SoulCalibur 6 Review - Eist de kampioensriem op

Er zijn enkele franchises binnen het fighting genre die ervoor zorgen dat een competitieve meute spontaan jeukende handjes krijgt. Na afgelopen jaren series als Mortal Kombat, Tekken en Street Fighter te hebben gezien, miste er toch nog een belangrijke speler. Eindelijk stapt deze uitdager de ring weer in en daar hoort het wedstrijdcommentaar van de SoulCalibur 6 review bij!

Het is tijd voor een kleine throwback naar het jaar 1995 waarin de oorsprong van de SoulCalibur reeks ligt. Soul Edge, de voorloper van de serie zoals wij die nu kennen, wist zijn mannetje te staan tussen de competitie door de introductie van de 8-way run. Met deze techniek konden vechtspelfanaten zich in de 3D diepte bewegen en om hun tegenstanders heen draaien. Dertien jaar later staat dit concept met SoulCalibur 6 nog steeds als een huis, maar dat is niet het enige dat de games onderling gemeen hebben.

De nieuwste telg speelt zich namelijk af na de gebeurtenissen van Edge en fungeert als een semi-reboot van de eerste SoulCal. De wereld zoals wij die kennen was in de 16^e eeuw een plaats waar twee magische zwaarden (samen de Soul Edge genoemd) chaos creëerden. De zoektocht naar dit wapen en de destructie ervan wordt niet in één, maar liefst twee verhaalmodi uitgelicht. Extra veel content en daar tekenen wij voor!

Het eerste en originele speltype dat de gebeurtenissen via de lore volgt, heeft de naam Soul Chronicle gekregen. Hierin heb je een overkoepelende verhaallijn die slechts anderhalf tot twee uur duurt, maar de belangrijkste agendapunten laat zien. Daarnaast heeft elk van de 21 basisgame personages een eigen campagne gekregen, waardoor je uiteindelijk toch nog zo’n 15 uur zoet bent om dit allemaal af te ronden. Leuk! Want dat is al een hele verbetering ten opzichte van zijn voorganger.

Tijdens het doorlopen van alle inhoud die Soul Chronicle te bieden heeft, valt een aantal punten op. Ten eerste wordt er onwijs veel aandacht besteed aan de achtergrondverhalen van ieder speelbaar personage; diepgang die bij veel fighting games mist. Ten tweede wordt dit op een vrij rustgevende en serieuze manier verteld door als het ware een soort storyboard voor te schotelen met getekende stills.

Deze toffe vertelwijze wordt regelmatig afgewisseld met belangrijke gevechten die een rol spelen binnen het toekomstverloop van de individuele personages. Dit contrast tussen harde actie en rustige leesmomenten werkt goed en doet je steeds snakken naar nog een achtergrondverhaal. Er is geen twijfel over mogelijk dat dit een verstandigere keuze is geweest dan een lading filmische CGI te gebruiken. Na al dat buttonmashen op eigen snelheid een verhaal doorscrollen krijgt dan zeker de voorkeur.

Naast Soul Chronicle kent de game dus nog een verhalende modus: Libra of Soul. Dit is het speltype dat ervoor zorgt dat Calibur 6 meer is dan alleen een vechtspel. Hierin wordt hevig geëxperimenteerd met RPG-elementen om eens iets anders aan te bieden dan non-stop arenagevechten, al zijn die er ook in overvloed. Libra of Soul, dat ongeveer 10-15 uur duurt om uit te spelen, is het onderdeel waar de game het meest indruk maakt.

In dit speltype mag je met een eigen gecreëerd personage achter de Soul Edge aan door een uitgebreide campagne te bewandelen die minstens even veel achtergrondinformatie biedt als Soul Chronicle. Door middel van een wereldkaart baan je je een weg naar het einde toe. Alhoewel de route van de primaire quests vast staat, kent Libra of Soul een grote hoeveelheid optionele opdrachten die je belonen met ervaringspunten, ingame geld en nieuwe voorwerpen die van pas kunnen komen. Met het uitvoeren van deze sidequests kun je zelfs steden upgraden zodat daar betere goederen verkocht kunnen worden.

Veel van de zijmissies liggen niet binnen de steden waar je in de hoofdverhaallijn voorbij komt en benodigen een zogeheten expeditie om gespeeld te worden. Deze tocht kost valuta, afhankelijk van de afstand en natuurlijke barrières die je moet overbruggen. Ondertussen kun je onderschept worden en resulteert een verloren battle in het vroegtijdig stopzetten van de expeditie en het verliezen van de daartoe behorende kosten. Het is even uitdagend als dat het klinkt.

Libra of Soul is de verhaalmodus waar je waarschijnlijk het meeste plezier aan gaat beleven. Zo ligt de moeilijkheidsgraad van gevechten een stuk hoger dan bij Soul Chronicle en bevatten deze ook vaak condities die het extra lastig maken. Voorbeelden als mid-attacks die alleen schade doen of gladde ondergronden komen in grote hoeveelheden voor. Sommige tegenstanders uit de originele lore zijn zelfs zo uitdagend, dat je zelfs na het grinden van wat levels nog goed moet nadenken over een tactiek.

Als het hoofdverhaal afgelopen is, bevat Libra of Souls ook nog een endgame die een flink aantal uur aan deze campagne vast plakt. Opeens kan je het opnemen tegen bizarre creaties van andere spelers, die bestuurd worden door de computer. Dat mag de pret niet drukken, want het zien en zelf in elkaar knutselen van een persoonlijk personage is een feest. SoulCalibur 6 biedt dan ook uitgebreide hulpmiddelen hiervoor.

Met de character creator kan je één van de 21 bestaande figuren aanpassen of helemaal zelf iets opbouwen. Niet eerder kon je kiezen uit een selectie van zestien verschillende rassen die je geheel naar eigen inzicht kan aankleden. Dit is gaaf en moedigt je aan steeds wat soul points, punten die je verdient met de verhaallijnen en multiplayer, te spenderen aan nieuwe kledingstukken die puur cosmetisch zijn. Vervolgens kan je dit gevaarte zelfs online gebruiken tegen andere mensen!

Naast het inzetten van een eigen abominatie, kun je ervoor kiezen om één van de bekende vechtersbazen in te zetten. Franchise favorieten als Taki, Kilik en Yoshimitsu zijn teruggekeerd, met een drietal nieuwelingen. Eén van de grote verrassingen is Geralt of Rivia van The Witcher, die op een kunstige manier in de storyline wordt gepuzzeld. SoulCalibur is niet onbekend met het toevoegen van andere franchises in zijn line-up.

Het is aan de ene kant leuk dat hier en daar kunstgrepen voorbij komen om de raster aan speelbare personages fris te houden, maar aan de andere kant moeten de vechtersbazen wel genoeg kunstjes achter de hand hebben om daadwerkelijk in gevechten gekozen te worden. Opgelaten kan er gezegd worden dat het spel qua combat even soepel, al dan niet vloeiender, aanvoelt dan zijn voorgangers. Alhoewel de gameplay in grote lijnen hetzelfde is gebleven, zijn er een paar belangrijke aanpassingen gedaan die zowel meer als minder flow in het spel brengen.

Ten eerste bevat het spel nu actie die reversal edge heet. Hiermee counter of initieer je een aanval en vertraagt de tijd. Vervolgens volgt er het steen, papier, schaar principe waarbij beide personages één aanval moeten kiezen die elkaar hopelijk countered. Deze techniek voelt aan alsof het vooral de meer casual speler tegemoet komt door flink te knoeien met het tempo, wat niet altijd even lekker werkt.

Een tweede grote en positievere aanpassing heeft te maken met de guard impact. Deze kost niet langer brandstof uit de Soul Gauge en kan oneindig veel keren gebruikt worden. Dit is al een hele verbetering ten opzichte van SoulCalibur 5 en vooral een opluchting voor de wat meer ervaren speler.

Als laatste grote verandering kent het spel nu zogenaamde lethal hits. Dit zijn geavanceerde en vaak krachtige moves die ervoor zorgen dat je vijand opzij gebeukt wordt. Vervolgens kan je helemaal losgaan met combo’s om het moraal te breken. Afgezien van deze twee punten is de gameplay nagenoeg hetzelfde gebleven, inclusief soul criticals en guard breaks. Ja, je leest het goed. Ondergetekende is niet vies van de SoulCalibur-serie!

Naast deze veranderingen is SoulCalibur 6 vooral meer van hetzelfde, wat vooral geen enkel probleem is. Zo kan je aan de slag met een arcade en lokale versus modi, om een moment later wat tijd te spenderen in de artwork galerij die niet nieuw is voor de serie. Daarnaast hoef je van de online multplayer modi geen grote verrassingen te verwachten. Met aan de ene kant een ranked speltype waarin je punten per personage verdient en aan de andere kant casual matches en competities, is er niet veel schokkends te constateren.

Wat absoluut het vermelden waard is, zijn punten als lag en serverproblemen. Hier heeft SoulCalibur 6, voor zover wij gezien hebben, geen enkele last van. Op het moment zijn daar nog geen minpunten opgevallen, maar dat kan ook liggen aan het feit dat het pre-release erg rustig is. Hopelijk blijft het zo post-release als de drukte is toegeslagen.

Toch zijn er wel wat negatieve punten te vinden die ervoor zorgen dat het geen perfecte game is. Vooral in Libra of Soul wordt duidelijk gemaakt dat de AI behoorlijk gebrekkig kunnen zijn. Zo kan je mercenaries inhuren om een gevecht voor jou te laten doen, maar deze staan zo goed als de gehele match stil en verliezen van tegenstanders half hun niveau.

Daarnaast wordt het spel flink van matchfixing verdacht. Het ene moment zal een bepaalde tegenstander zo goed als geen aanval doen, terwijl zij een ronde later de ene na de andere combo aan elkaar rijgen. Afhankelijk van hoe je het in de eerste ronde hebt gedaan. Vooral op de hogere levels in Libra of Soul berust dit vooral in een hoop grinden naar betere wapens en meer levenspunten, maar niet zo zeer op vaardigheden.

Libra of Souls is een goede vooruitgang, maar het voelt net alsof daarmee te veel hooi op de vork wordt genomen. Zo introduceert de modus steeds weer nieuwe features, terwijl deze niet of maar een enkele keer gebruikt worden. Minpunten als deze doen gelukkig niet veel af aan de ervaring. Het is en blijft namelijk een fighting game in hart en nieren.

Is SoulCalibur 6 diegene die in de ring mag blijven staan voor een tweede en misschien wel duizendste ronde? Een overweldigend applaus van het publiek zal volgen. De game brengt namelijk het vertrouwde concept en raster aan personages terug, voegt daar een enorme hoeveelheid content aan toe én repareert de guard impact. Kortom, aantrekkelijk voor zowel nieuwe als ervaren spelers die wel eens toe zijn aan een nieuwe fighter.

Ondanks de sporadische klunzigheid van Libra of Soul en enige vraagtekens bij de reversal edge mechanic, voelt en speelt SoulCalibur 6 als een tierelier. De vele verhalen zijn even strak als de combo’s die je uit Maxi’s nunchaku’s kan toveren, wat een goede eigenschap is voor een fighting game. Een pak rammel geven is mooi, maar nog veel mooier als je snapt hoe Ivy aan haar zwaard komt of wat Geralt in hemelsnaam in SoulCalibur uitspookt.

SoulCalibur 6 is vanaf 19 oktober beschikbaar voor Xbox One, PS4 en PC.