Tales of Xillia 2 Review

In het eerste deel van Tales of Xillia hielpen we de Master of Spirits Milla Maxwell om haar vier great spirits te bevrijden uit de klauwen van de Spyrix, een oorlogswapen dat draait op mana. In Tales of Xillia 2 is het een jaar later en staan we in de schoenen van een nieuwe protagonist: Ludger Kresnik.

Het verhaal van Ludger begint in zijn land Elympios, waar hij op het punt staat een test de doorstaan om zijn functie in de Spirius organisatie te bepalen. Ondanks dat zijn broer Julius de test bij hem afneemt, faalt Ludger en is hij gedoemd om de rest van zijn leven als kantinemedewerker in een trein te werken.

Op weg naar zijn eerste werkdag ontmoet Ludger Jude Mathis, een oude bekende uit het eerste deel. Jude loopt tegenwoordig rond in een hippe doktersjas en is duidelijk opgegroeid. In plaats van de enigszins verlegen student staat er een zelfverzekerde professor voor je neus. Jude voegt zich al heel snel bij je party, waardoor je vrijwel meteen een goede medic tot je beschikking hebt.

Op weg naar de trein loopt Ludger het mysterieuze jonge meisje Elle Mel Marta tegen het lijf. Elle is haar vader kwijt, die haar vlak voordat ze elkaar uit het oog verloren vertelde dat ze op zoek moet naar het mysterieuze land Canaan, een plek waar al je wensen uitkomen. Elle wordt achterna gezeten door een groep agenten en vlucht de trein in. Ludger besluit haar achterna te gaan om haar te redden. Op het moment dat hij in de trein springt, wordt deze echter gekaapt.

Elle heeft een horloge van haar vader gekregen dat sprekend lijkt op het horloge van Ludgers broer Julius. Na het nodige aantal gevechten in de trein komt Ludger in aanraking met het horloge van Elle. Dit zorgt voor een eigenaardige reactie die het begin van het verhaal ontketent. Vanaf dat moment is het duidelijk dat Ludger niet zomaar een kantinemedewerker is.

Hoewel Elle het hele spel lang aan je zijde zal blijven, is ze niet speelbaar en kan ze dus ook niet meevechten in je party. Wel zal ze je party soms tijdens een gevecht aanmoedigen.

Ludger en co worden gered door een eigenaardige man die hem vervolgens met een schuld van 20.000.000 gald opzadelt. Je zult de rest van het spel bezig zijn deze torenhoge schuld af te betalen. Omdat Ludger door de schuldeiser wordt gevolgd via GPS, is het vaak niet mogelijk om verder te reizen voordat je een deel van je schuld hebt afbetaald. Hierdoor word je gedwongen om sidequests te toen. Wie deze normaal gesproken links laat liggen, zit bij Tales of Xillia 2 dus verkeerd.

Maak je overigens geen zorgen dat je urenlang vast zit in een bepaald gebied terwijl je als een robot sidequests moet voltooien. De opdrachten die je moet doen, voltooi je voor een groot deel automatisch als je het hoofdverhaal blijft volgen, zolang je maar vaak genoeg langs je opdrachtgever loopt om een paar nieuwe quests aan te nemen.

Vaak bestaat een sidequest uit een simpele verzameltaak of moet je een aantal monsters van een bepaalde soort verslaan. Zorg er dus voor dat je er zoveel mogelijk aanneemt voordat je een met monsters bezet gebied in loopt, zodat je er op weg naar je bestemming alvast een aantal kunt voltooien.

Het slimste is om vooral eerst sidequests aan te nemen waarbij je monsters moet verslaan. Je kunt maar maximaal vijf opdrachten tegelijkertijd activeren en verzamelopdrachten kun je immers alvast doen voordat je de quest daadwerkelijk hebt aangenomen. Deze kun je vervolgens weer direct inleveren waardoor je een hoop tijd bespaart.

Het aflossen van de schuld gaat tergend langzaam, al kun je later in het verhaal wel steeds grotere bedragen aflossen. Toch is de lol er na een tijd wel af en wekt de schuld steeds meer irritaties op, al helemaal als je je geld eigenlijk veel beter zou kunnen gebruiken om je uitrusting te upgraden. Al krijgt de game wel credits voor het perfect nabootsen van de negatieve kanten van het hebben van een schuld.

Gelukkig draait het verhaal niet alleen om het bij elkaar sprokkelen van twintig miljoen gald. Ludger komt tijdens zijn reis een hoop oude bekenden uit het eerste deel tegen die zich bij de party voegen. Alle personages krijgen te maken met een alternatieve realiteit die ze moeten vernietigen om te voorkomen dat hun eigen realiteit naar de knoppen gaat.

De alternatieve tijdlijnen in Tales of Xillia 2 zorgen voor een uitstekende uitwerking van de verschillende personages. We leren iedereen nog veel beter kennen dan in het eerste deel. Daarnaast geven de alternatieve tijdlijen een extra mysterieuze laag aan het algehele verhaal van het spel, waardoor je -in tegenstelling tot in het eerste deel- sterk getriggerd wordt om verder te spelen en antwoorden te vinden op de tientallen vragen in je hoofd.

Eén van die dingen waar je dolgraag achter wilt komen is bijvoorbeeld de reden voor het feit dat Ludgers stem niet te horen is. Tijdens het spel zul je Ludger niet veel meer horen zeggen dan 'yeah' of 'hmm'. De keuzes in dialogen die je voor Ludger maakt worden ook niet hardop uitgesproken, al kun je dit tijdens een tweede keer spelen wel aanzetten.

De ontwikkelaars hebben aangegeven dat Ludger tijdens de eerste playthrough expres stil is, om spoilers te voorkomen. Voeg hier het plot van de alternatieve tijdlijnen bij en je kunt er gif op innemen dat er een mysterie achter Ludgers zwijgzaamheid schuilt. Waarom mogen we zijn stem niet horen? Is Ludger soms een bekende van ons? Dit is één van die vele vragen die ervoor zorgt dat telkens verder wil blijven spelen.

Het maken van keuzes voor Ludger in dialogen met andere personages is overigens een nieuw snufje in de Tales franchise die je het idee moet geven dat je invloed hebt op het verloop van het verhaal. In de praktijk blijkt het maken van een keuze echter niet zo vaak daadwerkelijk een ander effect te hebben.

Keuzes maken heeft meestal alleen een waardevolle toevoeging als het gaat om relaties opbouwen met je partyleden. Deze relaties zijn tevens een nieuwe toevoeging die een extra dimensie aan je party geven. Als je een goede relatie opbouwt met een personage, speel je bijvoorbeeld verborgen cutscenes vrij.

Een andere vernieuwing in de gameplay is het battlesysteem. In plaats van de Lilium Orb is er nu de Allium Orb, die vooral erg onduidelijk is en daarnaast minder vrijheid geeft. Je hebt extractors waarmee je een bepaald aantal artes of skills kunt vrijspelen. Om dit voor elkaar te krijgen moet je elemental ores verdienen, die je automatisch krijgt na het winnen van gevechten.

Om het maximale uit de Allium Orb te halen moet je constant bij de les blijven en vooral niet vergeten om je verschillende extractors af en toe te wisselen, want voor je het weet heb je een hele tijd getraind zonder dat je er de gewenste artes of skills uit weet te slepen. Het ingewikkelde levelsysteem is zeker niet aanlokkelijk voor nieuwkomers in de Tales franchise.

De uitleg die de game over de Allium Orb geeft in de vorm van tekstuele tutorials is bovendien erg vaag. Het is daarom beter om even uit te wijken naar het internet en goed te lezen waar je precies allemaal mee bezig bent, voordat je een heleboel elemental ores aan de verkeerde strategie verspilt.

Ten slotte is er nog iets nieuws aan het battleysteem toegevoegd: zwakte tegenover bepaalde wapens. Monsters zijn nu niet alleen maar sterk of zwak tegenover sommige elementen, maar ook wapens maken nu verschil uit. Ludger heeft daarom beschikking over drie verschillende wapens (zwaarden, een hamer of pistolen), die hij tijdens het gevecht kan omwisselen.

Dit alles bij elkaar maakt combat in Tales of Xillia 2 een heuse hersenkraker. Aan de andere kant is het kiezen van de sterkste combinatie partyleden minder lastig dan in het eerste deel. Ludger is verreweg de sterkste en meest diverse uit het hele team en mag dus sowieso niet in je party ontbreken.

Ludger is de enige die van wapens kan wisselen en de enige met een speciale aanval, waardoor je eigenlijk gedwongen bent om altijd met hem te vechten om als sterkste uit de voeten te komen. Waar in andere Tales games de balans tussen personages zo goed verdeeld was dat het niet uitmaakte met wie je speelde, is dat hier dus niet meer het geval.

Al met al is Tales of Xillia 2 een game met een zeer rijk verhaal en een enorme lading gameplay. Wie zoveel mogelijk uit de game wil halen, is zeker dik 75 uur bezig. En dan hebben we het nog niet over het behalen van alle trophy's. Ook met het eerste deel van Tales of Xillia was je uren bezig, maar het tweede deel weet de spanningsboog veel beter vast te houden waardoor je minder snel afhaakt.

Kortom: een beter verhaal, meer mysterie rondom onze favoriete personages en een battlesysteem waar je soms een beetje hoofdpijn van krijgt. Tales of Xillia 2 is er absoluut eentje om in huis te halen, al is het alleen maar om erachter te komen waarom Ludger zijn mond niet open trekt.