Submerged Review - Weer een pareltje van een indie

Submerged is een game die twee dingen weer heel goed laat zien: Ten eerste dat indiegames bijster goed kunnen zijn en ten tweede dat er helemaal geen geweld in een game hoeft te zitten. Deze game ziet er fantastisch uit en houdt je uren zoet. Hoe de game dat doet lees je in deze Submerged review.

De Australische indiestudio Uppercut Games komt met Submerged, een game die compleet geweldloos is, maar je wel mee weet te slepen. De game gaat over Miku en haar broertje Taku die samen in een vissersbootje bij een overspoelde stad aankomen. Waarom Miku en haar broertje daar zijn, is totaal onbekend.

Het enige dat je weet is dat Taku een flinke wond heeft die verzorgd moet worden. En dat is dan ook het doel van Submerged; je broertje redden door zijn wond te verzorgen. Als Miku ga je op pad om noodpakketten te vinden in de post-apocalyptische stad. De wereld lijkt namelijk overstroomd te zijn en is nu met water bedekt.

Je ziet overal planten en bomen op de gebouwen groeien, wat voor een weelderig contrast zorgt met de gebouwen zelf. Die steken op hun beurt weer prima af tegen het water waar de zon of de maan, afhankelijk van het moment in reflecteert. Dit alles komt met een heerlijke piano soundtrack van Jeff van Dyck die onder andere de soundtrack van Total War heeft verzorgd.

De enige echte nadelen aan de opzet van de game zijn dat veel gebouwen op elkaar lijken, door de texturen die meerdere malen gebruikt zijn. Daarbij herhaalt de soundtrack zich echt iedere vijf minuten en bestaat deze uit een lied of drie a vier. Dit laatste is echt jammer.

Gelukkig is de rest van het geluid prima. Miku en Taku spreken een of andere inheemse taal en dat is de enige spraak in de game. Daarnaast suist de wind bovenin een gebouw om je oren, rommelt de onweer soms door je speaker de kamer in, terwijl de fauna ook steeds weer van zich laat horen.

Die bestaat grotendeels uit zeedieren, gezien de stad nu een deel van de zee is. Als je met je bootje tussen de gebouwen vaart zie je dan ook complete scholen vis voorbij komen, zwemmen er dolfijnen speels met je mee en tref je zelfs walvissen. Ook vogels en insecten sieren de wereld, maar geen van deze dieren zal je iets doen.

Er is trouwens helemaal niets in Submerged wat je kwaad zal doen. Je kunt niet van een gebouw vallen, uitglijden, neergeschoten of opgevreten worden en loopt eigenlijk nooit risico gewond te raken. Het is dus geen Assassin's Creed of Tomb Raider, waar je zomaar in de kreukels kunt vallen. Ergens is dat wel jammer, gezien dit een heel eind van de uitdaging weghaalt, al vangt de mysterie van de game dit prima op.

De wereld moet namelijk nog helemaal ontdekt worden. Als je op de map kijkt zie je dat je een behoorlijke wereld met voldoende gebouwen mag gaan verkennen op zoek naar de spullen die je broertje Taku nodig heeft, maar ook naar andere dingen.

In de stad ligt namelijk over de toegankelijke gebouwen meer dingen verspreid dan de noodrantsoenen. Als je een beetje rondzoekt, vind je ook dagboeken die het verhaal van de stad vertellen. Je moet daarvoor wel goed op blijven letten, maar echt uitdagen wordt het niet.

Stukje bij beetje ontdekt Miku dan het verhaal van de stad. Hiernaast zijn ook upgrades voor je bootje te vinden, kun je bezienswaardigheden opzoeken, maar ook de diersoorten in de wereld ontdekken. Het zijn er allemaal niet heel veel, maar dit is toch een leuke toevoeging. Kortom, er is genoeg te ontdekken in Submerged en dat doe je vooral klauterend.

Alleen komt daar een kleine frustratie naar voren. De besturing is namelijk niet altijd even fantastisch. Als je aan het klimmen bent wil Miku nog wel eens vervelend doen en stug de andere kant op klimmen. Afgezien daarvan gaat het klimmen bijna vanzelf, zo simpel is het.

Je doet dus eigenlijk niet echt iets heel bijzonders in de game, maar toch blijft deze je boeien. Dat komt grotendeels doordat je gaandeweg nóg iets ontdekt in Submerged wat het verhaal nog spannender maakt. Maar wat dat is gaan we je in deze review niet vertellen.

Submerged is een korte game die je met ongeveer vier uurtjes speeltijd compleet uitgemolken hebt. Dat wil echter niet zeggen dat het geen leuke titel is. De game ziet er namelijk bijzonder tof uit, al worden er texturen gerecycled.

Daarbij doe je dus ook niet echt iets speciaals en bovendien kun je niet doodgaan of gewond raken. Toch trekt de titel je steeds verder het verhaal in en je blijft spelen totdat je de game uit gespeeld hebt. En dat komt doordat er mysterie in de game verwerkt zit, waar je benieuwd naar blijft. Deze game past prima in het straatje van games als Never Alone en moet je gespeeld hebben.