Onimusha 2: Samurai's Destiny Review - Waar remasters voor bedoeld zijn

De Onimusha gameserie stamt alweer uit de beginperiode van de Playstation 2. Hoe goed games uit die periode ook waren, inmiddels zijn ze vrijwel onspeelbaar geworden. Maar kan de remaster van Onimusha 2: Samurai's Destiny er weer nieuw leven in blazen?

Na vele jaren wordt het eindelijk weer mogelijk om een deel in de Onimusha-reeks te spelen op een modern platform, want Onimusha 2 van ontwikkelaar Capcom heeft nu een remaster gekregen. Hierdoor kan een nieuwe generatie gamers kennis maken met deze ninja-versie van Resident Evil. Zullen gamers van deze generatie zich laten verleiden door deze meer dan 20 jaar oude game? Dat is de grote vraag.

Het regent remasters en remakes deze generatie. Waar remakes vaak volledig van de grond af opgebouwde games zijn die vrijwel niet meer op het origineel lijken, zoals de Final Fantasy 7-trilogie, zijn andere remakes niet meer dan een likje verf die meer weg hebben dan een eenvoudige manier om games ‘als nieuw’ opnieuw uit te brengen. We denken dan bijvoorbeeld aan het recente Days Gone, of de diverse The Last of Us heruitgaven. 

Toch hebben remasters zeker hun waarde, vooral bij wat oudere games. Denk hierbij aan games uit de Playstation 3-generatie, die vrijwel niet op moderne hardware weten te draaien, of oudere PC games als Command & Conquer, die enorm veel baat hebben bij modernere grafische standaarden en verbeterde controls. 

Met name bij deze laatste groep gaat het er niet om om deze games helemaal current gen te maken, maar vooral om deze oude games weer minimaal speelbaar te maken. 

In die laatste categorie moeten we ook Onimusha 2 zien. De game kent zijn oorsprong op de PlayStation 2. De game bevat voor die tijd enkele interessante gameplay elementen, waaronder de beruchte tank-besturing (je kan alleen om je as roteren en vooruit/achteruit). Ook kon je de verhaallijn en het al dan niet verschijnen van compagnons beïnvloeden door gifts met ze te ruilen. 

Gelukkig heeft Capcom besloten deze positieve punten te behouden. De tank-besturing is daarentegen overboord gegooid en vervangen door een moderne variant. Wat wel gebleven is, is het gebruik van vaste camera-punten.

Dat kan soms voor verwarring zorgen, als je rechts het beeld uitloopt en vervolgens van bovenaf het nieuwe scherm binnenloopt. Hiervoor zijn diverse hulpmiddelen in de game opgenomen. Zo kan je lokale kaarten vinden en kan je in één van de winkels een kompas kopen. Bijzonder handig, en eigenlijk noodzakelijk om niet steeds de weg kwijt te raken. 

De nieuwe controls werken erg prettig, al is het wel even wennen als het camerastandpunt plots wijzigt. Capcom compenseert dat enigszins door op het nieuwe scherm nog even de oude oriëntatie aan te houden. De eerste keer is dat even wennen, daarna werkt dit zoals je zou verwachten.

Wat verhaallijn betreft sluit Onimusha prima aan bij hedendaagse games. Games in een Japanse setting tijdens de feodale periode zijn erg populair, met titels als Ghost of Tsushima, Sekiro: Shadows Die Twice en Assassin’s Creed: Shadows.

Met die laatste deelt Onimusha zelfs één van de antagonisten: Nobunaga. Is hij in Assassin’s Creed nog ‘slechts’ één van de bazen, in Onimusha is het dé grote slechterik, en nog met magische krachten bovendien.

Ook protagonist Jubei blijkt bovenmenselijke krachten te bezitten, maar voordat hij het op kan nemen tegen Nobunaga zal hij eerst vijf bollen moeten zien te verzamelen. Op zoek naar die magische bollen vindt hij vijf wapens, die hij kan gebruiken om de vijf samenhangende elementen te gebruiken. 

Jubei krijgt onderweg hulp van diverse personen. Oyu, een mysterieuze vrouw die één van de bollen als sierraad draagt, Magoichi, die met zijn geweer vijanden op afstand kan doden, Ekei, die uitblinkt in close combat en Kotaro Fuma, een jonge ninja die graag gebruik maakt van stealth. 

Hoe en wanneer deze personen je bijstaan, heb je deels zelf in de hand. In de dorpjes die je onderweg tegenkomt, kan je voorwerpen kopen, die je vervolgens weer met je vrienden kan ruilen. Hoe meer je met een persoon ruilt, hoe groter de kans dat hij of zij opduikt tijdens gevechten. Misschien kan je zelfs Oyu verleiden tot een innige kus?

Vergis je niet, Onimusha 2 is geen moderne current generatie game geworden. Daarvoor is er te veel van de ‘oude’ PS2 game bewaard gebleven. Dit is een échte remaster. Dat betekent dat de game die echt uit een vervlogen periode komt, opnieuw speelbaar gemaakt is. De game ademt helemaal de sfeer van het origineel, maar de ruwe kantjes zijn er afgeslepen. 

Met betere graphics zijn de omgevingen en karaktermodellen opnieuw tot leven gewekt, maar je ziet nog steeds dat de onderliggende basis 20 jaar oud is. Ook de aangepaste controls zijn een verademing, de originele tank-besturing kan nu écht niet meer. Andere, cinematische keuzes, waaronder het vaste cameraperspectief en de alternatieve verhaallijnen zijn gebleven, waardoor je echt het gevoel hebt het origineel te spelen, maar dan zoals die in het geheugen voortleeft.

Een échte remaster dus: bewaren wat de game uniek maakte, maar opppoetsen waar dat kan. Dat waarderen we vele malen meer dan de zoveelste last-gen ‘remaster’ die meer lijkt op een goedkope heruitgave. Als we dan toch aan de remasters moeten geloven, dan graag meer van dit.

Gaat deze remaster nieuwe gamers overtuigen de Onimusha serie te spelen? Waarschijnlijk niet. Maar voor fans van de serie is dit de beste kans om oude herinneringen opnieuw op te halen.