Syndicate Review

Wellicht zie je het boven dit artikel al: business is war. Wellicht lees je dit pas op 30 juni 2013, maar dat doet er nu niet toe. Business is war inderdaad. Deze week verschijnt Syndicate voor de PC, Xbox 360 en PlayStation 3, een game waarvan de verwachtingen hoog zijn. We mogen volgens ontwikkelaar Starbreeze en uitgever EA een hoogstaande first-person shooter en co-op game verwachten. Is de ontwikkelaar daarin geslaagd?

Want ja, het zijn hartstikke mooie woorden. Gelukkig las je in de vorige impressie dat het wel goed zit met de game op het gebied van singleplayer. Eigenlijk is de uitkomst al een beetje verraden, maar nu de volledige versie getest kon worden kunnen eindelijk met een eindoordeel komen. Eén ding is zeker: het wordt geen tactische Syndicate uit het jaar 1993, maar een echte shooter.

Business is war
Het is oorlog in het jaar 2069. Geen idee waarom Starbreeze voor dit jaar heeft gekozen, maar dat heeft vast z’n reden. Enfin, het jaar 2069 is het jaar waar privacy niet meer bestaat en de wereld wordt overheerst door allerlei zogenaamde syndicates. In simpele termen kun je ze als bedrijven beschouwen, die allerlei chips maken die voor de hersenen van de burger bestemd zijn. Op die manier krijgt de burger informatie, maar ook de bedrijven zelf.

Dat geeft macht, heel veel macht. Daarom wil ieder bedrijf zoveel mogelijk informatie krijgen, maar verwacht niet dat dit eerlijk verloopt. Uiteraard zullen er hierdoor oorlogen uitbreken. En ja, dat moet wel eens afgelopen zijn. Daarom word jij, Miles Kilo (prototype agent van EuroCorp), ingeschakeld om een einde te maken aan die oorlog.

Een oorlog
Het is op zich een best interessant verhaal, vooral in deze tijd met ACTA en SOPA. EA en Starbreeze hebben er goed aan gedaan om juist in deze tijd het spel uit te brengen, al hebben de twee bedrijven ook het geluk gehad dat het onderwerp ‘privacy’ op dit moment een veelbesproken onderwerp is. Gelukkig bestaat het spel niet uit een werkstuk over privacy, want er wordt zeker gevochten. Al gelijk aan het begin krijg je de opdracht om verschillende agenten neer te schieten, zonder dat je de reden weet. Het typeert meteen de sfeer van Syndicate: grimmig, onduidelijk en mysterieus.

Dit gaat gepaard met een ongekend realistische gameplay. Voor het eerst in tijden wordt dit soort gameplay een keer gewaardeerd. Al vaak is het namelijk mislukt, aangezien de besturing toen te gevoelig was. In Syndicate is dat niet zo. Rennen naar de overkant om vervolgens te rollen over de vloer zodat je dekking kunt zoeken, is ineens mogelijk en geenszins moeilijk.

Pittige gameplay
Daarnaast zit het ook goed met het schieten. Het is weliswaar moeilijk vanwege het realisme, maar dankzij de aim-assist zul je hulp krijgen met het neerschieten van je tegenstanders. Verwacht echter niet dat het nu ineens makkelijker gaat – het spel is namelijk verdomd moeilijk. Uiteraard zal het spel te doen zijn op ‘easy’, maar aangezien de meeste gamers het spel op ‘normal’ spelen is het misschien handig om daarvan uit te gaan in deze recensie.

Je zult namelijk genoeg momenten krijgen dat je een bepaalde sectie in het spel vijf keer over zult moeten doen. Het grappige is dat je het ook nog eens begrijpt. Je zult niet de schuld geven aan de A.I, want die doet immers zijn werk; jou elimineren. Nee, je zult elke keer nadat je dood bent gegaan kijken wat je fout hebt gedaan. Stond je verkeerd? Maakte je de verkeerde tegenstander als eerste dood? Dat soort vragen zullen in je opkomen en dat is… best tof!

Breachen
Gelukkig bestaat Syndicate niet alleen maar uit het doodschieten van tegenstanders. Ook zal je enkele ‘eindbazen’ tegenkomen waar rennen, dekking zoeken, schieten én ‘breachen’ te pas komen. Inderdaad, breachen. Aangezien het spel zich afspeelt in het jaar 2069, lijkt het voor de hand liggend dat we meer kunnen doen met wapens. Zo is de chip in je hersenen als ware een wapen. En dat is echt heel erg tof.

Zo kun je de tijd vertragen, kun je ervoor zorgen dat een tegenstander zelfmoord pleegt door een granaat los te laten en kun je iemand naar achteren gooien. En dat is verdomd handig, aangezien de tegenstanders die je tegenkomt best wel goed getraind zijn. Daarnaast kun je verschillende ‘breaches’ ook gebruiken voor tijdelijke versterking, zoals het oproepen van een schild. Al deze breaches kun je overigens weer verbeteren in het upgrade systeem, waar je allerlei vaardigheden kunt upgraden.

Indrukwekkende co-op
Starbreeze en Electronic Arts lieten dus weten dat Syndicate een typische co-op game is. En verdomd ja, ze hebben nog gelijk ook. In de speciale sessie die EA voor ons had gearrangeerd konden we aan de slag met de co-op modus. Met drie andere spelers kun je je wagen aan speciale missies waar je de opdracht krijgt om een eindbaas te verslaan. Tijdens het level zul je verschillende tegenstanders tegenkomen, die jouw team zeker het leven zuur willen maken.

Je kunt kiezen voor verschillende uitrustingen. Zo kun je kiezen voor een verdedigende uitrusting, of juist een aanvallende. Of wat dacht van een ondersteunende rol? Het kan allemaal. Zorg dat je goede afspraken maakt met je team, want tactiek komt hier zeker in de hoek kijken. Dan komen er vijanden van links, dan weer van rechts. Het is dus niet erg handig om met z’n allen daar in de rechterhoek te blijven staan. Tactiek is hier het toverwoord.

MMORPG-gevoel
Dit gaat misschien heel raar klinken, maar deze co-op modus doet je denken aan een massive multiplayer online role-playing game. Het doet je denken aan World of Warcraft, waar je ook een gebied instapt met verschillende mensen en je de taak krijgt om de vijanden te verslaan – met uiteindelijk een eindbaas. Gezien het aantal missies dat je in de co-op krijgt, in combinatie met een hoge moeilijkheidsgraad, ben je tijdens het spelen echt bezig als een team en zal er duidelijk gejuich klinken zodra je die eindbaas hebt verslagen. Daar krijg je tevens ook nog punten (die je kunt besteden aan upgrades en dergelijke) voor; de zogenaamde ‘loot’ van Syndicate.

Wat misschien als minpunt gezien kan worden, is dat er geen competitieve multiplayer aanwezig is. Ja en nee. Ja, omdat een online multiplayer waar je tegen elkaar kunt vechten altijd leuk is. Nee, omdat het wellicht te chaotisch zou worden dankzij de wapens en breaches die je tot je beschikking hebt. Daarom is het enigszins begrijpelijk wat voor keuze Starbreeze heeft gemaakt.

Te veel actie?
Wat wel als een minpunt gezien kan worden is dat Syndicate uit één en al actie bestaat. Het is constant schieten, schieten en nog eens schieten. En af en toe breachen, natuurlijk. Maar variatie is soms ver te zoeken, wat zeer jammer is. De omgevingen en de grafische pracht zullen je ongetwijfeld van het geschiet afleiden, maar het spel had voor wat meer unieke en rustige moment moeten zorgen. Het is te veel actie.

Keiharde Skrillex
Die actie hoor je ook terug in de soundtrack, maar dat mag zeker als een groot compliment worden beschouwd. Niemand minder dan de artiest Skrillex verzorgt onder andere de muziek van Syndicate. Zoals we al van EA gewend zijn, is de soundtrack dus weer subliem. Lekkere keiharde techno en dubstep, iets wat in een game als Syndicate zeker past. Je zult genieten.

Erg geslaagde game
Al met al kun je concluderen dat Syndicate een ontzettend toffe shooter is met één van de beste co-op modi van de afgelopen jaren. Eindelijk wordt de co-op modus serieus genomen, eindelijk is er een futuristische game die gewoon erg tof is. De singleplayer is ook dik in orde, ondanks het feit dat er misschien iets te veel actie in zit waar je uiteindelijk moe van kunt worden. Maar goed, haal deze game als je verbinding met het internet kunt maken met je Xbox 360, PlayStation 3 of PC!