Strike Suit Zero: Director's Cut Review

Bliksemsnelle ruimteschepen, grootschalige luchtgevechten, een jarenlange oorlog tussen twee grote naties, en robots. Grote kontschoppende robots. Het klinkt als fictie, maar Strike Suit Zero maakt er werkelijkheid van. De vraag is of het een leuke game oplevert, of dat het spel zichzelf beter in een zwart gat kan werpen.

We weten niet hoe het met jullie zit, maar games die zich in de ruimte afspelen, vinden wij helemaal het einde. Er zijn aliens om af te slachten, de meest high tech wapens om te spelen en de meest heroïsche verhalen om aan deel te nemen. Verhalen waarin het lot van het gehele universum om de een of andere reden altijd in jouw handen komt te liggen. En dat klinkt nog altijd net iets beter dan het lot van alleen de aarde. Maar het meest toffe van dit alles vinden we nog altijd het besturen van een ruimteschip. Iets wat té weinig terugkeert in de hedendaagse games. Vroeger was het hot. Gelukkig is daar Strike Suit Zero om verandering aan te brengen in deze trend, maar doet het dit wel op de juiste manier?

Aan de insteek van het verhaal zal het in ieder geval niet liggen. Strike Suit Zero vertelt het clichéste van verhalen met een grootschalige ruimte-oorlog tussen twee grote facties. Maar meer willen we eigenlijk ook niet van een ruimtegame, toch? De mensheid is begonnen met het koloniseren van andere planeten en dit zorgt uiteindelijk voor een splitsing. De verschillende koloniën die onafhankelijkheid willen aan de ene kant, en aan de andere de aarde die de touwtjes in handen probeert te houden. Dit leidt tot een grootse oorlog waar jij je als eenvoudige piloot midden in bevindt.

Het klinkt allemaal geweldig in de oren van iedere ruimteliefhebber, en hoewel Strike Suit Zero goed van start gaat met een cutscene en een duidelijke uitleg, komt het verhaal verder niet echt goed naar voren. Je bevindt je ten alle tijden in een ruimteschip, wat ervoor zorgt dat het verhaal niet verder komt dan een aantal conversaties tussen een aantal personages die je verder nooit krijgt te zien. Daarbij wordt er regelmatig gesproken tijdens intensieve momenten, waardoor je de draad al helemaal snel kwijtraakt. Wat heel knap is gezien er al zo weinig wordt verteld.

De missies helpen ook alles behalve mee aan het trekken van de interesse. Er zijn in totaal dertien verschillende missies in de hoofdcampagne, in een tweede campagne vind je ook nog een handjevol, waarin je opdrachten opgelegd krijgt die in verhouding zouden staan met het verhaal. De eerste twee, drie missies zijn nog spannend, maar daarna zul je al snel merken dat ze allemaal hetzelfde zijn. Het komt er altijd op neer dat je wat ruimteschepen kapot moet knallen, met af en toe een variatie in de mix gegooid in de vorm van bijvoorbeeld een doel dat je moet beschermen of een speciaal schip dat je moet uitschakelen.

Visueel is het spel ook niet heel aantrekkelijk. De schepen zien er heel eenvoudig uit en missen detail en de levels zijn ook heel eentonig, zelfs voor een ruimtesetting. Het enige pluspunt is dat je kunt wisselen tussen een third-person perspectief en de een cockpit. Zo’n uitzicht vanachter het stuur maakt het nou eenmaal net even wat uitdagender en spannender. Met de soundtrack is ook niets mis. Het heeft een futuristische ondertoon zoals we dat van andere ruimtegames kennen en is zodanig aanwezig dat het niet de geluiden van al het ruimtegeweld overstemt.

We klinken misschien een beetje negatief, maar Strike Suit Zero doet ook een hoop juist heel goed. Het besturen van jouw ruimtechip werkt bijvoorbeeld absoluut geweldig. Met de twin sticks op de controller kun je het schip met enige oefening door alle posities maneuvreren terwijl je met twee andere knoppen versnelt en afremt. Verder heb je een snel schietend geweer tot je beschikking en verschillende raketsoorten die zich ook allemaal goed laten bedienen. Het tempo in de game is lekker hoog, zoals het een spaceshooter betaamt, dus het is heel fijn dat de besturing zo nauw luistert.

Een andere leuke functie is dat je bepaalde schepen kunt transformeren in grote robots. Dit transformeren kost een soort energie dat je verdient door vijandige schepen neer te schieten en houdt maar een korte periode aan. Het voordeel van deze robot is dat je veel sneller beweegt, sterkere aanvallen heeft en er natuurlijk een stuk toffer uitziet. Het mag duidelijk zijn dat het geen baanbrekende vernieuwing is voor het genre, maar het is zeker een leuke toevoeging waar je iedere keer weer reikhalzend naar uit zult kijken wanneer het metertje weer vol is.

Strike Suit Zero begon meer dan een jaar geleden als een game voor de PC, maar is nu in de vorm van de Director’s Cut ook voor de PlayStation 4 en Xbox One beschikbaar. Hoewel dit acties zijn die wij alleen maar aanmoedigen, moet wel gezegd worden dat lang niet iedere console-bezitter hiervan zal genieten. De game is vrij eentonig in zijn verhaal en missiedoelen en weet op visueel vlak niets los te weken. Daarentegen staat de actie als een huis en is het een waar genot om een ruimteschip door alle chaotische luchtgevechten heen te loodsen. Leuk voor de mensen dus die nostalgische gevoelens hebben voor de ruimtegames van vroeger.