Splatoon 2 Review - Verven voor gevorderden

Twee jaren en flink wat liters verf later is het tijd voor Splatoon 2 om iedere Switch bezitter weer aan het schieten te krijgen. Dit vervolg probeert een nog completer pakket te bieden dan het origineel deed op de Wii U. De Splatoon 2 review laat weten of Nintendo geslaagd is in het volbrengen van die taak.

Nintendo heeft altijd al een eigen kijk gehad op hoe games gemaakt en gespeeld dienen te worden. Zo grof en gewelddadig als de games op de PlayStation en Xbox consoles zijn, zo vredelievend en aaibaar zijn de concepten waarmee het Japanse bedrijf aankomt. Door het allemaal net wat speelser aan te pakken weet het spelletjesbedrijf jong en oud aan zich te binden.

Toch voelde ook Nintendo zich genoodzaakt om toch een beetje leentjebuur te spelen bij de concurrentie, waar shooters de gamelijsten domineren. Dit om toch een beetje mee te gaan in de trends onder de consument. En ziedaar, in 2015 zag Splatoon het licht op de Wii U; een shooter waarin geen kogels gebruikt werden, maar waar verf het voornaamste wapen was.

Nu, twee jaar en een console generatie verder, is het tijd voor een vervolg. Origineel is de titel voor die sequel allerminst, maar Splatoon 2 weet goed verder te bouwen op de fundering die in 2015 is gerealiseerd. Want naast de terugkeer van bekende elementen zijn er tevens gloednieuwe onderdelen toegevoegd die dit vervolg het ultieme schietfestijn moeten maken voor de hybride console van Nintendo.

Allereerst is er de singleplayer die zijn terugkeer maakt in dit tweede deel. Marie, de ene helft van de bekende Squid Sisters uit het origineel, heeft jouw hulp nodig. Er zijn diverse voltvissen gestolen die Inkopolis, de stad waarin Splatoon 2 zich afspeelt, van stroom voorzien en tevens is haar zusje Callie spoorloos verdwenen. Jij krijgt de taak om alle voltvissen terug te krijgen uit de handen van de Octarianen en ook moet je uitzoeken waar Callie nou precies gebleven is.

Dat klinkt allemaal heel spannend, maar de narratief in Splatoon 2 is alles behalve denderend. Verder dan een paar zinnen tussen missies en werelden door ga je dan ook niet krijgen wat betreft plot. Maar eigenlijk maakt dat niet zoveel uit, want daar draait het allerminst om in de singleplayer van Splatoon 2. De serie is van origine online-georiënteerd en dat is met die vervolg niet anders.

De singleplayer kan daarom het best gezien worden als een tutorial die je doorkruist voordat je een poging waagt in de multiplayer. De in totaal vijf werelden zijn in net zoveel uren uit te spelen, waarbij elke wereld bestaat uit zes gewone levels en een eindbaas die verslagen dient te worden. Lang is de singleplayer allerminst, maar de hoeveelheid variatie tussen de levels maakt een hoop goed.

Veel levels zijn ontworpen met een bepaald wapen in gedachten en je wisselt tijdens het voltooien van missies dan ook constant van schietijzer. Het ene moment loop je ballonnen te knappen met een sluipschuttersgeweer, terwijl je in het level erna rondspringt op luchtbedden en schoonmaakrobots ontwijkt.

Daarbij verschillen de werelden qua uiterlijk ook van elkaar, wat ervoor zorgt dat je nooit het gevoel krijgt dat je een level al eens eerder bent tegengekomen. Hiermee laat Nintendo goed zien dat het wat betreft creativiteit nog steeds heer en meester is, ook als het aankomt op verantwoorde shooters.

Maar zoals eerder al werd aangegeven, Splatoon 2 haal je eigenlijk in huis voor de multiplayer-functionaliteiten die de game rijk is. Gelukkig biedt de titel meer dan genoeg opties om ook online los te gaan en liters verf rond te kladderen. Daarbij moet wel opgemerkt worden dat je aan het begin van je online carrière wel enigszins wordt belemmerd wat betreft toegang tot content.

De multiplayer van Splatoon 2 is onderverdeeld in drie categorieën: standaardgevechten, profgevechten en toernooigevechten. De laatste twee modi zijn pas speelbaar nadat je een bepaald level hebt bereikt met jouw karakter. In het geval van Splatoon 2 is dat level tien. Ben je dit nog niet, dan word je gelimiteerd tot de standaardgevechten.

In principe niet zo’n groot probleem, zij het dat je maar een gamemodus kunt spelen in deze categorie: Grondoorlog. Hierbij dien je een zo groot mogelijk oppervlak te bedekken met jouw kleur verf, terwijl je de tegenstander probeert tegen te houden om hetzelfde te doen. Een toffe uitdaging, maar iets van variatie mist hier dus en dat is zonde.

Want het staat in schril contrast met de diversiteit die je in de singleplayer tegenkomt. Pas als je level tien bent en de profgevechten kunt betreden, dan komen er nieuwe modi vrij die je kunt gaan uitproberen. Zo laat Splat Zone je bepaalde gebieden op de kaart overnemen en dien je in Rainmaker een krachtig wapen naar jouw basis te leiden.

Nintendo lijkt dan ook enorm de nadruk te leggen op het competitieve aspect van de nieuwe shooter en ergens is dat wel jammer, want op deze manier beperk je de ervaring voor een ieder die casual online wil knallen. Wellicht dat een update hier verandering in kan brengen, maar momenteel is het een van de grootste negatieve punten die terug te vinden zijn in Splatoon 2.

Er zijn in dit vervolg wel meer manieren om met elkaar te spelen, mede door de functionaliteiten die beschikbaar zijn op de nieuwste console van Nintendo: de Switch. Zo kun je naast regulier online schieten ook voor het eerst lokaal met of tegen elkaar spelen. Net zoals Mario Kart 8 Deluxe dat ook al kon. Je kunt tot maximaal acht verschillende Switches met elkaar verbinden om de strijd tegen elkaar aan te gaan.

Vooral bij toernooien kan dit positief uitpakken, omdat je niet afhankelijk bent van een internetconnectie om te kunnen spelen. Daarbij ken Splatoon 2 wederom meerdere manieren om te kunnen spelen. De motion controls uit het origineel zijn terug, maar in de praktijk speelt de game lekkerder weg door de bewegegingsbesturing lekker uit te zetten. Spelen met de Pro Controller blijft de beste ervaring, mede doordat de controller comfortabeler in de hand ligt door de grootte.

Maar ook op het gebied van customization heb je tal van opties om jouw speelstijl door te voeren. Zo kun je jouw Inkling helemaal naar hartelust aanpassen, van kleding tot aan jouw uitrusting. Door potjes te spelen spaar je namelijk munten die je kunt uitgeven aan nieuwe items voor jouw soldaatje. Daarbij heeft elk kledingstuk zijn eigen speciale bonussen, waarmee je sneller of juist sterker kunt worden.

Uitrustingen dien je wel goed te kiezen, want als je eenmaal op zoek bent naar een match dan is het niet meer mogelijk om te wisselen. Dat voelt een beetje achterhaald, zeker als je kijkt naar de ‘volwassen’ shooters op andere platformen. Daar kun je wapens zonder problemen switchen en is het zelfs mogelijk om te kiezen op welke map je wilt spelen.

In Splatoon 2 wordt dat laatste voor je gedaan, waarbij er telkens twee maps zijn waarop je kunt spelen. Om de twee uur wordt die selectie ververst en daarmee moet je het doen. De multiplayer had dus wel wat meer vrijheid kunnen hebben. Op het gebied van content-selectie tenminste, want qua customization zit het helemaal snor.

De kern van de Splatoon 2 multiplayer is niet anders dan die van het origineel, maar toevoegingen van nieuwe mappen, wapens en speciale vaardigheden zorgen ervoor dat de algehele ervaring net even weer een frisse wind door het geheel laat waaien. Die hard fans van het eerste uur hadden wellicht wat meer nieuws willen zien, maar voor de massa zal de Splatoon 2 multiplayer zeker weer een hoop plezier brengen.

Wordt al dat online geweld je toch iets te eentonig, dan heeft Splatoon 2 ook nog de Salmon Run waar je wat stoom kunt afblazen. Deze overlevingsmodus is goed te vergelijken met bijvoorbeeld de Zombie-modus uit Call of Duty of Horde uit de Gears of War franchise, hetzij een stukje vredelievender. Je strijdt met maximaal drie andere spelers namelijk niet tegen bebloede monsters, maar tegen kwaadaardige zalmen.

Elke ronde heb je een bepaald doel: verzamel een X-aantal zalmeitjes. Die verdien je door bazen te verslaan en de eieren naar een veilig punt te brengen. Salmon Run kent zeven bazen die willekeurig kunnen spawnen. Bovendien kun je er meerdere tegelijk tegenover je krijgen. Potjes kunnen, naarmate je vordert, erg chaotisch en spannend worden. Salmon Run is daarmee een toffe extra binnen het totaalpakket; de spreekwoordelijke kers op de taart.

Maar ook de spreekwoordelijke taart mag er zeker wezen. Splatoon 2 is een vrolijke en uitgebreide shooter met voor ieder wat wils. De singleplayer is, ondanks de korte speeltijd, enorm gevarieerd en leuk om te doorkruisen. Geen enkel level voelt hetzelfde en vooral de eindbazen zijn zeer de moeite waard.

Maar ook de multiplayer speelt lekker weg, al is het jammer dat sommige content slechts gelimiteerd speelbaar is tussen de verschillende speelstijlen. Gelukkig is het opbouwen van jouw Inkling een stuk minder gelimiteerd en kun je daarin helemaal losgaan. Tel daar de Salmon Run bij op en je hebt een shooter-ervaring waar je nog maanden van kunt smullen.