Story of Seasons: A Wonderful Life Review – Een klassieker keert terug

Het is dit jaar twintig jaar geleden sinds de release van Harvest Moon: A Wonderful Life. Reden voor ontwikkelaar Marvelous Inc. om de game opnieuw uit te brengen, maar dan natuurlijk wel met een nieuw likje verf. A Wonderful Life werd destijds goed ontvangen, maar inmiddels zijn we al een aantal jaren verder. Boerderijgames zijn met de tijd meegegaan, dus is deze remake van een klassieker ook vandaag de dag de moeite waard?

In Story of Seasons: A Wonderful Life besluit je de boerderij van je overleden vader over te nemen. Deze boerderij is gelegen in Forgotten Valley, een rustig dorp vol excentrieke karakters. Naast het zorgen voor je gewassen en dieren, is wellicht je belangrijkste taak het onderhouden van je relaties met je buren.

Hoewel A Wonderful Life natuurlijk een boerderijgame is, staat eigenlijk de gemeenschap van Forgotten Valley centraal. De karakters vormen het hart en ziel van de game. In het begin lijken ze nogal tweedimensionaal, maar hoe beter bevriend je met ze raakt, hoe meer je ze leert kennen. Voor je het weet heb je een band met ze opgebouwd en voelen ze niet meer als pixels op een scherm.

Daarnaast zorgen de karakters ook voor een hoop humor. Zo is er de chaotische wetenschapper Daryl die met zijn experimenten regelmatig bijna zijn huis opblaast en een eenzijdige rivaliteit onderhoudt met Mukumuku, een soort yeti; de praatgrage plant Vinnie en karakters als Matthew en Sebastian die gewoon keihard in je gezicht je tomaat, die je met alle gulheid aan hen hebt weggegeven, smerig noemen.

De vriendschappen die je vormt komen ook nog eens met een hoop voordelen. Bevriend je bijvoorbeeld de koopman Van, dan kun je met hem onderhandelen over de prijzen van zijn producten. Als je Daryl bevriend, geeft hij je een dure zaadmaker cadeau. Het onderhouden van je relaties met je buren kan je dus een hoop geld besparen.

De belangrijkste relatie in de game is die met je partner. Single blijven in Forgotten Valley is namelijk niet aan de orde. Ben je aan het einde van hoofdstuk 1 nog steeds alleen, dan is het game over. Letterlijk.

Gelukkig is het niet moeilijk om ervoor te zorgen dat een van de acht vrijgezellen je aanzoek accepteert. Je hebt namelijk een jaar de tijd om ze te overladen met cadeautjes. De ene vrijgezel vindt je sneller leuk dan de ander, maar tenzij je er bewust voor kiest om alle vrijgezellen te negeren, is het vrijwel onmogelijk om alleen achter te blijven. Opvallend is wel dat de game je niet waarschuwt dat als je single blijft het game over is.

Een grote en welkome verandering ten opzichte van de originele game, is dat de remake een stuk queervriendelijker is. Zo ben je helemaal vrij om te kiezen hoe je karakter eruitziet en kun je je voornaamwoorden kiezen, waaronder ook hen/hun. Ook in het kiezen van je toekomstige partner heb je de volledige vrijheid: iedere vrijgezel is een optie, ongeacht je voornaamwoorden. Hiermee voelt de game een stuk inclusiever voor iedereen.

Hoewel het onderhouden van je relaties dus een belangrijk onderdeel is van de game, is A Wonderful Life zoals gezegd nog steeds een boerderijgame. In je eerste jaar zul je alleen niet heel veel tijd aan je boerderij besteden. Je hebt namelijk maar twee kleine velden tot je beschikking voor je gewassen. Ook het verzorgen van je dieren duurt niet lang, waardoor je een hoop tijd over hebt op een dag.

Veel mogelijkheden om die tijd te vullen, zijn er niet. Waar je in nieuwere boerderijgames soms het gevoel hebt niet genoeg tijd in een dag te hebben, is in A Wonderful Life het tegenovergestelde waar. Uiteraard heb je tijd nodig om met je buren te kletsen en hun cadeautjes te geven, maar ook dit neemt geen uren in beslag.

Vissen is een optie, maar dat wordt al gauw eentonig. De mijnen in dan? A Wonderful Life heeft geen mijnen zoals we die kennen in nieuwere boerderijgames, maar een archeologische opgraafplaats waar je professor Carter en zijn assistent Flora kunt helpen met graven.

Hoewel je in nieuwere boerderijgames hier mineralen, dinosaurusbotten, diamanten en dergelijke kunt vinden, vind je hier niet veel bijzonders. De objecten die je opgraaft, waarvan je de meeste van Carter mag houden, zijn handig als cadeautjes voor bepaalde bewoners van Forgotten Valley, maar snel rijk worden doe je niet. Daarnaast is het graven ook frustrerend: het neemt veel tijd in beslag, maar veel vind je niet. Regelmatig graaf je lange tijd op dezelfde plek zonder ook maar iets te vinden.

Hoe zit het dan met festivals, wedstrijden en andere evenementen? A Wonderful Life heeft één evenement per seizoen, met uitzondering van je eerste lente. In de zomer vindt er een vuurwerkfestival plaats, in de herfst een banket, in de winter een concert en vanaf jaar twee een nieuwjaarsfeest in de lente. Aangezien je niet veel te doen hebt, met name in je eerste jaar wanneer je maar twee velden hebt, zouden meer festivals en wedstrijden zoals we die kennen uit nieuwere boerderijgames een leuke toevoeging zijn geweest.

Jammer ook is dat er een pad is naar andere dorpen en steden om te bezoeken, maar wanneer je dit pad bewandeld krijg je alleen een melding dat het zes uur duurt, een zwart scherm met een tekstvak die kort beschrijft wat je hebt gedaan of gezien en dan ben je ‘terug’. Wellicht werkt Marvelous Inc. aan een update of DLC waarin je wél een andere stad kan bezoeken, maar voor nu is het een teleurstelling.

Vergeleken met nieuwere boerderijgames is A Wonderful Life ook redelijk traag. Dit komt deels doordat er niet veel te doen is, maar ook door hoe de game nou eenmaal in elkaar zit. Waar je in nieuwere boerderijgames je gereedschap en boerderij kunt upgraden wanneer je maar wilt, zolang je maar het geld en de materialen ervoor hebt, is dit in A Wonderful Life niet aan de orde.

Pas in je eerste herfst kun je je gereedschap upgraden naar koper gereedschap. Om je gereedschap te upgraden naar goud moet je zelfs tot de zomer van je derde jaar wachten. Zoals eerder gezegd heb je in je eerste jaar maar twee kleine velden tot je beschikking, waarvan de grond niet echt vruchtbaar is. Je derde, grotere en meest vruchtbare veld kun je pas vanaf je tweede jaar aanschaffen.

De upgrades die je wel al vanaf het begin kunt aanschaffen, zoals bijvoorbeeld een groter kippenhok of een verwerkingsruimte om je melk om te toveren in boter of kaas, kosten een hoop. Dit zou niet erg zijn als je makkelijk geld kunt verdienen, maar ook dat verloopt traag. Je belangrijkste inkomstenbronnen zijn je gewassen en dieren, maar deze heb je ook nodig om je vriendschappen op te bouwen. Alles verkopen is dus wat dat betreft niet slim.

Maakt dit trage aspect A Wonderful Life een slechte game? Met name wanneer je gewend bent aan de snellere boerderijgames van de afgelopen jaren is het, vooral in het begin, zeker frustrerend. Aan de andere kant draagt het bij aan de rustgevende sfeer van de game: je mág je tijd nemen, je hoeft niet binnen een jaar een grote boerderij te hebben en flink wat geld op je rekening. Iedere mijlpaal die je behaalt voelt dan ook meer belonend dan wanneer je al in je eerste maand een grote upgrade uitvoert.

Vooral in de snelle wereld waarin we leven voelt A Wonderful Life, ondanks dat je toch wat moet ploegen op je boerderij, door dit rustige tempo als een soort vakantie. Je hebt dan ook echt jaren de tijd om je boerderij en de meeste relaties op te bouwen: de game speelt zich af over tientallen jaren, waarin je langzamerhand iedereen in Forgotten Valley, dus ook jijzelf, ouder ziet worden. De Forgotten Valley waarin je aan het begin van de game naar toe verhuist, is niet meer dezelfde gemeenschap als tegen het einde van de game. Hierdoor voelt de game zeer realistisch en geeft het een interessante kijk op de karakters.

Vergeleken met nieuwere boerderijgames is Story of Seasons: A Wonderful Life nogal traag. Zo nu en dan kan dit, vooral in het begin, tot frustraties leiden. Toch geeft het je ook een gevoel van rust, wat zeer welkom is in de vaak gehaaste maatschappij van vandaag. Als A Wonderful Life meer evenementen en activiteiten had toegevoegd, was die traagheid waarschijnlijk een stuk minder voelbaar geweest.

De karakters, die zoals gezegd het hart en ziel van de game vormen, zijn de reddende kracht. Zij zorgen ervoor dat je blijft terugkeren naar Forgotten Valley, om hun relaties zowel met jezelf als met elkaar te zien groeien.