SXPD Review

Het voordeel van een stripboek is dat het de actie uit een verhaal flitsend in beeld kan brengen met prachtige tekeningen. SXPD gaat nog een stapje verder en doet een poging om een comicbook te mengen met een videogame, de vraag is alleen of we hier op zitten te wachten.

Het is lastig om SXPD als een volwaardige game te beoordelen, simpelweg omdat de 'gameplay' eerder voelt als een tussendoortje voor het verhaal dan dat die een belangrijke rol speelt. In SXPD volg je een agente in de toekomst, die met haar motor achter een bende aangaat.

Middels rare slangetjes en enge spreuken kan deze (op het eerste gezicht hele normale) vrouw een derde oog openen op haar voorhoofd, wat betekent dat jij aan de beurt bent om het stuur van haar razendsnelle motor in handen te nemen.

Vervolgens kantel jij je iPad om door zwart-wit arena's te scheuren, terwijl je gretig gebruikmaakt van de kanonnen op de voorkant van je motor om bendeleden lek te schieten. Ook tijdens deze racende deathmatch word je er aan herinnerd dat je eigenlijk een stripboek aan het lezen bent.

Na belangrijke acties verschijnen er kleine plaatjes in beeld, die een snelle update geven van het verhaal. Op dit soort momenten ben jij echter zo druk bezig om je scheurijzer niet tegen een muur aan te laten knallen, dat je vaak mist wat er nou precies gezegd wordt. Gelukkig maar dat het verhaal in SXPD totaal niet complex is.

De setting die je in de eerste paar 'bladzijden' voorgeschoteld krijgt klinkt interessant, maar na de tweede race begint het gevoel je te bekruipen dat deze achtervolging van bendeleden slechts een excuus is om je keer op keer precies hetzelfde te laten doen. Wat er ook gebeurt: zodra jij weer aan de beurt bent om te spelen, is er weer een nieuwe vijand opgedoken die onderuit geknald moet worden, na een lange achtervolging.

Na een paar races word je ineens getrakteerd op een To Be Continued scherm. Het eerste hoofdstuk van deze serie duurt slechts een half uurtje, inclusief meerdere pogingen om een tergend level uit te spelen waarin je je motor manoeuvreert door smalle gangetjes. Een leuk idee, maar wat totaal niet werkt doordat de hele game leunt op tilt-besturing.

De game is voor €1,79 te downloaden, dus voor dit zachte prijsje kunnen comicfanaten de aankoop wellicht overwegen, zeker als je fan bent van Duke Mighten, die tekeningen maakten voor comicbookgiganten als Marvel en DC. Een leuk feitje om hierbij te vermelden is dat SXPD gemaakt is voor OneBigGame's goede doel. Door het non-profit publiceren van games haalt de organisatie geld op om kansarme kinderen te helpen.

De vraag is dus of je groot genoeg fan bent van deze tekenstijl, of gewoon benieuwd bent naar deze hybride van een stripboek en een videogame. Het is zonder twijfel een originele en gewaagde mix, maar wel eentje die zijn gebreken kent. D

Dit betekent dus niet dat je je af moet laten schrikken voor het cijfer onderaan deze pagina. SXPD probeert immers wel iets nieuws, en dat dit de eerste keer misschien niet helemaal vlekkeloos verloopt, is te begrijpen. De potentie is er wel, en daarom hopen we dat mogelijke volgende delen een wat meer diverse game opleveren.

Het grote probleem met SXPD is dat het spel te krampachtig probeert om de stripboekenwereld te vermengen met een videogame, met als gevolg een middelmatige versie van beide media. Het verhaal is niet spannend genoeg om je geboeid te houden en de gameplay is geen reden om de game te kopen.

We moeten nageven dat het een origineel concept oplevert dat er met vlagen ook erg tof uitziet, maar wij lezen liever een goed verhaal, dan een middelmatige met dito gameplay-elementen.