Street Fighter IV Review

De Street Fighter franchise heeft lange tijd geregeerd als rechtmatige koning onder de vechtspellen, maar is uiteindelijk langzaam van de troon verdwenen. Capcom wil de troon nu heroveren met het vierde deel uit de Street Fighter franchise. Zal Street Fighter IV de troon weer op kunnen eisen of zal het spel als hofnar eindigen?

Lang wachten...
Na Street Fighter uit 1987 kwam Capcom in 1991 met het vechtspel dat de franchise de troon op zou helpen, genaamd Street Fighter II: The World Warrior. De bedoeling in het spel was simpel: Elkaar lens schoppen tot er nog maar eentje staat.

De speler had de keuze uit acht personages, waaronder Ryu en Ken. Street Fighter II werd een groot succes en kende dan ook vele andere versies, zoals Super Street Fighter II Turbo, waarin onder andere de speelsnelheid hoger lag. Een remake van deze versie is onlangs nog opnieuw uitgebracht op de Xbox Live Arcade onder de naam Super Street Fighter II Turbo HD Remix.

Zes jaar later verscheen het derde deel uit de Street Fighter franchise in de speelhallen. Street Fighter III was een volledig nieuw spel, waarin van de oude cast alleen Ryu, Ken en Akuma terug kwamen. Nadat Capcom in 1999 de laatste versie van Street Fighter III uitbracht, bleef het stil rondom een vierde deel in de serie. Deze stilte heeft tien jaar geduurd, maar is nu eindelijk verbroken.

...wordt beloond
Er is namelijk een nieuw Street Fighter toernooi georganiseerd, waarbij vechters uit alle hoeken van de wereld bij elkaar komen om elkaar bont en blauw te slaan. De cast van Street Fighter IV bestaat uit 18 personages uit voorgaande delen, zoals Ryu, Vega, Sagat en Chun Li, aangevuld met zeven nieuwe personages zoals C. Viper en El Fuerte. Al deze vechters hebben hun eigen redenen om mee te doen aan de strijd om de titel en ze zullen dan ook alles geven om deze te bemachtigen.

Ieder karakter heeft een eigen vechtstijl, waar natuurlijk een aantal speciale aanvallen bij horen. Zo hebben Ken en Ryu beiden de bekende Sho Ryu Ken (Dragonpunch) en de vuurbal (Ha Dou Ken), maar zal El Fuerte met zijn Lucha Libre vechtstijl de vijand bestormen om hem zo de stijlvol door de lucht te gooien of een flinke stoot tegen zijn hersenpan te geven.

Verder heeft ieder personage nog een super- en een ultra aanval. De superaanvallen zijn eigenlijk spectaculaire versies van de speciale aanvallen, maar de ultra aanvallen zijn zeer krachtige aanvallen, die meteen een stuk langer duren en vele malen krachtiger zijn dan de superaanvallen. Deze aanvallen kunnen, indien ze goed ingezet worden, het verloop van een gevecht uitmaken, waardoor ieder gevecht tot het einde spannend blijft. Voor beide typen aanvallen heeft de speler een meter, die zich vult als de speler slaag uitdeelt of juist ontvangt.

De verhaallijnen van de verschillende vechters lopen zeer uiteen, maar sluiten daarentegen wel weer nauw op die van de andere personages aan. Zo kan Sagat Ryu’s bloed wel drinken en wil Vega de Chinese Chun Li te lijf gaan. Het is dus logisch dat deze verhaallijnen elkaar uiteindelijk kruisen. De personages komen aan het eind van de rit wel allemaal een nieuwe vijand, genaamd Seth, tegen. Deze cyborg heeft als doel de sterkste vechter ter wereld te worden en wil dit, zoals M.Bison dit in het verleden, over de rug van de andere vechters doen.

Seth verzamelt de speciale aanvallen van de vechters en maakt hier zijn eigen aanvallen van. Ze heeft de eindbaas beschikking over de elastische armen van Dhalsim, maar hij gooit er net zo gemakkelijk een eigen versie van de Dragonpunch tegenaan, die vanzelfsprekend veel uitgebreider is dan die van Ryu of Ken. Natuurlijk heeft Capcom er wel aan gedacht om deze eindbaas ook een aantal eigen bewegingen te geven en zelfs een eigen super aanval. Al met al is Seth een eindbaas die goed te verslaan is en redelijk goed in verhouding staat tot de rest van de karakters.

Wat is er veranderd?
Capcom heeft de Street Fighter serie met de Street Fighter EX delen al eens in een driedimensionaal jasje willen steken, maar dit heeft uiteindelijk niet het succes opgeleverd waar ontwikkelaar Capcom op hoopte. Met Street Fighter IV brengt Capcom de speler een compleet driedimensionale game met de klassieke tweedimensionale gameplay. Hiermee is het uiterlijk van het spel compleet vernieuwd, maar de basis van de gameplay is hetzelfde gebleven als in de voorgaande delen.

Street Fighter IV heeft zijn anime-achtige uiterlijk behouden, maar dan wel in een meer volwassen jasje. De verhaallijn van ieder karakter begint als een soort Manga verhaal, waarin uitgelegd wordt hoe dit personage aan de uitnodiging voor het toernooi komt en met welke redenen hij of zij meedoet. Vervolgens begint het eerste gevecht wat dan weer in de normale stijl van het spel is.

De rest van het spel, inclusief de tussenfilmpjes, zal dan ook in deze stijl voortgezet worden. Dit is voor de speler erg aangenaam, omdat er niet steeds tussen de verschillende stijlen gewisseld wordt en de speler dus optimaal van het grafische effect van het spel kan genieten. Grafisch gezien is Street Fighter IV misschien niet de sterkste titel, maar dit ligt meer in de anime stijl die Capcom voor deze franchise hanteert.

De soundtrack van Street Fighter IV is geheel anders dan in Street Fighter II en III, maar is minstens zo goed te noemen als die van de vorige delen. De muziek is geheel veranderd, maar er zijn zo nu en dan nog wel stukken van de soundtrack uit de oudere delen op te merken. De stemmen passen bij de personages en de impact van een slag, trap of een vuurbal komt erg goed over. De Engels gesproken stemmen komen weliswaar niet helemaal overeen met de mondbewegingen van de personages, maar ook hiermee heeft Capcom rekening gehouden. De speler kan er namelijk voor kiezen om de stemmen per karakter van taal te veranderen.

De bewegingen van de personages zijn ook helemaal opgepoetst, waardoor alles een stuk soepeler oogt. Capcom heeft de besturing zodanig op de consoles afgesteld dat zelfs de meest ingewikkelde bewegingen makkelijk uit te voeren zijn, zodat zelfs een onervaren speler er zo mee aan de slag kan. Tijdens het spel kan er, zoals gebruikelijk, ook een lijst met beschikbare bewegingen opgevraagd worden, welke geheel in speelhalstijl op het scherm tevoorschijn komt. Het lettertype in deze lijst is dan jammer genoeg wel weer erg klein.

Oefening baart kunst
Naast het feit dat de speler in de Arcade modus, waarin het verhaal van ieder karakter uitgelegd wordt en de speler extra vechtersbazen vrij kan spelen, zijn er nog diverse andere spelmodi. In deze modi kan de speler een aantal outfits, personages, intro animaties en overwinningsuitspraken vrijspelen. Je zal hiervoor bijvoorbeeld de diverse Trial modi zoals de Time Trial modus of de Survival modus moeten spelen.

Om al deze modi door te spelen is erg veel werk, maar de speler kan in deze modi wel goed zijn voordeel doen om meteen wat te oefenen op de verschillende combo’s en bewegingen die de personages te bieden hebben. Ook wordt er in deze sommigen van deze modi enigszins benadrukt wat de sterke punten van ieder personage zijn.

Zoals Capcom de speler beloofd heeft, is Street Fighter IV naast een offline Versus modus, voorzien van een Online multiplayer modus. De speler kan het in deze modus natuurlijk tegen een vriend opnemen, maar het is ook goed mogelijk dat de speler tijdens het spelen van de Arcade modus uitgenodigd wordt voor een pak slaag via het internet.

Capcom heeft erg zijn best gedaan om de speler in zoveel mogelijk modi te voorzien, maar de destijds zo succesvolle Dramatic modus uit de Street Fighter Alpha serie, ontbreekt in dit vierde deel van de franchise. In deze modus konden twee spelers het tegelijk tegen te computer opnemen en deze bijna letterlijk omver walsen. Ondanks dit gemis, kan Street Fighter IV de speler een hele tijd bezig houden met de overige modi.

De koning is terug!
Capcom heeft zich een hele tijd stil gehouden wat betreft het vierde deel in de Street Fighter franchise, maar weet dit helemaal goed te maken met dit nieuwe deel. De vernieuwingen staan in een goede balans met de dingen die Capcom uit de vorige delen mee heeft genomen en ook de karakters zijn goed op elkaar afgestemd. De bewegingen zijn makkelijk onder de knie te krijgen en zelfs een leek zou zo mee kunnen spelen. Als we naar de grafische kant van het spel kijken is het misschien niet de allersterkste titel, maar dit heeft meer met de stijl te maken. De soundtrack en de overige geluiden zijn tot in de puntjes uitgewerkt en de speler heeft genoeg modi om even zoet mee te zijn. De koning onder de vechtspellen is na lange tijd eindelijk weer terug op zijn troon en gaat daar voorlopig ook nog niet vanaf!