Super Mario Run Review - Lukt Nintendo niet iedereen aan zich te binden

Overal en op elk moment van de dag een Mario-game kunnen spelen, klinkt als muziek in de oren. Dat moet Nintendo gedacht hebben. Super Mario Run voor iOS-apparaten voorziet in die behoefte zoals je kunt lezen in deze Super Mario Run Review, mits je over een internetverbinding beschikt.

Android-eigenaren moeten nog even geduld hebben. De mobiele Mario game wordt ergens in 2017 voor hen uitgebracht. Mensen met een iPhone of iPad kunnen hun geluk nu al op: voor €9,99 koop je de charmante platformer online in de App Store. Dat is tenminste als je alle 24 levels wilt kunnen spelen, de eerste drie zijn gratis.

Voor een mobiele game is dat duur. Super Mario Run doet erg denken aan andere games waarbij je automatisch van links naar rechts rent en zelf alleen maar hoeft te springen. Denk aan Ubisofts titels Rayman Jungle Run en Rayman Fiesta Run. Er is alleen één groot verschil: die spellen zijn te koop voor 2.99 euro en als pakket zelfs voor vijf euro. Voor Super Mario Run betaal je dus het dubbele.

Voor die prijs krijg je 24 levels, levels die zijn verdeeld over zes werelden met thema’s die zo typerend zijn voor Mario games. Elk level duurt 90 seconden, waarbij je soms gaandeweg in levels meer tijd kan verdienen door tegen tijdblokken aan te springen. De boodschap is duidelijk: het zijn levels die erg kort duren en daardoor uitermate geschikt zijn om snel tussendoor te spelen.

Zit je in de wachtkamer van de dokter? Je kan spelen. Ben je onderweg met de trein? Je kan spelen. Mits je dus over een internetverbinding beschikt, wat meteen een onbegrijpelijke zet is van Nintendo. Je wilt meegaan met de tijd, maar doet dat toch niet! Gamen in het vliegtuig is er dus niet bij en als je een tunneltje ingaat met het openbaar vervoer, ben je ook de sigaar. Een groot minpunt dus.

Toch neemt dat minpunt niet weg dat Super Mario Run enorm vermakelijk is. Het is knap om te zien hoe Nintendo het typische Mario-gevoel in zo’n kleine mobiele game heeft weten te stoppen, compleet met bekende vijanden, leveldesign, muziek en eindbazen. En het is ontzettend leuk om met één hand te kunnen gamen in de jacht op het verzamelen van zoveel mogelijk muntjes.

De uitdaging voor gamers zit in het verzamelen van alle vijf paarse muntjes die in de levels verstopt zitten en daarna zijn er nog twee kleuren. De moeilijkheidsgraad gaat steeds omhoog en om het maximale uit de game te halen, ben je dus zeker alle levels meerdere keren opnieuw aan het spelen. Ook kun je nog allemaal andere karakters vrijspelen. Naast Mario is er de mogelijkheid om Peach, Luigi, Toad, Toadette en Yoshi vrij te spelen. Elk poppetje laat zich weer anders besturen.

In hoeverre iedereen dit gaat doen, is de vraag. Feit is dat de besturing voor een gemiddelde gamer te simpel is. Mario klimt nu automatisch over diverse vijanden heen en dat gaat toch tegen de natuur in van veel gamers, zeker zij die opgegroeid zijn met de besnorde loodgieter. In voorgaande Mario games was timing essentieel en moest je altijd zelf op vijanden springen.

De keuze is er wel, want je kunt gewoon op het touchscreen drukken om te springen (en langer indrukken om nog hoger te springen), maar het voelt niet zoals je gewend bent. Het was beter geweest als er in de game een optie was om het automatisch over vijanden heen hoppen uit te zetten.

Dat is nu niet het geval en daarmee wordt al snel duidelijk dat deze game eigenlijk vooral bedoeld is voor de ‘casual’ gamer: dus zij die af en toe een spelletje spelen en iets leuks zoeken voor op hun mobiel of iPad. Iemand die een spelcomputer in huis heeft, kan beter daarop een Mario game spelen. Immers, hoeveel moeite is het om een 3DS mee te slepen en daar een diepgaandere Mario game op te spelen? Precies: zeer klein.

Voor casual gamers is de game zeker prima. Vooral niet te moeilijk en toch genoeg om te verzamelen. En bovendien is er nog een extra modus. Naast de 24 levels heb je nog de keuze om Toad-race te spelen. Net zoals in de andere levels, ren je heel snel van links naar rechts door een level heen en moet je zoveel mogelijk muntjes verzamelen. Het verschil is alleen dat je nu meer racet tegen de tijd en tegen ghosts van andere spelers. Het is een leuk extraatje voor een toch redelijk dure game.

Want eerlijk is eerlijk: zoek je een automatische runner voor je iPhone of iPad, kun je net zo goed een van de Rayman games kopen. Mocht je daar al klaar mee zijn, dan is Super Mario Run een leuk alternatief. Met 10 euro is de prijs aan de hoge kant, maar de levels kunnen meerdere keren gespeeld worden. Sterker nog, die móeten meerdere keren gespeeld worden, wil je alles vrij spelen. Een aanrader voor die fanatiekelingen en de casual gamer.

Ben je een echte Mario fan in hart en nieren, zie Super Mario Run dan vooral als een extraatje. Want meer is het niet. Knap om te zien hoe Nintendo diverse elementen heeft vertaald naar mobiel. Maar het continu online moeten zijn is stiervervelend en dat veel al automatisch voor je gebeurt is ook niet altijd even leuk. Leuk voor een paar weken, maar niet langer dan dat. En daarmee weet Nintendo niet iedereen aan zich te binden, wat Niantic wél met Pokemon Go lukte.