Star Fox 64 3D Review

Een negatieve spiraal. Daarin bevindt de Nintendo 3DS zich, de nieuwste draagbare spelcomputer van Nintendo. Naast dat critici recentelijk de nu al beruchte circle pad-accessoire de grond inboorde, wijst men daarnaast ook al maandenlang met een grote vinger naar het spelassortiment. Vooralsnog weet namelijk alleen The Legend of Zelda: Ocarina of Time 3D de verwachtingen waar te maken. Dat dit een remake betreft bevestigt alleen maar de ironie. En nu is daar Star Fox 64 3D, nóg een remake, maar nu van de gelijknamige Nintendo 64-klassieker uit 1997. Open the wings!

Het ruimtelijke on-rails avontuur van Fox McCloud. In een tijd waar Mario en Link furore maakten, werd de antropomorfe vos een beetje ondergesneeuwd. Ten ongenoegen van Nintendo en diens liefhebbers, want Star Fox 64, in de Europese volksmond bekend als Lylat Wars, was destijds één van de paradepaardjes van het bedrijf. Genoeg reden om de belevenissen van Fox en zijn kornuiten Falco Lombardi, Peppy Hare en Slippy Toad nieuw leven in te blazen, moet Nintendo gedacht hebben.

Het vliegspel is na veertien lentes terug, maar dat is nergens aan af te zien. Waar Ocarina of Time grafisch al voorwaartse stappen maakte, gaat Star Fox 64 3D daar nog eens dik overheen. Grote trekpleister is natuurlijk de 3D-functionaliteit, een regelrechte verademing voor de oude garde. Het lijkt wel alsof de game speciaal voor 3D is gemaakt, zo goed komt de functie uit de verf. Zoals gezegd blijft het hier niet bij; Star Fox 64 3D is duidelijk van een grote schoonmaakbeurt voorzien. De vliegtoestellen, de Arwings, zien er fantastisch uit en effecten als water zijn voor 3DS-begrippen fenomenaal. Hierdoor is het spel op grafisch gebied een pionier van alle tot nu toe verschenen 3DS-spellen.

Kleine veranderingen
Naast het visuele gedeelte is ook de audio op de schop gegaan. Geluidseffecten zijn geremasterd en alle stemmen zijn opnieuw ingesproken. Dat laatste had van ons niet gehoeven, daar het ten koste gaat van de charme van het verhaal. De ‘nieuwe’ Slippy Toad klinkt bijvoorbeeld bij lange na niet zo dramatisch als de ‘oude’ Slippy Toad. Afijn, het voelde hierdoor wel minder als een herhalingsoefening. De rest is namelijk wel vrijwel indentiek gebleven aan het origineel.

Om te beginnen het verhaal en de manier waarop dat zich presenteert en vordert. Nog steeds is het zo dat je in Star Fox 64 3D je eigen pad richting het einddoel mag bepalen. Via een ruimtekaart met daarop zestien levels zal je er - naargelang je eigen smaak, daarover zo meer - zeven moeten doorkruisen om het finale gevecht tegen Andross aan te gaan, de antagonist van het verhaal. Hij wil per se de macht over het Lylat System (het heelal). Hier ga jij natuurlijk een stokje voor steken. Verwacht – net zoals in een Mario of in een Pokémon – geen verhaal met onverwachte plotwendingen en een climax van dermate omvang. Andross vormt eigenlijk gewoon een slap excuus om je een weg door alle planeten en stelsels te banen.

De speelduur van de verhaalmodus bedraagt in totaal zo’n drie uur. Dan heb je als het goed is het universum van een verschrikkelijke teloorgang gered. Drie uur klinkt mager, maar laat je daarin niet vergissen. Immers is het in Star Fox 64 3D mogelijk om van de oorspronkelijke baan af te wijken. Het spel bevat her en der geheime passages waar de speler zelf achter moet komen. Het verhoogt de herspeelbaarheid enorm en daardoor kan de remake niet drie, maar wel twaalf uur tijd in beslag nemen. Dit blijft niet veel, maar dat was het origineel ook al niet.

Wat Nintendo hiervoor hadden kúnnen doen was de content expanderen, maar dat is gek genoeg niet gebeurd. Geen nieuwe modi, geen leaderboards en zelfs geen online multiplayermodi! Het zorgt ervoor dat het spelaanbod redelijk beperkt blijft en dat roept vraagstukken op of het de volle veertig euro wel waard is. Zeker als je al bekend bent met het origineel. Ben je dat en vond je Lylat Wars niet bijzonder, dan kun je de game links laten liggen. In het andere geval kan een overweging nooit kwaad; speltechnisch blijft Star Fox 64 3D gewoon enorm leuk.

Geweldige, vlotte actie
Maar wat maakt dit avontuur nou zo aantrekkelijk? Ervaring gebiedt ons te zeggen dat de actie enorm snel is, lekker vlot blijft en dat het met de circle pad bestuurt als nooit te voren. Speciale bewegingen als de barrel roll om vijandig vuur te ontwijken, de boost waarmee je in versnelling komt, de achterwaartse salto en de verticale draai om vijanden af te schudden, zijn geplaatst onder de juiste knoppen. Bovendien is het afvuren van laserstralen en geraapte bommen eveneens kinderspel. Een kind kan de was doen met de toegankelijkheid van Star Fox 64 3D.

Dat het spel daardoor wat makkelijk wordt is jammer, maar daar heeft Nintendo in deze remake iets voor bedacht. Te weten de gyroscope-besturing, een nieuw element van de draagbare spelcomputer. Deze stelt de handheld in staat de bewegingen van het apparaat te herkennen en volgens Nintendo biedt dat een intuïtieve manier van spelen. De praktijk laat echter zien dat dat in dit spel alles behalve het geval is. Het letterlijk naar links en naar rechts sturen voelt vreemd en ten tijde van de actiemomenten, zeker als je in 3D speelt, is het een doorn in het oog. Ons advies is dan ook om Star Fox 64 3D op de traditionele manier te spelen.

Andere (magere) modi
Heb je het spel (in beide besturingen) meerdere malen voltooid, dan kun je je heil vinden in de andere modi die het spel rijk zijn. Deze verschillen nauwelijks of niet met die van de N64-versie. Zo is er Score Attack, een modus die draait rond het behalen van een zo hoog mogelijke score. Terrein is één van de zestien beschikbare levels uit de verhaalmodus. Hier moet je zo veel mogelijk aan gort knallen om aanspraak te maken op de bronze, zilveren of gouden medaille. Een leuk gegeven, maar in feite een erg slappe modus. Kommer en kwel dus.

Hetzelfde valt te melden over de Battle Modus, waarbij maximaal vier spelers het via Download Play tegen elkaar kunnen opnemen, zonder dat daarvoor iedereen in het bezit van Star Fox 64 3D moet zijn. Het aantal van vier maps blijft een beetje karig, maar dat valt nog te overzien. Onvergefelijk is wel het nogmaals laten ontbreken van een online multiplayermodus. Dit had het cijfer misschien wel met een volle punt omhoog kunnen schroeven, want het spel leent zich er perfect voor. Kennelijk is Nintendo nog niet klaar voor online gaming op de 3DS, dat blijkt maar weer.

Speelt als een trein, maar weinig nieuws
Star Fox 64 3D leunt op twee gedachtes. Enerzijds is het een fantastische remake van een van origine fantastisch spel. Het spel is tot in de puntjes gepolijst, speelt wederom als een trein en qua herspeelbaarheid zit het ook wel snor. Anderzijds blijft het qua content een regelrechtige kopie uit de al magere game uit 1997. Leaderboards ontbreken volledig, het schort aan een online multiplayermodus en qua moeilijkheidsgraad heeft het ook geen stappen voorwaarts gemaakt. Als je op zoek bent naar vernieuwing, dan zal Star Fox je dit niet bieden. Vergeef je Nintendo dit, dan staat er een ruimteavontuur van excellente kwaliteit op je te wachten.