchu is absoluut in orde. De muziek op de achtergrond speelt leuk weg, maar ook hier zal de speler na een tijdje merken dat de nummers steeds herhaald worden. De stemmen van de personages zijn ook goed verzorgd voor een vertaalde game, waarin zo’n beetje alles nagesynchroniseerd is. Het is daarentegen een beetje jammer dat de vijand slechts een paar beknopte zinnetjes heeft die hij steeds blijft herhalen.

Missie geslaagd!
Ubisoft heeft een geslaagde missie afgeleverd wat betreft Tenchu Shadow Assassins. Het spel ziet er leuk uit en de stemmen van de personages klinken, ondanks de nasynchronisatie goed. De soundtrack past daarnaast goed bij de setting waarin het spel zich afspeelt. In het begin is het door het lage tempo van het spel wat onaantrekkelijk om door te spelen, maar naarmate het spel vordert en de speler aan het tempo went zal het steeds leuker worden. De speelduur van de gewone verhaallijn ligt op en kleine tien uur, maar door de vele extra missies kunnen hier nog vele uren aan toegevoegd worden. Tenchu: Shadow Assassins is dan ook een van de betere titels op de Wii en heeft geen reden zich in een donker hoekje te verschuilen.